Sant Loís e Paraon

Vilatge d'Occitània

Sant Loís e Paraon
Saint-Louis-et-Parahou

Sant Loís

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

42° 50′ 54″ N, 2° 19′ 11″ E

Superfícia

15,61 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

1 007 m
602 m
519 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Limós

La Val Nauta d'Aude (Quilhan abans 2015)

Intercom
200043776

CC dels Pirenèus audencs

Cònsol

Marielle Bastou
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

52 ab.

54 ab.

Densitat

3,97 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

11500

Còde INSEE

11352

Sant Loís e Paraon (Saint-Louis-et-Parahou en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Sant Loís e Paraon**
Sant Just del Besun		Bugarag
Sant Jolian de Bèc
La Pradèla e Puèglaurenç		Caudièrs de Fenolhet (Pirenèus Orientals)

Toponimia

Sant Loís (Saint-Louis-de-Parahou segon l'abat Sabarthès)

Las fòrmas ancianas son La Bastide de Sainct Louis, en 1301-1639, Sainct Louis, nouvellement construit, en 1301-1639, in loco Sancti Ludovici, en 1371, Sainct Louys en 1594, Saint Louis en 1781 ^[1].
Sant Loís es lo nom de mai d'un sant, dont Loís IX de França (probablament aqueste, per un vilatge bastit novèlament), un avesque de Tolosa al sègle XIV ^[2].

Paraon (Parahou-Grand)

Las fòrmas ancianas son Grangia de Paraone, en 1255, Honor de Paraone, en 1259, Parahou, vingt-deux maisons bien basties, en 1594, La grange de Paraou, en 1639, Parau, sus la mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII, Parahou, commune réunie à Saint-Louis, en 1807, Parahou-Grand (sègles XIX-XX) ^[3]. Una fòrma en iatus es improbabla a data recenta e lo nom es probablament *Parau; la fòrma de 1639 se pòt ja legir [pa'raw] coma [para'u]. Lo nom d'origina deviá èsser *Para(consonanta amudida)one-, mes ni Dauzat e Rostaing, nimai los Féniés, nimai Delamarre dison pas res d'aquel nom. I a un fum de noms gallics d'òmes e d'objèctes en para- e per exemple pario- nos donèt pairòl, tanben latins d'origina grèga, mes sembla malaisit de donar una explicacion.

Parahou-Petit

Lo nom es atestat Petit Parau sus la mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII ^[3]. Véser Paraon.

Istòria

Entre 1790 e 1794, Paraon e Sant Loís foguèron amassats coma comuna ^[4].

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat
junh de 2020	(2026)	Marielle Bastou
març de 2001	2020	Richard Assens
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna, qu'èra del canton de Quilhan, i demorèt. Tornèron batejar lo canton Canton de la Val Nauta d'Aude (traduccion) per decret del 27 de decembre 2015.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 62, totala: 64

301

340

374

416

435

418

416

377

346

347

326

309

266

251

258

261

250

234

220

205

185

144

127

118

116

96

77

66

41

47

42

35

54

57

60
60

2009

2010

62
62

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 52 abitants e la densitat èra de 3,33 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Sant Loís e Paraon sul site de l'Insee

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 399, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f491.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 612
↑ ^3,0 et ^3,1 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 290, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f382.item.texteImage
↑ http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=33006

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 399, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f491.item.texteImage

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 612

[ansa-3] 3,0 et ^3,1 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 290, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f382.item.texteImage

[4] ttp://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=33006

[1]

[2]

[3]

[4]