Jo’aw Galant

Jo’aw Galant

Jo’aw Galant (2023)
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1958 Jafa
Poseł do Knesetu
Okres	od 2015
Przynależność polityczna	My Wszyscy, Likud
Minister budownictwa
Okres	od 2015 do 2019
Przynależność polityczna	My Wszyscy
Poprzednik	Uri Ari’el
Następca	Jifat Szasza-Bitton
Minister alii i integracji
Okres	od 2019 do 2020
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Jariw Lewin
Następca	Penina Tamanu
Minister edukacji
Okres	od 17 maja 2020 do 13 czerwca 2021
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Rafi Perec
Następca	Jifat Szasza-Bitton
Minister obrony
Okres	od 29 grudnia 2022 do 8 listopada 2024
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Jisra’el Kac
Multimedia w Wikimedia Commons

Jo’aw Galant

Jo’aw Galant
generał-major
Data i miejsce urodzenia	1958 Jafa
Przebieg służby
Lata służby	1977–1982, 1984–2012
Siły zbrojne	Siły Obronne Izraela
Stanowiska	szef departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela
Główne wojny i bitwy	II wojna libańska, operacja Płynny Ołów

Jo’aw Galant (hebr. יואב גלנט, ang. Yoav Gallant; ur. 8 listopada 1958 w Jafie) – izraelski wojskowy i polityk, dowódca sił izraelskich w regionie Dystryktu Południowego. Od 2015 poseł do Knesetu, minister budownictwa (2015–2019), minister alii i imigracji (2019–2020), minister edukacji (2020–2021), w latach 2022–2024 minister obrony Izraela^[1].

Urodził się w Jafie w 1958 roku, w rodzinie polskich Żydów. Posiada tytuł licencjata z ekonomii, który uzyskał na Uniwersytecie w Hajfie. W 1977 roku rozpoczął karierę wojskową wstępując do marynarki wojennej, służąc w jednostce operacyjnej Szejjetet 13^[2]. Pod koniec lat 90. XX wieku, Galant przeniósł się do sił lądowych. Otrzymawszy stopień generała-majora (alluf, odpowiednik generała dywizji) został szefem departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela.

Był szefem oddziałów izraelskich w Dystrykcie Południowym i jednym z dowódców operacji w Strefie Gazy, prowadzonej na przełomie 2008 i 2009. 22 sierpnia 2010 został mianowany szefem Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela^[3].

W wyborach w 2015 został wybrany posłem z listy My Wszyscy. W rządzie Binjamina Netanjahu został ministrem budownictwa i mieszkalnictwa^[4]. Pod koniec 2018 roku opuścił dotychczasowe ugrupowanie i przeszedł do Likudu. 2 stycznia 2019 zrezygnował z mandatu posła (zastąpił go Fentahun Sejum), przestał też pełnić funkcję ministra, którą objęła Jifat Szasza-Bitton. 9 stycznia na nowo wszedł w skład rządu, jako minister absorpcji imigrantów^[5] – zastępując w ministerstwie samego premiera oraz, pełniącego obowiązki, Jariwa Lewina. W wyborach w kwietniu 2019 ponownie zdobył mandat poselski, z listy Likudu.

17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra edukacji^[6]. 13 czerwca 2021 w wyniku utworzenia nowego rządu, na stanowisku ministra zastąpiła go Jifat Szasza-Bitton^[7]. 29 grudnia 2022 został ministrem obrony w kolejnym rządzie Binjamina Netanjahu^[8].

20 maja 2024 roku Prokurator Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze Karim Khan poinformował, że wniósł wniosek o nakazy aresztowania dla premiera Binjamina Netanjahu i ministra obrony Izraela Jo’awa Galanta, a także trzech przywódców Hamasu. Prokurator MTK zarzucił premierowi Izraela i ministrowi obrony zbrodnie popełnione w Strefie Gazy podczas wojny Izraela z Hamasem, m.in. posługiwanie się głodem jako metodą prowadzenia wojny, umyślne powodowanie wielkiego cierpienia czy kierowanie ataków na ludność cywilną^[9][10].

Jest żonaty, ma trójkę dzieci^[4].

• Jo’aw Galant (ang.) – profil na stronie Knesetu.
• Biografia dowódcy. dover.idf.il. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-12)].