oxide

• Geluid:  oxide    (hulp, bestand)

• oxi·de

• ^[1]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	oxide	oxiden oxides
verkleinwoord	-	-

het oxide o

1. (scheikunde) een verbinding van zuurstof waarin dit element in de oxidatietoestand -2 voorkomt en het geen onderdeel van een complex ion vormt

   • De langzame vorming van oxiden van ijzer wordt wel roesten genoemd. 

• chalcogenide, zuurstofverbinding

• oxidase, oxidehuid, oxideperoxide, oxiderood

• Het woord oxide staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "oxide" herkend door:

91 %	van de Nederlanders;
90 %	van de Vlamingen.[2]

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

oxide

1. (scheikunde) oxide; een verbinding van zuurstof waarin dit element in de oxidatietoestand -2 voorkomt en het geen onderdeel van een complex ion vormt

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• IPA: /ɔksɪdɛ/

oxide

1. locatief enkelvoud van oxid

vervoeging van
oxidar

oxide

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar
3. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidar

vervoeging van
oxidarse

oxide

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse
3. gebiedende wijs (ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van oxidarse

• IPA: /ɔksɪdɛ/

oxide

1. vocatief enkelvoud van oxid