intravisset

Discretiva

intravisset dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
intrāvisset	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	intrō (intrāre)

API: /intraːˈwisset/

Syllabificatio phonetica: in·trā·vis·set — morphologica: intrav-isset

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (45 a.C.n.)

quem locum multo etiam accuratius explicat in eo sermone, quem habuit eo ipso die, quo excessit e vita; docet enim quemvis, qui omnium rerum rudis esse videatur, bene interroganti respondentem declarare se non tum illa discere, sed reminiscendo recognoscere, nec vero fieri ullo modo posse, ut a pueris tot rerum atque tantarum insitas et quasi consignatas in animis notiones, quas ἐννοίας vocant, haberemus, nisi animus, ante quam in corpus intravisset, in rerum cognitione viguisset. —Tusculanae disputationes Ciceronis ^[1]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber primus. L [57] — intravisset
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: intravisset.