فرانسیس آرنولد

فرانسیس همیلتون آرنولد
فرانسیس همیلتون آرنولد
محل تحصیل	دانشگاه پرینستون، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، مؤسسه فناوری کالیفرنیا
جوایز	; جایزه چارلز استارک دراپر (۲۰۱۱); مدال ملی فناوری و نوآوری (۲۰۱۳); جایزه نوبل شیمی (۲۰۱۸)
	پیشینه علمی
شاخه(ها)	مهندسی شیمی
محل کار	مؤسسه فناوری کالیفرنیا

فرانسیس همیلتون آرنولد (به انگلیسی: Frances Hamilton Arnold) متولد ۲۵ ژوئیه ۱۹۵۶، دانشمند، مهندس سرشناس آمریکایی و برنده جایزه نوبل است.^[۱] وی از جمله پیشتازان روش‌های تکامل تدریجی هدایت شده^{[واژه‌نامه ۱]} در زمینه پروتئین‌ها برای آفرینش سیستم‌های بیولوژیکی مفید شامل آنزیمها، مسیرهای سوخت و سازی،^{[واژه‌نامه ۲]} مدارهای تنظیم شده ژنتیکی^{[واژه‌نامه ۳]} و ارگانیزمها به‌شمار می‌رود. فرانسیس همیلتون در حال حاضر استاد تمام مؤسسه فناوری کالیفرنیا است و در این دانشگاه مسند پروفسوری «دیک و باربارا دیکسون» در رشته‌های مهندسی شیمی، مهندسی زیستی و بیوشیمی را بر عهده دارد. مطالعات وی شامل بررسی‌های پژوهشی و کاربردی در پزشکی، مواد و صنایع شیمیایی و بحث‌های مرتبط با انرژی می‌شود. او مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی مکانیک و هوافضا از دانشگاه پرینستون در سال ۱۹۷۹ اخذ کرد و پس از آن با ورود به دوره دوره دکترای مستقیم در رشته مهندسی شیمی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی موفق به دریافت مدرک دکترا شد. وی تحصیلات خود را در مقطع پسادکترا در همین دانشگاه و در زمینه شیمی بیوفیزیکی ادامه داد و در سال ۱۹۸۶ به جمع اعضای هیئت علمی مؤسسه فناوری کالیفرنیا پیوست.

پژوهش‌های آرنولد تا کنون وی را حائز بسیاری از جوایز علمی از جمله جایزه چارلز استارک دراپر در سال ۲۰۱۱ و مدال ملی فناوری و نوآوری در سال ۲۰۱۳ و جایزه فناوری هزاره در سال ۲۰۱۶ کرده‌است. از جمله افتخارات برجسته دیگر آرنولد قرارگیری در بین نامزدهای نهایی سه بخش آکادمی ملی ایالات متحده در سال ۲۰۰۸ است؛ این سه بخش عبارت اند از: آکادمی ملی علوم، آکادمی ملی مهندسی و آکادمی ملی پزشکی. همچنین آرنولد در انجمن پیشبرد علوم آمریکا، فرهنگستان هنر و علوم آمریکا، انجمن میکروبیولوژی آمریکا و مؤسسه پزشکی و مهندسی بیولوژی آمریکا نیز عضویت دارد.

به واسطه عضویت به عنوان مشاور در مؤسسه مشترک انرژی و بیولوژی تحت نظارت گروه انرژی ایالات متحده، آرنولد در شورای مشورتی دانشگاه علم و صنعت ملک عبدالله تحت نظر ریاست جمهوری آمریکا نیز عضویت دارد. وی هم‌اکنون مسند داوری جایزه مهندسی ملکه الیزابت را نیز بر عهده دارد.

پژوهش‌های آرنولد در کلتک پیرامون مباحثی نظیر شیمی سبز و انرژی‌های جایگزین است و شامل گسترش آنزیم‌های فوق‌فعال (هیدرولیز سلولوزی و بیوسنتز آنزیم‌ها) و میکروارگانیزم‌ها برای تبدیل بیومس به سوخت و مواد شیمیایی می‌شود. همچنین آرنولد در بسیاری از اختراعات و نوآوری‌های شرکت Gevo همکاری داشته‌است.

زندگی شخصی

آرنولد فرزند فیزیک‌دان هسته‌ای، ویلیام هاوارد آرنولد و بزرگ شده در محله اج‌وود در حاشیه شهر پیتزبورگ ایالت پنسیلوانیا است. در دوران دبیرستان برای ابراز اعتراض به جنگ ویتنام عازم واشینگتن دی. سی. شد و از آن به بعد در همین شهر به عنوان پیش‌خدمت در یک باشگاه جاز محلی و راننده تاکسی به زندگی ادامه داد.

هم‌اکنون آرنولد در لا کانادا فلینتریج در کالیفرنیا زندگی می‌کند و سه پسر دارد. او در سال ۲۰۰۵ دچار سرطان سینه شد و تا به امروز در حال مبارزه با آن است.

