deletur

Discretiva

deletur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēlētur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	dēleō (dēlēre)

API: /deːˈleːtur/

Syllabificatio phonetica: dē·lē·tur — morphologica: del-etur

Loci

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

inde aliae tempestates ventique secuntur,

altitonans Volturnus et Auster fulmine pollens.

tandem Bruma nives adfert pigrumque rigorem

reddit. Hiemps sequitur crepitans hanc dentibus algu.

quo minus est mirum, si certo tempore luna

gignitur et certo  deletur  tempore rusus,

cum fieri possint tam certo tempore multa. —De rerum natura Lucretii ^[1]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber quintus, versus 749 — deletur
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: deletur.