Pisma gruzińskie
Pismo mchedruli – fragment średniowiecznego gruzińskiego eposu „Rycerz w tygrysiej skórze” | |
Charakterystyka | |
Rodzaj |
Pismo fonemiczne |
---|---|
Typ | |
Kierunek pisma |
Od lewej do prawej, od góry do dołu |
Języki pisma | |
Historia | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Pisma gruzińskie – trzy pisma alfabetyczne, służące do zapisywania języka gruzińskiego oraz kilku innych języków z rodziny kartwelskiej.
Alfabet gruziński powstał najprawdopodobniej w IV w. n.e. Za podstawę do jego tworzenia posłużył alfabet syryjski lub alfabet grecki, jednak szczegółowe pochodzenie znaków nie jest znane. Zgodnie z tradycją, za twórcę alfabetu gruzińskiego uważany jest pierwszy gruziński władca – Farnawaz I w 284 p.n.e.
Alfabet gruziński ma trzy kroje pisma, dość różniące się od siebie. Są to asomtawruli (gruz. „majuskuła”), zwany też mrgwlowani (gruz. „zaokrąglony”), nuschuri (gruz. „minuskuła”) określany niekiedy jako chucuri (gruz. „kościelny”) oraz mchedruli (gruz. „rycerski”).
Najstarsze zabytki zapisane alfabetem gruzińskim pochodzą z V w. n.e. i zapisane są w asomtawruli. Obecnie jest używana forma mchedruli, stworzona w X w., która ostatecznie wyparła pozostałe kroje w XVIII w.
Współczesny alfabet gruziński składa się z 33 znaków. Nie są rozróżniane wielkie i małe litery.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Język gruziński należący do rodziny języków kartwelskich jako jedyny z tej rodziny ma własny unikalny alfabet[1].
Według legend pismo gruzińskie zostało stworzone przez króla Kartlii Farnawaza I (326–234 p.n.e.) w IV–III w. p.n.e. lub przez ormiańskiego biskupa Mesropa Masztoca (359–440), który miał stworzyć alfabet gruziński ok. 400 roku, kiedy opracował alfabet ormiański i alfabet Albanii Kaukaskiej[2].
Badacze skłaniają się ku teorii powstania alfabetu gruzińskiego w IV wieku n.e., na bazie pisma greckiego w celu propagowania chrześcijaństwa[2]. Najstarsze znalezione inskrypcje zapisane w tym alfabecie, datowane na ok. 430 rok, znajdują się kościele ufundowanym przez Piotra Iberyjskiego (ok. 417–491) niedaleko Betlejem na Pustyni Judzkiej[2]. Uznawane powszechnie za najstarsze inskrypcje na terenie Gruzji znajdują się w katedrze Sioni w Bolnisi[2].
W 2015 roku, podczas prac archeologicznych na stanowisku Grakliani Gora naukowcy z Tbiliskiego Uniwersytetu Państwowego odkryli napisy wyrzeźbione na piedestale dwóch kamiennych ołtarzy świątynnych, dedykowanych bogini płodności z ok. VII w. p.n.e., których nie można przypisać żadnemu znanemu alfabetowi[3][4]. Powstanie napisów zostało datowane na ok. X–XI w. p.n.e.[5][4]
Na przestrzeni wieków język gruziński zapisywany był przy pomocy trzech rodzajów pisma – zapis biegł zawsze od strony lewej do prawej i nie odróżniano zapisów wielką i małą literą[2]. W wiekach V–IX posługiwano się pismem zaokrąglonym, nazywanym asomtawruli[2]. Z tego pisma rozwinęło się nuschuri – pierwszy zabytek zapisany tym pismem pochodzi z 864 roku, a pismo używane było w X–XI w. przy pisaniu manuskryptów[2]. Obecne pismo – mchedruli wykształciło się w X wieku[6]. Kościół używał jednak dawnych pism dla zapisu świętych tekstów, które określono mianem chucuri[2]. Współczesny alfabet gruziński ma 33 litery i jest alfabetem fonemicznym (tzn. jednej głosce odpowiada jedna litera)[2].
W 2016 roku żywa kultura trzech systemów pisma gruzińskiego alfabetu została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO[7].
Pisma
[edytuj | edytuj kod]Asomtawruli
[edytuj | edytuj kod]Asomtawruli (gruz. ასომთავრული) – najstarsze pismo gruzińskie, używane powszechnie w V–IX wieku, którego nazwa asomtawruli (gruz. „majuskuła”), bazowało na zaokrąglonych literach, przez co nazywane było również mrgwlowani (gruz. მრგვლოვანი) czyli „zaokrąglone”[8].
Litery asomtawruli | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ⴀ | Ⴁ | Ⴂ | Ⴃ | Ⴄ | Ⴅ | Ⴆ | Ⴡ | Ⴇ | Ⴈ | Ⴉ | Ⴊ | Ⴋ | Ⴌ |
Ⴢ | Ⴍ | Ⴎ | Ⴏ | Ⴐ | Ⴑ | Ⴒ | Ⴣ | ႭჃ, Ⴓ | Ⴔ | Ⴕ | Ⴖ | Ⴗ | Ⴘ |
Ⴙ | Ⴚ | Ⴛ | Ⴜ | Ⴝ | Ⴞ | Ⴤ | Ⴟ | Ⴠ | Ⴥ |
Nuschuri
[edytuj | edytuj kod]Nuschuri (gruz. ნუსხური, „minuskuła”) określany niekiedy jako chucuri (gruz. ხუცური, „kościelny”) – pismo gruzińskie z X–XI w., stosowane dla celów religijnych do dnia dzisiejszego, np. w hagiografii[6].