جایزه‌های برجسته

جایزه چارلز استارک دراپر، سال ۲۰۱۱
سخنران امانوئل مرک در دانشگاه فنی دارمشتات، سال ۲۰۱۳
مدال ملی فناوری و نوآوری، سال ۲۰۱۳
جایزه فناوری هزاره ۲۰۱۶
جایزه نوبل شیمی ۲۰۱۸ به همراه گرگ وینتر و جرج پی. اسمیت.^[۲]

منابع

↑ "The Nobel Prize in Chemistry 2018" (PDF). The Royal Swedish Academy of Sciences. Archived from the original (PDF) on 3 اكتبر 2018. Retrieved October 3, 2018. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
↑ "Nobel Prize in Chemistry Is Awarded to 3 Scientists for Using Evolution in Design of Molecules". NYT. Retrieved 3 October 2018.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Frances Arnold». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.

واژه‌نامه

↑ Directed Evolution
↑ Metabolic Pathways
↑ Genetic Regulatory Circuits

[TNP-1] "The Nobel Prize in Chemistry 2018" (PDF). The Royal Swedish Academy of Sciences. Archived from the original (PDF) on 3 اكتبر 2018. Retrieved October 3, 2018. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)

[NYT-5] "Nobel Prize in Chemistry Is Awarded to 3 Scientists for Using Evolution in Design of Molecules". NYT. Retrieved 3 October 2018.

[2] Directed Evolution

[3] Metabolic Pathways

[4] Genetic Regulatory Circuits

[۱]

[واژه‌نامه ۱]

[واژه‌نامه ۲]

[واژه‌نامه ۳]

[۲]

ن ب و برندگان جایزه نوبل ۲۰۱۸
شیمی	فرانسیس آرنولد (ایالات متحده) جرج پی. اسمیت (ایالات متحده) گرگ وینتر (بریتانیا)
ادبیات	اولگا توکارچوک (لهستان) (در ۲۰۱۹ اعلام شد)
صلح نوبل	دنیس موک‌وگه (جمهوری دموکراتیک کنگو) نادیا مراد (عراق)
فیزیک	آرتور اشکین (ایالات متحده) ژرار مورو (فرانسه) دانا استریکلند (کانادا)
فیزیولوژی یا پزشکی	جیمز پی. الیسن (ایالات متحده) تاسوکو هونجو (ژاپن)
علوم اقتصادی	ویلیام نوردهاس (ایالات متحده) پال رومر (ایالات متحده)
برندگان جوایز نوبل ۲۰۱۳ ۲۰۱۴ ۲۰۱۵ ۲۰۱۶ ۲۰۱۷ ۲۰۱۸ ۲۰۱۹ ۲۰۲۰ ۲۰۲۱ ۲۰۲۲ ۲۰۲۳

