Murman Omanidze

Murman Omanidze
მურმან ომანიძე
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1938 ; Tbilisi
Data śmierci	2020
	P.o. Premiera Gruzji
Okres	od 18 sierpnia 1991; do 26 sierpnia 1991
Poprzednik	Tengiz Sigua
Następca	Besarion Guguszwili

Murman Omanidze (gruz. მურმან ომანიძე; ur. 5 listopada 1938 w Tbilisi) – gruziński polityk, przedsiębiorca i prawnik, w 1991 tymczasowy premier i minister spraw zagranicznych Gruzji.

Ukończył studia z zakresu prawa międzynarodowego na Tbiliskim Uniwersytecie Państwowym. Pracował następnie w departamencie prawnym państwowej firmy rolniczej, a od 1985 do 1990 jako menedżer w ministerstwie budownictwa Gruzińskiej SRR. Zaangażował się także w działalność organizacji zrzeszającej radzieckich weteranów wojny w Afganistanie, gdzie od 1990 do 1991 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego^[1]. Od marca do maja 1991 piastował stanowisko wiceministra transportu. Po uzyskaniu niepodległości przez Gruzję w sierpniu 1991 powołany na szefa dyplomacji i wicepremiera^[1].

W sierpniu 1991 tymczasowo objął stanowisko premiera po rezygnacji Tengiza Siguy, który popadł w konflikt z prezydentem^[1]. Na stanowisku ministra spraw zagranicznych pozostał do 31 grudnia 1991 roku, kiedy został umieszczony w areszcie domowym wskutek oskarżeń o potajemne spotkanie z organizatorami puczu Janajewa. 4 stycznia 1992 skutecznie uciekł do Rosji i stamtąd oskarżał prezydenta Zwiada Gamsachurdię o zapędy dyktatorskie^[2]. Od 1992 do 1998 zasiadał w parlamencie, prowadził też przedsiębiorstwa^[3]. Ponownie wyjechał z Gruzji i wycofał się z polityki, uciekając przed listem gończym oskarżającym go o nadużycia finansowe^[4].

Żonaty, ma dwoje dzieci. Zna język rosyjski^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d მურმან ომანიძე. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Gruzji. [dostęp 2017-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (gruz.).
↑ Daily Report. Central Eurasia, no.3-10. Foreign Broadcast Information Service, 4 stycznia 1992, s. 72–73.
↑ Omanidze Murman. parliament.ge. [dostęp 2017-07-10]. (ang.).
↑ WARRANT ISSUED FOR ARREST OF FORMER GEORGIAN FOREIGN MINISTER. Radio Liberty, 5 sierpnia 1996. [dostęp 2017-07-10]. (ang.).

[ge-1] მურმან ომანიძე. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Gruzji. [dostęp 2017-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-10)]. (gruz.).

[2] Daily Report. Central Eurasia, no.3-10. Foreign Broadcast Information Service, 4 stycznia 1992, s. 72–73.

[3] Omanidze Murman. parliament.ge. [dostęp 2017-07-10]. (ang.).

[4] WARRANT ISSUED FOR ARREST OF FORMER GEORGIAN FOREIGN MINISTER. Radio Liberty, 5 sierpnia 1996. [dostęp 2017-07-10]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

Demokratyczna Republika Gruzji (1918–1921)	Noe Ramiszwili (1918) Noe Żordania (1918–1921)
Zakaukaska FSRR (1922–1936) i Gruzińska SRR (1936–1991)	Budu Mdiwani (1922) Sergo Kawtaradze (1922–1923) Szalwa Eliawa (1923–1927) Ławrientij Kartweliszwili (1927–1929) Filipe Macharadze (1929–1931) Lewan Suchiszwili (1931) German Mgalobliszwili (1931–1937) Walerian Bakradze (1937–1946) Zakaria Czchubianiszwili (1946–1952) Zakaria Kecchoweli (1952–1953) Walerian Bakradze (1953) Giwi Dżawachiszwili (1953–1975) Zurab Pataridze (1975–1985) Dimitri Kartweliszwili (1982–1986) Otar Czerkezia (1986–1989) Zurab Czcheidze (1989) Nodari Czitanawa (1989–1990) Tengiz Sigua (1990–1991)
Gruzja (od 1991)	Murman Omanidze (p.o.; 1991) Besarion Guguszwili (1991–1992) Tengiz Sigua (1992–1993) Eduard Szewardnadze (p.o.; 1993) Otar Pacacia (1993–1995) Bakur Gulua (p.o.; 1995) Niko Lekiszwili (1995–1998) Waża Lortkipanidze (1998–2000) Giorgi Arseniszwili (2000–2001) Awtandil Dżorbenadze (2001–2003) Zurab Żwania (2003–2005) Micheil Saakaszwili (p.o.; 2005) Zurab Nogaideli (2005–2007) Giorgi Baramidze (p.o.; 2007) Lado Gurgenidze (2007–2008) Grigol Mgalobliszwili (2008–2009) Nika Gilauri (2009–2012) Iwane Merabiszwili (2012) Bidzina Iwaniszwili (2012–2013) Irakli Garibaszwili (2013–2015) Giorgi Kwirikaszwili (2015–2018) Mamuka Bachtadze (2018–2019) Giorgi Gacharia (2019–2021) Irakli Garibaszwili (2021-2024) Irakli Kobachidze (od 2024)