W celu wytwarzania zwiazków magne¬ zu z dolomitu wypalony dolomit wraz z roztworem chlorku magnezu, który jako produkt odpadkowy przemyslu potasowco- wego jest do dyspozycji w znacznej ilosci, przemieniano w wodorotlenek magnezu, który po oddzieleniu od wytworzonego roz¬ tworu chlorku wapnia przerabiano dalej na magnezje lub inne zwiazki magnezu, np. weglan magnezu. Sposób ten jednak po¬ siada wielka wade, której dotychczas po¬ mimo licznych usilowan nie udalo sie usu¬ nac, a mianowicie wodorotlenek magnezu tworzy sie w postaci szlamowatej, trudnej do odfiltrowania, a zwlaszcza do przemy¬ wania; Wedlug wynalazku dolomit lub wapniak przetwarza sie przez uzycie roztworu chlorku magnezu w obojetny bezwodny weglan magnezu, który wykrystalizowuje w postaci dobrze uksztaltowanych drob¬ nych krysztalów nie sprawiajacych zadnej trudnosci przy oddzielaniu ich od roztworu chlorku wapnia.Wiadomo, ze obojetny weglan magnezu w postaci trójwodzianu w roztworze wod¬ nym przez ogrzewanie w temperaturze po¬ nad 150°C zamienia sie na obojetny bez¬ wodny weglan magnezu. Sposób wedlug wynalazku jest oparty na stwierdzeniu, ze równiez znana reakcja miedzy wodoro¬ tlenkiem magnezu i kwasem weglowym w obecnosci wody w temperaturze powyzej 150°C nie prowadzi do weglanu zasadowe-go, lecz bezposrednio do obojetnego bez¬ wodnego weglanu magnezu, dzieki czemu w temperaturze ponad 150°C jedynynii tworzacymi sie osadami sa obojetny bez¬ wodny weglan magnezu i wodorotlenek magnezu. Nastepnie zauwazono, ze w poda¬ nych warunkach temperatury reakcja ta zachodzi i wówczas, gdy wodorotlenek ma¬ gnezu przemieniany na weglan ewentualnie zawiera jeszcze znaczne nawet ilosci roz¬ tworu chlorku wapnia. Jest to o tyle nie¬ oczekiwane, ze, jak wiadomo, w nizszych temperaturach zawiesiny wodorotlenku magnezu w roztworze chlorku wapnia mozna przeprowadzic dzialaniem dwutlen¬ ku wegla w weglan wapnia i chlorek ma¬ gnezu, a zatem reakcja ta w nizszej tem¬ peraturze przebiega w kierunku przeciw¬ nym. Poza tym okazalo sie, ze bez wzgledu na ewentualny nadmiar wodorotlenku ma¬ gnezu calkowita ilosc doprowadzanego dwutlenku wegla w temperaturze powyzej 150°C wiaze sie natychmiast, wytwarzajac wylacznie obojetny bezwodny weglan ma¬ gnezu, a nie wytwarzajac jednoczesnie zwiazków zasadowych i wodzianów. Ta ostatnio wymieniona okolicznosc ma szcze¬ gólne znaczenie przy suszeniu produktu tworzacego sie w wyniku przemiany, gdyz jedynie w bezwodnym weglanie magnezu, identycznym z naturalnym magnezytem, kwas weglowy jest zwiazany na tyle trwa¬ le, ze calkowite odwodnienie tego weglanu przez ogrzewanie go nastepuje bez strat kwasu weglowego.Przy bezposredniej przemianie niewypa- lonego dolomitu lub wapniaka z roztworem chlorku magnezu w obecnosci dwutlenku wegla na obojetny bezwodny weglan ma¬ gnezu stwierdzono, ze niezbednym warun¬ kiem przebiegu przemiany jest obecnosc dwutlenku wegla w wystarczajacej ilosci, a nawet lepiej w niewielkim nadmiarze.Jezeli chociazby przejsciowo zabraknie dwutlenku wegla, to reakcja natychmiast ulega przerwie. W celu technicznego prze¬ prowadzenia sposobu wynika stad zasada jak najstaranniejszego unikania strat dwu¬ tlenku wegla, jakie moglyby byc np. spo¬ wodowane nieszczelnoscia autoklawu, a nawet jest rzecza wskazana doprowadza¬ nie podczas przemiany dwutlenku wegla w umiarkowanym nadmiarze.Przedmiotem wynalazku jest zatem sposób wytwarzania zwiazków magnezu z dolomitu lub z wapniaka przez przemiane z roztworem chlorku magnezu, przy czym przemiana w obojetny bezwodny weglan magnezu odbywa sie w temperaturze powy¬ zej 150°C w obecnosci dwutlenku wegla stosowanego w ilosci równowaznej, najko¬ rzystniej jednak przy uzyciu umiarkowa¬ nego nadmiaru. Utworzony obojetny bez¬ wodny weglan magnezu oddziela sie na¬ stepnie od roztworu chlorku wapnia, prze¬ mywa i suszy w temperaturze najkorzyst¬ niej okolo 120°C.Przy przeróbce dwustopniowej naj¬ pierw wypala sie w znany sposób dolomit lub wapniak i przez uzycie roztworu chlor¬ ku magnezu poddaje sie przemianie na wodorotlenek magnezu i roztwór chlorku wapnia. Nastepnie na mieszanine reakcyj¬ na dziala sie w autoklawie w temperatu¬ rze powyzej 150*0, najkorzystniej 170° — 120^C, dwutlenkiem wegla wytwarzanym przy wypalaniu surowca, przy czym otrzy¬ muje sie bezwodny obojetny weglan ma¬ gnezu, który mozna latwo oddzielic od roz¬ tworu zawierajacego chlorek wapnia.Znacznie korzystniejsza jest jednak in¬ na odmiana wykonywania sposobu wedlug wynalazku, wedlug której niewypalony do¬ lomit lub wapniak przeprowadza sie w po¬ stac zawiesiny w takiej ilosci roztworu chlorku magnezu, która co najmniej wy¬ starcza do przeprowadzenia przemiany, po czym w temperaturze powyzej 150°C wy¬ twarza sie obojetny bezwodny weglan ma¬ gnezu doprowadzajac ewentualnie taka ilosc dwutlenku wegla, która by co najmniej zapewniala pokrycie nieprzewidzianych — 2 —strat Po ochlodzeniu mieszanine reakcyjna spuszcza sie z autoklawu i saczy bez zad¬ nych trudnosci.Przy przeróbce dolomitu wedlug tej od¬ miany sposobu zaleca sie stosowanie nieco wyzszych temperatur, anizeli przy prze¬ róbce wapniaka; przy stosowaniu wapnia¬ ka i zachowaniu wspomnianych warunków osiaga sie, praktycznie biorac, 100%-owa przemiane w temperaturze okolo 280°C, podczas gdy przy przeróbce dolomitu nie¬ zbedna jest temperatura okolo 330°C, jeze¬ li zastosowana jest teoretycznie obliczona ilosc roztworu chlorku magnezu. Jezeli na¬ tomiast stosuje sie nadmiar tego roztworu, to temperatura reakcji znacznie sie obniza; np. przy zastosowaniu 2 moli MgCl2 na 1 mol CctC03 wapniaka lub dolomitu mozna uzyskac, praktycznie biorac, 100% wydaj¬ nosci przy przeróbce wapniaka w tempe¬ raturze 2O0PC i przy przeróbce dolomitu w temperaturze okolo 230°C, przy czym za¬ wartosc wapna w magnezycie wytworzo¬ nym odpowiada zawartosci wapna w ma¬ gnezycie naturalnym. Zanieczyszczenia wy¬ stepujace w postaci Si02, A/203, Fe2Os i siarczanu zaleza glównie od czystosci ma¬ terialów wyjsciowych, natomiast zanieczy¬ szczenie chlorkami moze byc usuniete przez dokladne wymywanie.Przez wczesniejsze przerwanie doplywu dwutlenku wegla albo przez wypuszczenie czesci dwutlenku wegla z autoklawu moz¬ na, w razie potrzeby, otrzymywac miesza¬ niny bezwodnego obojetnego weglanu ma¬ gnezu i wodorotlenku magnezu, które za¬ czynaja wydzielac dwutlenek wegla rów¬ niez dopiero w temperaturze powyzej oko¬ lo 400°C, podczas gdy zupelne uwodnienie wodorotlenku magnezu obecnego w tej mie¬ szaninie osiaga sie w temperaturze 400PC.Przyklad I. 100 kg drobno zmielonego wapniaka (o zawartosci 98% CaCOs) o- grzewa sie wraz z 550 litrami roztworu zawierajacego 340 g MgCl2 w litrze w auto¬ klawie zaopatrzonym w kwasoodporne wy¬ lozenie w ciagu 2-ch godzin w temperaturze 200°C (14 atm) jednoczesnie doprowadza¬ jac dwutlenek wegla pod cisnieniem okolo 15 atm i intensywnie mieszajac. Po ochlo¬ dzeniu w wymienniku ciepla sztuczny ma¬ gnezyt poddaje sie filtrowaniu i przemy¬ waniu. Po wysuszeniu w temperaturze 120°C ciezar uzyskanego magnezytu wyno¬ si 85 kg.Przyklad II. 200 kg drobno zmielone¬ go dolomitu (o zawartosci 53% CaC03 i 45% MgCOs) z 600 litrami roztworu pod¬ daje sie w ciagu 3 godzin w temperaturze 230°C (26 atm) dzialaniu C02 jak w przy¬ kladzie I. Otrzymuje sie 173 kg magnezy¬ tu. Lug macierzysty zawierajacy 170 g MgCl2 i 200 g CaCl2 w litrze moze byc np. zastosowany do przemiany wypalonego wapniaka lub dolomitu w celu uzyskania wodorotlenku magnezu.Sklad weglanów % MgO % CaO % Al203 % Fe2Os %' Si02 % co2 %' SOs % Cl % H20 magnezu: I 46,5 0,5 0,1 0,1 0,2 50,8 0,3 0,1 0,8 2 46,0 0,9 0,3 0,2 0,5 49,8 0,3 0,1 1,0 W kazdym przypadku