Litery nuschuri | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ⴀ | ⴁ | ⴂ | ⴃ | ⴄ | ⴅ | ⴆ | ⴡ | ⴇ | ⴈ | ⴉ | ⴊ | ⴋ | ⴌ |
ⴢ | ⴍ | ⴎ | ⴏ | ⴐ | ⴑ | ⴒ | ⴣ | ⴍⴣ, ⴓ | ⴔ | ⴕ | ⴖ | ⴗ | ⴘ |
ⴙ | ⴚ | ⴛ | ⴜ | ⴝ | ⴞ | ⴤ | ⴟ | ⴠ | ⴥ |
Mchedruli
[edytuj | edytuj kod]Mchedruli (gruz. მხედრული, „rycerski”) – współczesne pismo gruzińskie, wykształcone w X w., składające się z 33 liter[2].
Litera | Unicode | Nazwa | ISO 9984 | BGN[potrzebny przypis] | Vajšnoryja[potrzebny przypis] | Wymowa[a] | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
ა | U+10D0 | an | A a | A a | A a | [a] | |
ბ | U+10D1 | ban | B b | B b | B b | [b] | |
გ | U+10D2 | gan | G g | G g | G g | [ɡ] | |
დ | U+10D3 | don | D d | D d | D d | [d] | |
ე | U+10D4 | en | E e | E e | E e | [ɛ] (polskie e) | |
ვ | U+10D5 | vin | V v | V v | V v | [v] (polskie w) | |
ზ | U+10D6 | zen | Z z | Z z | Z z | [z] | |
თ | U+10D7 | tan | T t | T t | T t | [tʰ] (przydechowe[b] t) | |
ი | U+10D8 | in | I i | I i | I i | [ɪ] (osłabione polskie i lub y) | |
კ | U+10D9 | kan | K k | K k | K̓ k̓ | [k] (glottalizowane[c] k) | |
ლ | U+10DA | las | L l | L l | L l | [l] | |
მ | U+10DB | man | M m | M m | M m | [m] | |
ნ | U+10DC | nar | N n | N n | N n | [n] | |
ო | U+10DD | on | O o | O o | O o | [ɔ] (polskie o) | |
პ | U+10DE | par | P p | P p | P̓ p̓ | [p] (glottalizowane[c] p) | |
ჟ | U+10DF | žan | Ž ž | Zh zh | Ž ž | [ʒ] (polskie ż) | |
რ | U+10E0 | rae | R r | R r | R r | [r] | |
ს | U+10E1 | san | S s | S s | S s | [s] | |
ტ | U+10E2 | tar | T t | T t | T̓ t̓ | [t] (glottalizowane[c] t) | |
უ | U+10E3 | un | U u | U u | U u | [ʊ] (osłabione u) | |
ფ | U+10E4 | par | P p | P p | P p | [pʰ] (przydechowe[b] p) | |
ქ | U+10E5 | kan | K k | K k | K k | [kʰ] (przydechowe[b] k) | |
ღ | U+10E6 | ɣan | Ḡ ḡ | Gh gh | Ɣ ɣ | [ɣ] (dźwięczny odpowiednik ch – nie mylić z "gardłowym" dźwięcznym h czeskim i kresowym) | |
ყ | U+10E7 | qar | Q q | Q q | Q q | [q] (języczkowe k glottalizowane[c]) | |
შ | U+10E8 | šin | Š š | Sh sh | Š š | [ʃ] (polskie sz) | |
ჩ | U+10E9 | čin | Č č | Ch ch | Č č | [ʧʰ] (przydechowe[b] cz) | |
ც | U+10EA | can | C c | Ts ts | C c | [ʦʰ] (przydechowe[b] c) | |
ძ | U+10EB | ʒil | J j | Dz dz | Ʒ ʒ | [ʣ] (polskie dz) | |
წ | U+10EC | cil | C c | Ts ts | C̓ c̓ | [ʦ] (glottalizowane[c] c) | |
ჭ | U+10ED | čar | Č č | Ch ch | Č̓ č̓ | [ʧ] (glottalizowane[c] cz) | |
ხ | U+10EE | xan | X x | Kh kh | X x | [x] (twarde polskie ch) | |
ჯ | U+10EF | ǯan | J̌ ǰ | J j | Ǯ ǯ | [ʤ] (polskie dż) | |
ჰ | U+10F0 | hae | H h | H h | H h | [h] (miękkie polskie h) |
Spotyka się też użycie połączeń dz, dž dla ძ, ჯ i kreskę przy przydechowych, a nie glottalizowanych[potrzebny przypis].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alphabet. W: Alexander Mikaberidze: Historical Dictionary of Georgia. Rowman & Littlefield, 2015, s. 113–126. ISBN 978-1-4422-4146-6. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j B. G. Hewitt: Georgian: A Structural Reference Grammar. John Benjamins Publishing, 1995, s. 4, seria: London Oriental and African language library. ISBN 978-90-272-3802-3. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ Tara Isabella Burton. Ancient Script Spurs Rethinking of Historic ‘Backwater’. „National Geographic”, 2015-09-16. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ a b Grakliani Unique Inscription Proved as the Oldest. [w:] Ivane Javakhishvili Tbilisi State University (TSU) [on-line]. 2016-07-25. [dostęp 2016-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-28)]. (ang.).
- ↑ Scientist Study Confirms Georgian Writing Dates Back 3,000 Years. „Georgia Today”, 2016-07-25. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ a b UNESCO ICH: Nomination file no. 01205 for inscription in 2016 on the Representative List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ UNESCO ICH: Living culture of three writing systems of the Georgian alphabet. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ Peter T. Daniels, William Bright: The World's Writing Systems. Oxford University Press, 1996, s. 367. ISBN 978-0-19-507993-7. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).