Pentekostalizacja
Pentekostalizacja (od stgr. Πεντηκοστή = Pentekoste – Pięćdziesiątnica) – ogólnoświatowy proces powstawania nowych wspólnot zielonoświątkowych oraz przekształcania wielu innych chrześcijańskich kościołów i związków wyznaniowych w jedną uniwersalną odmianę chrześcijaństwa charyzmatycznego w wymiarze globalnym[1][2].
Dynamiczny proces pentekostalizacji (ang. pentecostalization) może być także nazwany „ucharyzmatycznieniem” lub „uzielonoświątkowieniem” religii chrześcijańskiej lub narodzinami chrześcijaństwa pentekostalnego i charyzmatycznego. W wyniku tego procesu, na gruncie tradycyjnych kościołów chrześcijańskich – szczególnie w Afryce[3], Azji czy Ameryce Południowej – rodzą się nowe wspólnoty, związki wyznaniowe lub sekty o charakterze charyzmatycznym i zielonoświątkowym. Proces głębokiej transformacji na poziomie głoszonej doktryny czy praktykowanych form życia religijnego dokonuje się także wewnątrz wielu tradycyjnych kościołów chrześcijańskich[potrzebny przypis].
Istnieją poglądy[kto?], że pentekostalizacja jest poważnym wyzwaniem dla Kościoła katolickiego w Polsce i na świecie. W 2015 Konferencja Episkopatu Polski wydała dwa ważne dekrety, które były reakcją na przenikanie różnych elementów zielonoświątkowych do Kościoła katolickiego. Pierwszy dekret dotyczy zakazu praktykowania tzw. spowiedzi furtkowej, natomiast drugi dokument uznaje za sprzeczną z katolicką wizją świata i człowieka koncepcję grzechów pokoleniowych i uzdrowienia międzypokoleniowego[potrzebny przypis]. Obserwatorzy społeczności chrześcijańskich uważają, że rozwój wspólnot pentekostalnych jest niezwykle gwałtowny. Ruch zielonoświątkowy narodził się w Stanach Zjednoczonych w 1901. W 2000 wspólnoty zielonoświątkowe na świecie liczyły 100 milionów wyznawców. Obecnie liczbę chrześcijan zielonoświątkowych szacuje się na 600-800 milionów, a w 2025 będzie to już miliard. Gdy chodzi o rzeczywiste praktykowanie religii, a nie tylko formalną przynależność kościelną, już dzisiaj zielonoświątkowcy są największym wyznaniem chrześcijańskim[potrzebny przypis].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jonathan Kangwa , Pentecostalisation of Mainline Churches in Africa: The Case Of The United Church of Zambia, „The Expository Times”, 127 (12), 2016, s. 573–584, DOI: 10.1177/0014524616646677, ISSN 0014-5246 [dostęp 2021-06-21] (ang.).
- ↑ Andrzej Kowalski , Pentekostalizacja kościoła. Zagrożenie, szansa czy normalność?, „Studia Katechetyczne”, 14, 2018, s. 219–232, ISSN 0138-0672 [dostęp 2021-06-21] (pol.).
- ↑ From the periphery to the centre : the Pentecostalisation of mainline Christianity in Kenya | Missionalia : Southern African Journal of Mission Studies, journals.co.za, DOI: 10.10520/ejc76026 [dostęp 2021-06-21] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wit Piotr Chlondowski OFM: Pentekostalizacja w ujęciu kard. J. Ratzingera oraz dokumentów episkopatów – dar czy zagrożenie?. Deon.pl, 2018-05-30. [dostęp 2018-07-28]. (pol.).