Պապայա

Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։

՞ Պապայա
Գիտական դասակարգում
Թագավորություն Բույսեր Տիպ Embryophyta Ենթատիպ Spermatopsida Դաս Ծածկասերմեր Կարգ Brassicales Ընտանիք Caricaceae Ցեղ Carica
Լատիներեն անվանում
Carica papaya
Հատուկ պահպանություն
Տվյալների անբավարարություն IUCN Data Deficient : ???
Դասակարգումը Վիքիցեղերում Պատկերներ Վիքիպահեստում

Պապայա (Carica papaya), Caricaceae ընտանիքին պատկանող ծառանման բույս է, 5-10 մ բարձրությամբ։ Հայրենիքը Ամերիկա մայրցամաքների արևադարձային շրջաններն են։ Այժմ նաև մշակվում է Աֆրիկայում և Ասիայում (հիմնական արտահանողներն են Հնդկաստանը, Բրազիլիան, Ինդոնեզիան, Նիգերիան և Մեքսիկան)։ Պապայա է կոչվում պտուղը։

Պտուղը օվալաձև է, միջինը 20 սմ երկարությամբ և 300-500 գ քաշով։ Հասուն պտուղն ունի ողորկ, բարակ, կանաչ-դեղնավուն կեղև, պտղամիսը վարդագույն-նարնջագույն է։ Քաղցր է, բուրավետ. համային հատկանիշներով որոշ չափով նման է սեխին։

Պտղի միջնամասը սնամեջ է, այստեղ գտնվում են սև կորիզները, որոնք ուտելի չեն։ Չորացված վիճակում օգտագործվում են որպես համեմունք։

Ոչ հասուն պտուղն օգտագործվում է որպես բանջարեղեն։

Սեխածառը (պապայա) խիստ զգայուն է կլիմայական պայմանների նկատմամբ։ Այն ոչնչանում է ոչ միայն սառնամանիքներից, այլև՝ ցածր դրական ջերմաստիճաններում։ Լավ որակի պտուղ տալիս են արևադարձային գոտու այն պլանտացիաները, որոնք գտնվում են ծովի մակերևույթից մինչև 1000 մ բարձրության վրա։

Պորտուգալացի ծովագնաց Վասկո Դա Գաման առաջին անգամ Հնդկաստանում տեսնելով սեխածառը՝ հիացմունքով բացականչել է՝ «Հնդկական ոսկի ծառ»։

Մեկ հեկտար սեխածառի պլանտացիայից ստացվում է տարեկան 33-37 տոննա պտուղ։ Միջին հաշվով մեկ ծառից ստացվում է 30-150 պտուղ։ Պտղի քաշը լինում է 450 գ-ից մինչև 7 կգ։ Սեխածառը պտղաբերում է տնկելուց 10-12 ամիս հետո։ Բերքատվությունը բարձր է լինում ծառի երիտասարդ շրջանում, այսինքն՝ մինչև 5-րդ տարին, որից հետո գնալով բերքատվությունն իջնում է։ Դրա համար պլանտացիաների ծառերը 4 տարին մեկ նորացվում են։

Բացի թարմ վիճակում օգտագործելուց, պտուղներից պատրաստում են ջեմ, մարմելադ, հրուշակեղեն և այլն։ Սեխածառի պտուղը պարունակում է օսլա, շաքար, վիտամիններ։ Նրա հյութը պարունակում է հատուկ ֆերմենտ՝ պապային, որն իր հատկություններով նման է ստամոքսահյութի ֆերմենտներին։ Դրանով է բացատրվում այն փաստը, որ ջրում լուծված նրա մի քանի կաթիլը փափկեցնում է ամենակոշտ միսը։

Պապայինից պատրաստում են արժեքավոր դեղամիջոցներ մաշկային, աղեստամոքսային հիվանդությունների, լեղապարկի թարախային բորբոքումների բուժման և վերքեր ապաքինելու համար։ Այժմ սեխածառի պլանտացիաները բավականին մեծ տարածություններ են զբաղեցնում Կենտրոնական Ամերիկայում, Հարավային Ամերիկայում, Հնդկաստանում, Շրի-Լանկայում, Մալայան կղզեխմբում, Աֆրիկայում և Ավստրալիայում^[1]։

100 գ պտուղը հետևյալ սննդային արժեքն ունի.

