Óc Eo

Óc Eo es lo nom donat a una vila anciana descubèrta dins lo corrent deis annadas 1940 au sud de la província vietnamiana d'An Giang per l'arqueològ francés Louis Malleret. Situada au sud dau deltà de Mekong, seriá estada lo pòrt principau dau Reiaume de Funan e auriá existit entre lei sègles I e VII ap. JC. Un canau permetiá probablament de liar Óc Eo a la vila d'Angkor Borei, situada 90 km au nòrd, qu'èra la capitala de Funan. Gràcias a sa posicion lòng deis itineraris comerciaus principaus dau Sud-Èst Asiatic, Óc Eo foguèt un pòrt prospèr coma l'atestan lei vestigis e leis objèctes descubèrts per lei cavaments (gemas, monedas romanas... etc.).

L'istòria d'Óc Eo es largament desconeguda mai sembla far partida dau Reiaume de Funan qu'es conegut gràcias a de documents chinés. Pasmens, aquela ipotèsi es pas confirmada per lei tèxtes khmers que mencionan l'existéncia d'estats, fòrça mau identificats per leis istorians modèrnes, dins la region. De mai, en causa deis originas fòrça divèrsas deis objèctes descubèrts dins lei roïnas de la vila, ren permet de justificar clarament l'apartenància d'Óc Eo a la cultura de Funan. Ansin, segon certaneis istorians, es possible qu'Óc Eo siegue un centre independent. Coma que vague, la vila emergiguèt coma un centre culturau e economic dau deltà de Mekong e se desvolopèt gràcias a sa posicion lòng deis itineraris comerciaus de la region. Aquò i favorizèt la difusion d'influéncias estrangieras, principalament en provenença deis Índias.

Lei causas dau declin de la ciutat son probablament liadas ai progrès de la navigacion maritima que permetián ai naviris de realizar de viatges pus lòngs. L'escala d'Óc Eo èra donc plus necessària e perdiguèt son interès car èra pas un centre de produccion important. L'ascension dau Reiaume de Chenla, que tremarchèt una partida dau comèrci regionau, entraïnèt probablament lo declin definitiu de la vila.

L'existéncia d'una vila en roïna sus lo site d'Óc Eo foguèt sospichada tre leis annadas 1920 après l'estudi de fotografias aerianas de la region que mostravan de canaus e de rèstas de fortificacions. Pasmens, la recèrca au sòu foguèt pus malaisada e lei cavaments poguèron pas començar avans lo 10 de febrier de 1944. Leis arqueològs francés dirigit per Louis Malleret descurbiguèron alora rapidament de vestigis fòrça importants.

D'una superficia de 450 ectaras, Óc Eo èra organizada segon un sistèma de canaus rectangulars que formavan probablament lei limits de diferents quartiers. Un nombre fòrça important d'objèctes foguèron trobats durant lei cavaments demostrant l'existéncia d'una activitat artesanala intensa. Lei fondacions de plusors bastiments importants, ornats per d'estatuas d'animaus, foguèron tanben identificadas. Enfin, l'importància de l'activitat comerciala portuària foguèt confirmada per la descubèrta de gemas ò pèças de moneda que son pas originàrias de la region coma de pèças romanas ambé l'efigia d'Antonin lo Piós.

• Funan.

• (fr) Louis Malleret, L’Archéologie du delta du Mékong, Tome Troisième, La culture du Fu-nan, París, 1962, chap.XXV, “Oc-Èo et Kattigara”, pp.421-54.