Esperasan

Vilatge d'Occitània

Esperasan
Espéraza

Dinosauria, lo musèu dels dinosaures a Esperasan

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

42° 56′ 10″ N, 2° 13′ 17″ E

Superfícia

10,52 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

480 m
241 m
229 m

Geografia politica

País

Lengadòc

Parçan

País de Saut Lengadocian

França

Limós

La Val Nauta d'Aude (Quilhan abans 2015)

Intercom
200043776

CC dels Pirenèus audencs

Cònsol

Christian Soula
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

1 800 ab.

1 833 ab.

Densitat

190,3 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

11260

Còde INSEE

11129

Esperasan (Espéraza en francés) es una comuna lengadociana en País de Saut situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Comuna situada dans la nauta val d'Aude en País de Saut Lengadocian sus l'Aude entre Coisan e Quilhan. Accès SNCF gara d'Esperasan sus la linha Carcassona - Ribesaltes.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Esperasan**
	Antunhac	Montasèls
Fan		Coisan
Campanha d'Aude	Sant Ferriòl	Rènnas del Castèl, Granes

Toponimia

Esperasan

Las fòrmas ancianas son Ecclesia S. Marie de Sperazano, en 1119, de Esperazano, en 1236, de Esperasano, en 1274, de Sparzano, en 1319, de Parsano, en 1319, de Spersano, en 1320, de Sparazano, en 1347, Espérazan, en 1571, Espérésan, Espéraza, en 1594, Esparazan, en 1639, Espéraza, en 1781. La prononciacion es Esperazà, Esparsà (grafias de l'abat Sabarthès) ^[1], doncas normalament [espera'za], [espar'sa]. La tendéncia a sincopar lo nom apareis tanlèu lo sègle XIV; normalament la lenga selecciona las prononciacions pus simplas e cortas, mes se lo nom complet se consèrva en partida al començament del sègle XX, es pr'amor de l'influéncia de la fòrma oficiala.
Segon Dauzat, Esperasan (o Esparsan) vendriá d'un cognomen Speratus, Speratius, ambe'l sufixe toponimic -anum, de valor toponimica ^[2]. Sperat(i)us s'explica pel vèrbe latin spero, sperare, « esperar (quicòm de bon o de mal) »; Speratus, Speratio son de noms d'òmes atestats, mes n'es atal tanben de Speratianus (e Speratinus); Speratianus se passariá de sufixe per menar a Esperasan, çaquelà un nom d'òme latin solet ven pus rarament un toponime qu'un nom ambe sufixe.
Segon los Féniés, lo nom vendriá d'Exuperatus, evolucionat en Esperatus, e sufixe latin -anum ^[3]. Lo sens del vèrbe esxupero es « s'anauçar, dominar, despassar » e un nom format sus aquel vèrbe conven completament a un mèstre. La sola causa segura, es que lo nom de persona èra en -atius al moment de la fixacion del toponime, siquenon la finala seriá pas estada en -asan ([-a'za]. Cossí que siá, la vila èra una granda proprietat que portava un nom derivat del nom del mèstre.

Cadarona, Catarona

Las fòrmas ancianas son : Cadarona en 1185, Villa de Cadarona en 1231, Caderonne, y ayant la marque d'un chasteau ruiné, une metterie bastie à neuf en 1594, Cadeone en 1807. Lo compés terrièr de 1714 mençona l'ancian cementèri e l'anciana glèisa, a l'origina unida a la de Campanha : Sanctus Stephanus de Cadarona en 1594, Rector de Campanha e Cadarona en 1347 ^[4]. La prononciacion occitana es Catarouno , dins la grafia de l'abat Savartés, donc [kata'ɾunɔ].
La fòrma occitana actuala es influenciada per Catarina. L'explicacion del nom es malaisida, benlèu ligada a la de Cadarossa.

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2020	(2026)	Christian Soula
març de 2014	2020	Georges Reverte		gendarma puèi retirat
març de 2008	2014	Jean Torrent	PS	ensenhaire
març de 1989	2008	Michel Lafitte		general, mòrt en 2014 ^[5]
1977	1989	André Illac	PCF
1971	1977	Maurice Villanove	PCF
1959	1971	Georges Basset de Nattes
	1959
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna, qu'èra del canton de Quilhan, i demorèt. Tornèron batejar lo canton Canton de la Val Nauta d'Aude (traduccion) per decret del 27 de decembre 2015.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 2002, totala: 2030

1 137

1 390

1 211

1 301

1 403

1 472

1 393

1 455

1 470

1 382

1 613

1 662

1 820

1 720

1 747

1 792

2 199

2 373

2 527

2 926

2 607

2 266

2 877

3 118

3 015

2 915

2 898

2 939

2 766

2 529

2 512

2 250

2 129

2 174

2 138

2 101
2 134

2009

2010

2 063
2 096

2 081
2 111

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 1800 abitants e la densitat èra de 171,1 ab/km².

Embessonatge

Vidreres, Catalonha
Alanis, Espanha

Lòcs e monuments

Glèisa de Sant Miquèl d'Esperasan

Glèisa d'estil romanic bastida al sègle XIII sus la riba de l'Aude. Destruida totalament en 1575 aprèp dels combats qu'opausavan la populacion als protestants retirats dins le vilatge. Tornèt èsser bastida pendent la primièra mitat del sègle XVII. Las òbras foguèron acabadas en 1664. Foguèt retocada al sègle XIX e restaurada entre 1995 e 2007. En 2003, una estatua de Sant Joan Baptista, benlèu del sègle XVIII, foguèt descobèrta jols pasiment del còr.

Personalitats ligadas amb la comuna

Joan Forièr, bibliografa e autor occitan (n. 1944)

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Esperasan sul site de l'Insee

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 126, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f218.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 271
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 124
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 54, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f146.item.texteImage
↑ https://carnet.midilibre.fr/deces/general-michel-lafitte/37357634

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 126, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f218.item.texteImage

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 271

[3] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 124

[ansa-4] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 54, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f146.item.texteImage

[5] ttps://carnet.midilibre.fr/deces/general-michel-lafitte/37357634

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]