• Էներգիա - 180 կիլոժուլ
• Սպիտակուցներ - 1 գ
• Ածխաջրատարներ - 10 գ
• Կալցիում - 21 մգ
• Նատրիում - 3 մգ
• Կալիում - 211 մգ
• ֆոսֆոր - 16 մգ
• երկաթ - 0,4 մգ
• Բետակարոտին - 0,56 մգ
• Վիտամին B1 0,03 մգ
• Վիտամին B2 - 0,04 մգ
• Վիտամին C - 60-80 մգ

Lowածր, բարակ, արմավենու նման ծառ ՝ բարակ, ճյուղերից զուրկ միջքաղաքով, 3-10 մ բարձրությամբ։

Տերեւները մեծ են, 50-70 սմ տրամագծով, արմավենու կտրված, երկար petioles.

Ծաղիկները զարգանում են տերևների առանցքներում ՝ վերածվելով մեծ պտուղների ՝ 10-30 սմ տրամագծով և 15-45 սմ երկարությամբ։ հասած պտուղները փափուկ են և ունեն սաթ-նարնջագույն գույն ։ Հասած մրգերի մարմինը դեղին, նարնջագույն և կարմիր է։

Բույսի բոլոր մասերը պարունակում են կաթնային հյութ ։

Պապայայի հայրենիքը Մեքսիկայի հարավն է, Կենտրոնական Ամերիկան և Հարավային Ամերիկայի հյուսիսը, բայց այն այժմ աճեցվում է բոլոր արևադարձային երկրներում, հիմնական արտադրողները Հնդկաստանն ու Բրազիլիան են։ Պապայայի փորձարարական տնկարկներ կան նաև Ռուսաստանի հարավում ՝ Կովկասի Սև ծովի ափին գտնվող բուսաբանական այգիներում։

Պտուղները հավաքելիս պետք է զգույշ լինել, քանի որ Պապայան ազատում է լատեքսային հյութ, որը կարող է շատերի մոտ առաջացնել մաշկի գրգռում, ինչպես նաև ալերգիկ ռեակցիաներ։ Պապայայի պտուղը և դրա տերևները պարունակում են նաև ալկալոիդ կարպաին, որն ունի հակաուռուցքային ազդեցություն, որը մեծ չափաբաժիններով կարող է վտանգավոր լինել։

Պապայայի հիմնական օգտագործումը սննդի մեջ օգտագործելն է ։ Այն սովորաբար ուտում են հում վիճակում, առանց մաշկի և սերմերի։ Անպտուղ պտուղները շոգեխաշած են, ինչպես նաև օգտագործվում են կարրի պատրաստելիս և աղցաններում։ Պտուղները թխում են կրակի վրա, ինչի պատճառով հացի հոտը սկսում է դուրս գալ պապայայից ։

Պապայան պարունակում է շատ ֆերմենտ, որը կոչվում է պապաին (միսը փափկեցնող պրոտեազ) և այլ սպիտակուցներ։ Պապայայի հյութի հատկությունը կոշտ մսի մանրաթելերը ոչնչացնելու համար օգտագործվել է Հարավային Ամերիկայում հազարավոր տարիներ։ Այն ստացվում է չհասունացած մրգերի և տերևների մաքրված կաթնային հյութից և օգտագործվում է մարսողությունը բարելավելու համար, ինչպես նաև "Լեկոզիմ" և "Կարիոպազին" պատրաստուկներում (պրոտեոլիտիկ ֆերմենտների խառնուրդ), որոնք բուժում են միջողնային օստեոխոնդրոզը։

Արևադարձային ժողովրդական բժշկության մեջ Պապայան օգտագործվում է որպես հելմինտիկ միջոց (արմատների, տերևների խառնուրդ), հակաբեղմնավորման և աբորտի միջոց, որպես դաշտանը խթանող միջոց ։ Չորացրած տերևները ծխում էին ասթման թեթեւացնելու կամ որպես ծխախոտի փոխարինող։ Թեյի պատրաստման խանութներում վաճառվում են չոր, մանրացված տերևների փաթեթներ ։ Միևնույն ժամանակ, տերևների խառնուրդը օգտագործվում է որպես լուծողական Գանայի և Կոտ դ ' Իվուարի ձիերի համար։ Վիրուսաբան Լյուկ Մոնտանյեի պնդմամբ ՝ պապայայից պատրաստուկները նպաստում են վիրուսային վարակների կանխարգելմանը ։ Պապայայի երիտասարդ տերևներից պատրաստվում է մալարիայի դեմ թեյ ։