nalezy dbac o nieobecnosc soli amonowych w mieszaninie reakcyjnej. PLFor the production of magnesium compounds from dolomite, the fired dolomite together with the magnesium chloride solution, which is available in large amounts as a waste product of the potassium industry, was converted into magnesium hydroxide, which, after separation from the calcium chloride solution produced, was further processed into magnesia or other magnesium compounds, e.g. magnesium carbonate. This process, however, has a great disadvantage which has so far not been removed in spite of numerous efforts, namely magnesium hydroxide is formed in a slimy form, difficult to filter out, and in particular to wash; According to the invention, dolomite or limestone is converted by using a solution of magnesium chloride into an inert anhydrous magnesium carbonate, which crystallizes in the form of well-formed fine crystals which do not cause any difficulty in separating them from the calcium chloride solution. It is known that inert magnesium carbonate in the form of trihydrate In an aqueous solution, by heating to above 150 ° C., it turns into inert anhydrous magnesium carbonate. The method according to the invention is based on the finding that also the known reaction between magnesium hydroxide and carbonic acid in the presence of water at temperatures above 150 ° C does not lead to basic carbonate, but directly to inert anhydrous magnesium carbonate, thus at temperatures above 150 ° C, the only deposits that form are inert anhydrous magnesium carbonate and magnesium hydroxide. Further, it is noted that under the temperature conditions indicated, this reaction takes place even if the magnesium hydroxide converted to carbonate still contains considerable amounts of calcium chloride solution. This is unexpected because, as is known, at lower temperatures, a suspension of magnesium hydroxide in a solution of calcium chloride can be converted by the action of carbon dioxide into calcium carbonate and magnesium chloride, and therefore this reaction takes place at lower temperatures in in the opposite direction. Moreover, it has been found that, irrespective of any excess magnesium hydroxide, the total amount of carbon dioxide supplied at temperatures above 150 ° C binds immediately, producing only inert anhydrous magnesium carbonate and not simultaneously producing alkalis and hydrates. This last-mentioned circumstance is of particular importance in the drying of the product formed as a result of the transformation, since only in anhydrous magnesium carbon, identical to natural magnesite, carbonic acid is bound so permanently that complete dehydration of the carbonate by heating it occurs without loss of carbonic acid. After direct conversion of unfired dolomite or limestone with a solution of magnesium chloride in the presence of carbon dioxide into neutral anhydrous magnesium carbonate, it was found that the necessary condition for the course of the transformation was the presence of carbon dioxide in a sufficient amount, or even better in a small amount. If, for example, there is a shortage of carbon dioxide, the reaction stops immediately. In order to carry out the process technically, the principle of the greatest possible avoidance of carbon dioxide losses, which could be caused, for example, by a leak in an autoclave, and it is even advisable to supply a moderate excess of carbon dioxide during the conversion. a method of producing magnesium compounds from dolomite or limestone by transformation with a solution of magnesium chloride, whereby the transformation into neutral anhydrous magnesium carbonate takes place at a temperature above 150 ° C in the presence of an equivalent amount of carbon dioxide, most preferably, however, in moderate amounts. One