ن ب و فهرست برندگان جایزه نوبل شیمی
‎۱۹۰۱–۱۹۲۵	یاکوبوس هنریکوس وانت‌هوف (۱۹۰۱) هرمان امیل فیشر (۱۹۰۲) سوانت آرنیوس (۱۹۰۳) ویلیام رمزی (۱۹۰۴) آدولف فون بایر (۱۹۰۵) آنری مواسان (۱۹۰۶) ادوارد بوخنر (۱۹۰۷) ارنست رادرفورد (۱۹۰۸) ویلهلم اوستوالد (۱۹۰۹) اوتو والاخ (۱۹۱۰) ماری کوری (۱۹۱۱) ویکتور گرینیارد / پل ساباتیه (۱۹۱۲) آلفرد ورنر (۱۹۱۳) تئودور ویلیام ریچاردز (۱۹۱۴) ریچارد ویلشتتر (۱۹۱۵) فریتس هابر (۱۹۱۸) والتر نرنست (۱۹۲۰) فردریک سودی (۱۹۲۱) فرانسیس ویلیام آستون (۱۹۲۲) فریتس پرگل (۱۹۲۳) ریچارد ژیگموندی (۱۹۲۵)
‎ ۱۹۲۶–۱۹۵۰	تئودور سودبرگ (۱۹۲۶) هاینریش اوتو ویلند (۱۹۲۷) آدولف وینداوس (۱۹۲۸) آرتور هاردن / هانس فون اوبر شلپین (۱۹۲۹) هانس فیشر (۱۹۳۰) کارل بوش / فریدریش برژیوس (۱۹۳۱) ایروینگ لانگمویر (۱۹۳۲) هارولد یوری (۱۹۳۴) فردریک ژولیو کوری / ایرن ژولیو-کوری (۱۹۳۵) پیتر دبای (۱۹۳۶) نورمن هاورث / پل کارر (۱۹۳۷) ریشارد کون (۱۹۳۸) آدولف بوتنانت / لئوپولد روتسیکا (۱۹۳۹) گئورگ دو هوسی (۱۹۴۳) اتو هان (۱۹۴۴) آرتوری ایلماری ویرتانن (۱۹۴۵) جیمز بچلر سامنر / جان هاوارد نورثروب / وندل مردیت استنلی (۱۹۴۶) رابرت رابینسون (۱۹۴۷) آرنه تیسلیوس (۱۹۴۸) ویلیام جیوک (۱۹۴۹) اوتو دایلز / کورت آلدر (۱۹۵۰)
‎ ۱۹۵۱–۱۹۷۵	ادوین مک‌میلان / گلن سیبورگ (۱۹۵۱) آرچر جان پرتر مارتین / ریچارد لاورنس ساینگ (۱۹۵۲) هرمان استاودینگر (۱۹۵۳) لینوس پاولینگ (۱۹۵۴) ونسانت دو وینیو (۱۹۵۵) سر سایریل هینشلوود / نیکولای سمیونوف (۱۹۵۶) لرد تاد (۱۹۵۷) فردریک سنگر (۱۹۵۸) یاروسلاو هیروفسکی (۱۹۵۹) ویلارد لیبای (۱۹۶۰) ملوین کالوین (۱۹۶۱) ماکس پراتز / جان کندرو (۱۹۶۲) کارل زیگلر / جولیو ناتا (۱۹۶۳) دوروتی هاجکین (۱۹۶۴) رابرت وودوارد (۱۹۶۵) روبرت اس مالیکن (۱۹۶۶) مانفرد آیگن / رونالد نوریش / جرج پرتر (۱۹۶۷) لارس اونزاگر (۱۹۶۸) درک بارتون / آد هسل (۱۹۶۹) لوییز اف لیلویر (۱۹۷۰) گرهارد هرتسبرگ (۱۹۷۱) کریستین آنفینزن / استنفورد مور / ویلیام اشتین (۱۹۷۲) ارنست فیشر / جفری ویلکینسون (۱۹۷۳) پل فلوری (۱۹۷۴) جان کارنفورت / ولادیمیر پریلاگ (۱۹۷۵)
‎ ۱۹۷۶–۲۰۰۰	ویلیام لیپسکام (۱۹۷۶) ایلیا پریگوژین (۱۹۷۷) پیتر دی میچل (۱۹۷۸) هربرت براون / گئورگ ویتیگ (۱۹۷۹) پل برگ / والتر گیلبرت / فردریک سنگر (۱۹۸۰) کنیچی فوکویی / رولد هافمن (۱۹۸۱) ارون کلوگ (۱۹۸۲) هنری تاب (۱۹۸۳) رابرت مریفیلد (۱۹۸۴) هربرت هاپتمن / جروم کارل (۱۹۸۵) دادلی هرشباخ / یوان لی / چارلز پولانی (۱۹۸۶) دونالد کرام / ژان-ماری لن / چارلز پدرسون (۱۹۸۷) یوهان دایزنهوفر / رابرت هابر / هارتموت میشل (۱۹۸۸) سیدنی آلتمن / توماس چک (۱۹۸۹) الیاس کوری (۱۹۹۰) ریچارد ارنست (۱۹۹۱) رادولف مارکوس (۱۹۹۲) کری مالیس / مایکل اسمیت (۱۹۹۳) جرج اولاه (۱۹۹۴) پاول کروتزن / ماریو مولینا / فرانک رولند (۱۹۹۵) رابرت کرل / هارولد کروتو / ریچارد اسمالی (۱۹۹۶) پل بویر / جان ای. واکر / ینس اسکو (۱۹۹۷) والتر کوهن / جان پاپل (۱۹۹۸) احمد حسن زویل (۱۹۹۹) آلن هیگر / آلن مک‌دایارمید / هیدکی شیریکاوا (۲۰۰۰)
۲۰۰۱–تاکنون	ویلیام نولز / ریوجی نویوری / کارل شارپلس (۲۰۰۱) جان فن / کویچی تاناکا / کورت ووتریش (۲۰۰۲) پیتر آگره / رودریک مک‌کینون (۲۰۰۳) هارون تسیخانوور / افرام هرشکو / اروین روز (۲۰۰۴) رابرت گرابز / ریچارد شراک / ایو چاوین (۲۰۰۵) راجر کورنبرگ (۲۰۰۶) گرهارت ارتل (۲۰۰۷) اسامو شیمومورا / مارتین کلایف / راجر تسین (۲۰۰۸) ونکاترامان راماکریشنان / توماس استیتز / عادا یونات (۲۰۰۹) ریچارد اف. هک / آکیرا سوزوکی / ای ایچی نگیشی (۲۰۱۰) دن شختمن (۲۰۱۱) رابرت لفکوویتس / برایان کبیلکا (۲۰۱۲) مارتین کارپلوس / مایکل لویت / آریه وارشل (۲۰۱۳) اریک بتزیگ / اشتفان هل / ویلیام اسکو مورنر (۲۰۱۴) توماس لیندال / پال مودریچ / عزیز سنجر (۲۰۱۵) ژان-پیر سوواژ / فراسر استودارت / برنارد فرینگا (۲۰۱۶) ژاک دوبوشه / یوآخیم فرانک / ریچارد هندرسون (۲۰۱‍۷) فرانسیس آرنولد / گرگ وینتر / جرج پی. اسمیت (۲۰۱‍۸) جان بی. گوداناف / ام. استنلی ویتینگهام / آکیرا یوشینو (۲۰۱۹) امانوئل شرپانتیه / جنیفر داودنا (۲۰۲۰) بنجامین لیست / دیوید مک‌میلان (۲۰۲۱)