verdwijnen

• Geluid:  verdwijnen    (hulp, bestand)
• IPA: /vərˈdʋɛɪnə(n)/

• ver·dwij·nen

• In de betekenis van ‘weggaan’ voor het eerst aangetroffen in 1290 ^[1]
• Afgeleid van het verouderde werkwoord dwijnen met het voorvoegsel ver-

verdwijnen

1. ergatief wegraken, ophouden te bestaan

   • Aan het eind van het krijt verdwenen de dinosauriërs. 

   ▸ Zo was de eenvoudige monnik uit Myra, die in de vierde eeuw plotseling in de geschiedenis kwam als de weldoener van alle mensen - en er korte tijd later weer uit verdween - nu in oost en west bekend.^[2]

   ▸ Aan de sluiting van verzorgingshuizen worden twaalf regels besteed, maar daarin wordt het verdwijnen van deze voorziening uitsluitend beschreven als een (kwantitatief) verlies van woonplekken. Terwijl de formule van deze woon-zorgvoorziening juist uniek was: geen scheiding van wonen en zorg, maar juist integratie daarvan.^[3]

2. ergatief verminderen, afnemen
3. ergatief uit het zicht gaan

   • Het konijn verdween in zijn hol. 

   ▸ Hij verdween de kloof in, kwam even later samen met twee andere jongens bij mij zitten en gooide zijn rugzak naast mij neer.^[4]

• verdwijning, verdwijningszaak, verdwijnpunt, verdwijntruc

• Het woord verdwijnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "verdwijnen" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.