Anno von Sangershausen

Anno von Sangershausen
	Wielki Mistrz Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie
Data śmierci	6 lipca lub 8 lipca 1273
	Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres sprawowania	1256-1273
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zakon krzyżacki
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2018-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Anno von Sangershausen (zm. 6 lub 8 lipca 1273 w Niemczech) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1256-1273^[1].

Życiorys

Pochodził z Turyngii. Nazwisko jego rodu zaczerpnięte zostało od nazwy miasta Sangershausen. Niewiele wiadomo o jego przeszłości. W 1254 r. został wybrany mistrzem krajowym w Inflantach. Brał udział w budowie zamku Memelburg. W 1256 prowadził wojnę z Litwą i pacyfikował Żmudź. W lecie 1256 na nadzwyczajnej kapitule w Rzymie został wybrany na wielkiego mistrza krzyżackiego w miejsce Poppo von Osterna. W 1260 r. wybuchło wielkie powstanie ludowe w Prusach i na terenie Inflant. Aleksander Newski korzystając z chaosu w państwie krzyżackim oblegał Dorpat. Anno von Sangershausen zdecydował się wówczas na podróż dyplomatyczną po krajach europejskich celem ratowania istnienia zakonu krzyżackiego. Uzyskał dla swoich planów aprobatę Urbana IV i papieskie przyzwolenie na przyjmowanie do zakonu skazanych za bandytyzm i morderstwa. W swoich podróżach Anno von Sangershausen zwerbował, w zamian za rozgrzeszenie grzechów ciężkich, wielu przestępców z: Nadrenii, Turyngii, Saksonii, Czech i Austrii. Od kolejnego papieża, Klemensa IV, uzyskał przyzwolenie na krucjatę, w której wzięli udział głównie możnowładcy niemieccy. Zmarł podczas jednej z misji dyplomatycznych w Niemczech, podczas której organizował nowe komturie i werbował nowe oddziały do wojny w Prusach.

Przypisy

↑ Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s.41.

[1] Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s.41.

[1]

Przełożeni bractwa szpitalnego (1190–1198)	Sibrand (1190) Konrad (1190–1192) Gerhard (1192) Heinrich I (1193/94) Ulrich (1195–1196) Heinrich II (1196)
Wielcy mistrzowie rycerskiego zakonu krzyżackiego (1198–1929)	Heinrich Walpot von Bassenheim (1198–1208) Otto von Kerpen (1208–1209) Heinrich von Tunna (1209) Hermann von Salza (1209–1239) Konrad von Thüringen (1239–1240) Gerhard von Malberg (1240–1244) Heinrich von Hohenlohe (1244–1249) Günter von Wüllersleben (1250–1252) Poppo von Osterna (1252–1256) Wilhelm von Urenbach (1253–1256) Anno von Sangershausen (1256–1273) Hartmann von Heldrungen (1273–1282) Burkhard von Schwanden (1283–1290) Konrad von Feuchtwangen (1291–1296) Gottfried von Hohenlohe (1297–1303) Siegfried von Feuchtwangen (1303–1311) Karl Bessart von Trier (1311–1324) Werner von Orseln (1324–1330) Luther von Braunschweig (1331–1335) Dietrich von Altenburg (1335–1341) Ludolf König von Wattzau (1342–1345) Heinrich Dusemer von Arfberg (1345–1351) Winrich von Kniprode (1351–1382) Konrad Zöllner von Rotenstein (1382–1390) Konrad von Wallenrode (1391–1393) Konrad von Jungingen (1393–1407) Ulrich von Jungingen (1407–1410) Heinrich von Plauen (1410–1413) Michael Küchmeister von Sternberg (1414–1422) Paul Bellitzer von Russdorff (1422–1441) Konrad von Erlichshausen (1441–1449) Ludwig von Erlichshausen (1450–1467) Heinrich Reuss von Plauen (1467–1470) Henryk Reffle von Richtenberg (1470–1477) Martin Truchsess von Wetzhausen (1477–1489) Johann von Tieffen (1489–1497) Fryderyk Wettyn (1498–1510) Albrecht Hohenzollern (1511–1525) Wolter von Plettenberg (1526–1529) Walter von Cronberg (administrator, 1527–1543) Wolfgang Schutzbar (1543–1566) Georg Hundt von Weckheim (1566–1572) Henryk von Bobenhausen (1572–1590) Maksymilian III Habsburg (1590–1618) Karol Habsburg (1618–1624) Jan Eustachy von Westernach (1625–1627) Jan Kasper von Stadion (1627–1641) Leopold Wilhelm Habsburg (1641–1662) Karol Józef Habsburg (koadiutor, 1662–1664) Jan Kasper von Ampringen (1664–1684) Ludwik Antoni von Pfalz-Neuburg (1684–1694) Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg (1694–1732) Klemens August Wittelsbach (1732–1761) Karol Lotaryński (1761–1780) Maksymilian Franciszek Habsburg (1780–1801) Karol Ludwik Habsburg (1801–1804) Antoni Wiktor Habsburg (1804–1835) Maksymilian Habsburg-Este (1835–1863) Wilhelm Habsburg (1863–1894) Eugeniusz Ferdynand Habsburg (1894–1923) Norbert Klein (1923–1929)
Wielcy mistrzowie i opaci kleryckiego zakonu krzyżackiego (od 1929)	Norbert Klein (1929–1933) Paul Heider (1933–1936) Robert Schälzky (1936–1948) Marian Tumler (1948–1970) Ildefons Pauler (1970–1988) Arnold Othmar Wieland (1988–2000) Bruno Platter (2000–2018) Frank Bayard (od 2018)