excess. The formed inert anhydrous magnesium carbonate is then separated from the calcium chloride solution, washed and dried at a temperature of about 120 ° C. In the two-stage process, first the dolomite or limestone is burned off in the known manner and by using a solution the magnesium chloride is converted to magnesium hydroxide and calcium chloride solution. The reaction mixture is then treated in an autoclave at a temperature above 150 ° C, most preferably 170 ° -120 ° C, with carbon dioxide produced in the firing of the raw material, an anhydrous inert magnesium carbonate which can be readily obtained. be separated from the calcium chloride-containing solution. However, another embodiment of the present invention is far more preferred, whereby unfired dolomite or limestone is suspended in an amount of the magnesium chloride solution at least sufficient to effect the conversion, whereupon, at a temperature above 150 ° C, an inert anhydrous magnesium carbonate is produced, possibly adding an amount of carbon dioxide that would at least cover the unforeseen - loss. After cooling, the reaction mixture is drained from the autoclave and drained. without any difficulties. When processing dolomite according to this variant of the method, it is recommended to use slightly higher temperatures than p when processing the calcareous; with the use of calcium and the observance of the above-mentioned conditions, a 100% conversion is practically achieved at a temperature of about 280 ° C, while for processing dolomite a temperature of about 330 ° C is necessary, if the theoretically calculated amount is used. magnesium chloride solution. If an excess of this solution is used, the reaction temperature is significantly lowered; for example, when using 2 moles of MgCl2 per mole of CctCO3 calcareous or dolomite, it is possible to obtain, practically, 100% yield when processing limestone at a temperature of 2O0PC and processing dolomite at a temperature of about 230 ° C, the lime content being the produced magnesite corresponds to the calcium content of the natural magnesium. Impurities in the form of SiO2, A / 203, Fe2Os and sulphate depend mainly on the purity of the starting materials, while chloride contamination can be removed by thorough washing. By interrupting the carbon dioxide supply early or by discharging some carbon dioxide from the autoclave if desired, mixtures of anhydrous inert magnesium carbonate and magnesium hydroxide can be obtained which begin to release carbon dioxide even at temperatures above about 400 ° C, while complete hydration of the magnesium hydroxide present in this mixture, the temperature of 400 ° C is reached. Example I. 100 kg of finely ground lime (98% CaCOs) are heated together with 550 liters of a solution containing 340 g of MgCl2 per liter in an autoclave equipped with acid-resistant heat exchangers. bedding for 2 hours at 200 ° C (14 atm), simultaneously supplying carbon dioxide under a pressure of about 15 atm and stirring intensively. After being cooled in a heat exchanger, the artificial magnesite is filtered and washed. After drying at 120 ° C., the weight of the magnesite obtained was 85 kg. Example II. 200 kg of finely ground dolomite (53% CaCO 3 and 45% MgCO 3) with 600 liters of solution are exposed to CO 2 for 3 hours at 230 ° C (26 atm) as in Example I. 173 kg of magnesite. Mother liquor containing 170 g MgCl2 and 200 g CaCl2 per liter can e.g. be used to transform calcined limestone or dolomite into magnesium hydroxide Composition of carbonates% MgO% CaO% Al203% Fe2Os% 'Si02% co2%' SOs% Cl% Magnesium H20: I 46.5 0.5 0.1 0.1 0.2 50.8 0.3 0.1 0.8 2 46.0 0.9 0.3 0.2 0.5 49.8 0.3 0.1 1.0 In any case, care must be taken to ensure the absence of ammonium salts in the reaction mixture. PL