intraverimus

Discretiva

intraverimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
intrāverimus	prima pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	intrō (intrāre)
intrāverimus	prima pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	intrō (intrāre)

API: /intraːˈwerimus/

Syllabificatio phonetica: in·trā·ve·ri·mus — morphologica: intrav-erimus

saec. XII. - saec. XIII.

Nolumus hac vice intrare in coelos istos, ne si forte intraverimus in eis, amoenitate eorum delectati, et claritate luminarium, quae in eis sunt detenti, aliquandiu in eis demorari cogamur, et sic ad explananda caetera ad capitulum istud pertinentia, persolvere non possimus. —Sermones Adami Scoti (c.1140-1212). Sermo XXXI.