Carcassonne

De olt Naam van Carcassonne weer, as dat in de Antike in dat Rebeet van de Volcae Tectosages leeg, Carcas(s)o. De sien Bewahner harr ünner röömsch Herrschap dat latinisch Börgerrecht. Nun hörr Carcaso to de Provinz Gallia Narbonensis. Caesar leet hier en Wappenplatz un Kriegsmagazine uprichten. De Oort hett to Römertiet Colonia Iulia Carcaso heeten. 462 full he an de westgotschen König Theoderich II. Dat Bisdom Carcassonne wurr 533 grünnd. Bi Carcassonne hett Rekkared I. 589 de Franken slahn. De Westgoten hullen sück in’n Besitt van de Stadt, bit de 725 van ut Spanien kommen Sarazenen erobert wurr. De araabsch Herrschap düer aber blots bit etwa 759, as Pippin de Jüngere ganz Septimanien ünner sück nehm un mit dat Frankenriek vereenigen dee.

De Stadt wurr denn Sitt van de Grafen; de eerste mit Naam bekannte weer Bello un regeer Anfang van dat 9. Jahrhundert to Tiet van Karl de Grooten. Nah den Dood van Raimund Rogers (1067) keem Carcassonne formell ünner de Böverhoheit van de Grafen van Barcelona bzw. Könige van Aragón, aber de ut dat Huus Trencavel stammend nunmehrigen Viezgrafen van Carcassonne hemm wietgahnd sülvständig hannelt.

In dat Middelöller hemm 3.000–4.000 Minschen in Carcassonne leevt, dat Anfang van dat 13. Johrhunnert to de Hööftstüttpunkten vun de Katharer hörr. 1209 weer de Stadt dat Teel van den Albigenserkrüüztoog. Se weer all mit Flüchtlingen över full un hett nah twee Week Belagerung de Kapitulatschoon anboden. De twee Week harrn de Inwahner bruukt, um dör Gänge ünner de Eer in de dicht bi liggend Wälder to flüchten. So bleven etwa 500 Inwahner, vör allen olt Lüüd, Kranke un Kinner torüch. Van de drüffen 100 de Stadt verlaaten, de anner 400 wurrn verbrennt oder uphangen. 1247 hett de letzte Viezgraf van Carcassonne, Raimund II. Trencavel, endgültig tegenöver Ludwig IX. up sien Anspröök up de Stadt verzicht, de nu to de franzöösch Krondomään keem.

Af 1247 entstunn an dat linke Stroomufer de Ünnerstadt. Nah den Verdrag vun Corbeil (1258) wurr Carcassonne en Grenzfestung tüschen Frankriek un dat Königriek Aragón. In de Anfangsphase van den Hunnertjohrigen Krieg hemm 1355 de Engländer 1355 de Ünnerstadt erobert und aalbrennt. 1591 full Carcassonne in de Hannen van de Hillig Liga, de eerst 1596 Heinrich IV. as franzöösöchen König anerkannt hett.

De Ünnerstadt hett sück in de Loop van de Johrhunnerte wieder entwickelt, hüüd wahnt dor de meest Inwahner van de Stadt. Demgegenöver is de hüdige Oltstadt, insbesünnere de Festung, in den Loop van de Johrhunnerte tonehmend verfallen. De Festung wurr eerstmals 1853 van Eugène Viollet-le-Duc restaureert un liggt hüüd in de Oltstadt.

 

De Canal du Midi führt to’n Anfang an de Stadt vörbi, wiel man sück nich noog an de Kösten för den Bau bedeeligt harr.^[1][2] De Bau van de för den Hannel günstigere Führung dör de Stadt wurr 1786 anfungen un wegen de Ünnerbreeken dör de Franzöösch Revolutschoon eerst an‘n Anfang van dat 19. Johrhunnert afslooten.^[2][3]

Bi en islamistischen Anslag mit nahfolgender Geiselnahm in Carcassonne un dat benahbert Trèbes hett en 26-johrig Mann an‘n 23. März 2018 veer Minschen umbrocht un mindst twalf wiedere beseehrt.

