Sojuz 7KT-OK
Sojuz 7KT-OK (z prawej) i stacja Salut 1 | |
Inne nazwy |
Sojuz 7K-OKS |
---|---|
Producent | |
Operator | |
Państwo pochodzenia |
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR |
Zastosowanie |
Lot 1-3 osób do stacji orbitalnej |
Poprzednik | |
Następca | |
Produkcja | |
Stan obecny |
wycofany |
Liczba wszystkich lotów |
2 |
Liczba udanych lotów |
1 |
Liczba nieudanych lotów |
1 |
Pierwszy lot |
23 kwietnia 1971 (Sojuz 10) |
Ostatni lot |
6 czerwca 1971 (Sojuz 11) |
Dane techniczne | |
Masa |
6590 (6290 bez paliwa) kg |
Zasilanie |
Sojuz 7KT-OK (ros. Союэ 7КТ-ОК) – radziecki statek kosmiczny przeznaczony do lotów załogowych. Został zaprojektowany w celu transportu załogi na pierwszą stacji kosmiczną, Salut 1 („Т” w oznaczeniu znaczy транспортный – transportowy).
Statki tej wersji posiadały nowy port cumowniczy typu SSWP i umożliwiały przejście załogi z modułu orbitalnego na pokład bazy orbitalnej. Odbyły się dwa loty załogowe, w pierwszym z nich kosmonautom nie udało się dostać na pokład stacji, natomiast drugi przebiegał pomyślnie aż do odłączenia od stacji Salut. W wyniku dekompresji statku trzyosobowa załoga Sojuza 11 udusiła się. Tragedia wymusiła rewizję projektu i wprowadzenie lepszych systemów podtrzymywania życia; statki Sojuz 7KT-OK zostały zastąpione przez Sojuzy drugiej generacji, Sojuz 7K-T.
Loty załogowe
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Soyuz 7KT-OK. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2015-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-22)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- David S.F. Portree, Mir Hardware Heritage, NASA RP-1357, 1995 (dostępna także wersja PDF)