Jarosław z Lublina

Jarosław z Lublina herbu Jastrzębiec (zm. w 1445 w Krakowie) − sufragan krakowski, prowincjał i przeor klasztoru dominikanów w Lublinie, biskup laodycejski^[1].

Tytularne biskupstwo laodycejskie otrzymał w 1413, a zawdzięczał je wstawiennictwu swego krewniaka biskupa Wojciecha Jastrzębca - królewskiego kanclerza, późniejszego prymasa Polski. Od 1414 roku pełnił funkcję biskupa sufragana krakowskiego. Niektóre źródła podają, że był także biskupem łuckim.

W 1420 konsekrował kościół w Igołomi pod Krakowem, później zaś kościół św. Pawła w Sandomierzu^[2]. W 1442 przewodził sądowi, który rozstrzygnął konflikt pomiędzy opatem tynieckim a biskupem krakowskim Zbigniewem Oleśnickim o prawa do dzierżawy wsi.

• Czaplewski P., Tytularny episkopat w Polsce średniowiecznej (ciąg dalszy), Towarzystwo Przyjaciół Nauk Poznańskie, Poznań 1915.