Պապայայի Օղակաձև խայտաբղետ վիրուսը Օահու (Հավայան կղզիներ) ներմուծվել է դեռևս 1937 թվականին և երկու անգամ ազդել է Հավայան պապայայի արտադրության վրա ։ Հիվանդությունը մի քանի տարի չափավոր էր, մինչև այն մուտացիայի ենթարկվեց կամ ավելի ագրեսիվ Շտամ ներմուծվեց, և 1950 թվականին սկսվեց էպիֆիտոտիան։ 12 տարվա ընթացքում պապայայի արտադրության տակ գտնվող հողերի քանակը նվազել է 94% - ով։ Այնուհետև արտադրությունը Օահուից տեղափոխվեց Հավայան կղզու ("Մեծ կղզի") Պունա տարածք ՝ խիստ կարանտինի ներքո։ 1971 թվականին PRSV-ն հայտնաբերվել է տնամերձ հողամասերում, սակայն ջանքեր են գործադրվել դրա տարածումը կանխելու համար ։ Վիրուսը հայտնվեց առևտրային տնտեսություններում 1992 թ. - ին, էպիֆիտոտիան կրկին բռնկվեց և աննախադեպ մասշտաբներ ստացավ, Այնպես որ այն մեկ տարվա ընթացքում հարվածեց դասական սորտերի գրեթե 100% - ին, իսկ 1995 թ. - ին Պունայում արտադրությունն անհնար էր։

Պապայայի երկու տրանսգենային սորտերը ստեղծվել են Դենիս Գոնսալվեսի և նրա թիմի կողմից և արտադրության համար ներկայացվել են 1998 թվականի մայիսի 1-ին։ Պարզվել է, որ եթե բույսի ԴՆԹ-ի շղթային ավելացվի վիրուսի թաղանթի սպիտակուցի գենը, ապա Պապայան դառնում է անընկալունակ վիրուսի նկատմամբ ։ PRSV shell սպիտակուցի գենը ներմուծվել է բարձր էմբրիոգեն բուսական հյուսվածքի մեջ ՝ օգտագործելով նոր հայտնագործված գենային թնդանոթը, ինչը հանգեցրել է տրանսգենային 55-1 գծի մշակմանը, որն ապացուցված է, որ արդյունավետորեն վերահսկում է Հավայական prsv շտամները ՝ կանխելով նոր վիրուսային պատճենների վերարտադրությունը (հակասենսական ՌՆԹ, չնայած ենթադրվում է, որ վիրուսի զսպման մեխանիզմը կապված է ՌՆԹ միջամտության հետ)։

Վերահսկիչ կազմակերպությունների (FDA, EPA և այլն) հաստատման անհրաժեշտ ընթացակարգերն անցնելուց հետո 1998 թվականի մայիսին տրանսգենային Պապայան սկսեց աճել առևտրային օգտագործման համար։ Հավայիում գենետիկորեն մոդիֆիկացված մրգի ներդրումը թույլ է տվել կարճ ժամանակում վերադարձնել արտադրության սկզբնական ծավալները ։ Մինչ օրս փոփոխված տարբերակը գրեթե ամբողջությամբ փոխարինել է սովորականին ։ Ստուգումների ընթացքում մարդու օրգանիզմի վրա ոչ մի բացասական ազդեցություն չի հայտնաբերվել։ Բացի այդ, մարդը միշտ պապայա է օգտագործել իր վիրուսի հետ միասին, քանի որ այնտեղ, որտեղ այն աճում է, միշտ առկա է այս պաթոգենը։

Վիքիցեղերն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պապայա» հոդվածին։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պապայա» հոդվածին։

Թեմատիկ կայքեր UNII Բառարաններ և հանրագիտարաններ Բրիտանիկա · Բրոքհաուս · Մեծ կատալոնական Տաքսոնոմիա EOL · GBIF · iNaturalist · NCBI · IRMNG · ITIS TSN   Չափորոշչային վերահսկողություն BNE: XX539903 · BNF: 12558372z · GND: 4308227-0 · LCCN: sh85097573 · Microsoft: 2908970089 · NDL: 00576683 · NKC: ph513622