 

Carcassonne wurr un wurrd vör allen wegen de historsch Festung faken as Filmkulisse un ok as Dreioort för tallriek Filme bruukt. So leet sück Walt Disney van de Festungstoorns för sien Tekentrickfilme Schneewittchen un Dornröschen inspireeren. 1965 wurrn Deelen van de Filmkummedie „Scharfe Sachen für Monsieur“ mit Louis de Funès hier dreiht. 1981 hemm Stadt un Umgebung as Schauplatz van de düütsch-franzöösch Coproduktschoon Super-Biester! 'nen Freund zum Geburtstag (Une glace avec deux boules), en Jöögd- un Familienkummedie mit Désirée Nosbusch un Valérie Dumas in de Hööftrull deent.^[4] För den Film „Die Besucher“, de in dat Middelöller speelt un 1993 produzeert wurr, weer de Stadt en idealer Dreihoort. De imposante Kulisse is ok in den 2008 entstahn Fantasy-Film „Der Brief für den König“ to sehn. De Festung deen ok as Kulisse för den Avendürerfilm „Robin Hood – König der Diebe“.

• Eggenfelden in Niederbayern
• Baeza in Spanien
• Tallinn in Eestland

• Albert Fert (*1938), franzöösch Physiker un Nobelpriesdräger
• Paul Sabatier (1854-1941), franzöösch Chemiker

Belletristik

• Ernst Wilhelm Heine: Die Raben von Carcassonne. Roman. btb-Verlag, München 2005, ISBN 3-442-73327-8.
• Helene Luise Köppel: Das Gold von Carcassonne. Aufbau-Taschenbuch-Verlag, Berlin 2007, ISBN 978-3-7466-2329-0 (früherer Titel Die Geheimen Worte. Südfrankreich im Jahre 1299).
• Kate Mosse: Das verlorene Labyrinth („The labyrinth“). Weltbild-Verlag, Augsburg 2009, ISBN 978-3-86800-181-5.
• Jens-Uwe Sommerschuh: Carcassonne. Roman. Aufbau-Taschenbuchverlag, Berlin 2001, ISBN 3-7466-1790-1.

Saakböker

• Lily Deveze: Carcassonne. Bonechi, Florenz 1997, ISBN 88-7009-976-8.
• Jean Girou: Carcassonne. 2000 ans d'Histoire. Editions du Languedoc, Albi 1949.
• Jean Guilaine (Hrsg.): Histoire de Carcassonne. Edition Privat, Toulouse 1984, ISBN 2-7089-8234-6 (Pays et villes de France).
• Frédérik Letterlé (Hrsg.): Carcassonne. Études archéologiques. SESA, Carcassonne 2009, ISBN 978-2-9531120-1-6.
• Pierre Morel: Ansichten von Carcassonne. Arthaud, Paris 1967.
• Ralf Nestmeyer: Languedoc-Roussillon. 3. Aufl. Michael-Müller-Verlag, Erlangen 2006, ISBN 3-89953-214-7.
• Jean P. Panouillé: Die Festung Carcassonne Ouest France, Rennes 1987.
• Agnes Ploteny: Carcassonne. Katharische Burgen. Editions Estel, Blois 2004, ISBN 2-912426-16-2.
• Jean Roubier: La cité de Carcassonne. Edition Challamel, Paris 1948 (Charme de la France; 6).

  Carcassonne. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• Offizielle Tourismussiet (düütsch)
• Katharer in Südfrankreich (düütsch)
• Reisebericht Carcassonne Bericht van en Utfloog nah Carcassonne mit völ Biller (düütsch)
• Cité de Carcassonne: Biller mit franzöösch Texten

1. ↑ Reinhard Woltmann: Beyträge zur Baukunst schiffbarer Kanäle - I. Geschichte des 'Canal du Midi', ut dat Franzöösche Französischen, 1802, 3. Kapitel, § 2, "Widerstrebende Privatabsichten" in der Stadt, die nur "mässigen Geld-Betrag" gab.
2. ↑ ^{a b} Christian Friedrich Mylius: Malerische Fussreise durch das südliche Frankreich, S. 174/5 (online, afropen an'n 25. März 2013).
3. ↑ L.T.C. Rolt: From sea to sea. The Canal du midi. Allen Lane, London 1973, ISBN 0-7139-0471-2, S. 152ff. De Arbeiten wurrn ünner Mithülp van Duusenden öösterrieksch un preußisch Kriegsfangener 1810 afslooten.
4. ↑ Super-Biester! 'nen Freund zum Geburtstag Bericht to de Dreihöörd un Achtergrundinfos (franzöösch, mit Fotos, Düütsch Kinostart: 14. Mai 1982)