cautus

API: /ˈkau̯tus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cau·tus — morphologica: caut-us

← Latine: caveō (cavēre)

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
cautus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	caveō (cavēre)

caut|us, -a, -um (comp. cautior; superl. cautissimus; adverbium cautē, cautim)

1. Securus factus
2. Qui diligenter cavet

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cautus	cauta	cautum	nom.	cautī	cautae	cauta
gen.	cautī	cautae	cautī	gen.	cautōrum	cautārum	cautōrum
dat.	cautō	cautae	cautō	dat.	cautīs	cautīs	cautīs
acc.	cautum	cautam	cautum	acc.	cautōs	cautās	cauta
abl.	cautō	cautā	cautō	abl.	cautīs	cautīs	cautīs
voc.	caute	cauta	cautum	voc.	cautī	cautae	cauta

1. tūtus, mūnītus
2. prōvidus, circumspectus

Titus Livius -58/+17

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

• Cum prope iusta obsidio esset futuramque artiorem eam appareret, si se Indibilis, quem cum septem milibus et quingentis Suessetanorum adventare fama erat, Poenis coniunxisset, dux cautus et providens Scipio victus necessitatibus temerarium capit consilium, ut nocte Indibili obviam iret et, quocumque occurrisset loco, proelium consereret. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

saec. I.

Aspicis hunc uno contentum lumine, cuius

Lippa sub attrita fronte lacuna patet?

Ne contemne caput, nihil est furacius illo;

Non fuit Autolyci tam piperata manus.

Hunc tu convivam cautus servare memento:

Tunc furit atque oculo luscus utroque videt:

Pocula solliciti perdunt ligulasque ministri

Et latet in tepido plurima mappa sinu;

Lapsa nec a cubito subducere pallia nescit

Et tectus laenis saepe duabus abit;

Nec dormitantem vernam fraudare lucerna

Erubuit fallax, ardeat illa licet.

Si nihil invasit, puerum tunc arte dolosa

Circuit et soleas subripit ipse suas. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[3][2]

saec. II.

occurrent multae tibi Belides atque Eriphylae

mane, Clytaemestram nullus non vicus habebit,

hoc tantum refert, quod Tyndaris illa bipennem

insulsam et fatuam dextra laevaque tenebat,

at nunc res agitur tenui pulmone rubetae;

sed tamen et ferro, si praegustarit Atrides

Pontica ter victi cautus medicamina regis. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[4][2]

saec. IV.

• Tunc autem nec ipse, nec charissimus meus Nebridius, adolescens valde bonus et valde cautus, irridens totum illud divinationis genus, persuadere mihi potuerunt ut haec abiicerem: quoniam me amplius ipsorum auctorum movebat auctoritas; et nullum certum quale quaerebam documentum adhuc inveneram, quo mihi sine ambiguitate appareret, quae ab eis consultis vera dicerentur, forte vel sorte, non arte inspectorum siderum dici. —Confessiones Augustini ^[5][2]

saec. XIV.

• Que omnia utrum animo tarditate insita faceret an quia sic expediens rebus tunc presentibus iudicaret quidam in dubio posuere; que michi non tam iusta dubitatio videtur quam iniuriosa suspitio cum, etsi multa cuntanter, nil ab eo tamen ignave gestum segniterque non sit dubium: quanquam certe, quod ait Livius, «cautior quam promptior hic habitus», non negetur, et cautus tamen semper et promptus fuit ubi res poposcit. —De viris illustribus Petrarcae ^[6][2]

Fontes

1. ↑ ^{1.0 1.1} Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXV, caput 34, [7] — cautus
2. ↑ ^{2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5} Vicicitatio: cautus.
3. ↑ ^{3.0 3.1} Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis): Liber octavus. LIX — cautus
4. ↑ ^{4.0 4.1} Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VI, versus 661 — cautus
5. ↑ ^{5.0 5.1} Aurelius Augustinus Hipponensis, Confessiones. (Universitas Turicensis): Liber quartus. Caput III, p. 6. — cautus
6. ↑ ^{6.0 6.1} Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber DE QUINTO FABIO MAXIMO CUNTATORE. [10] — cautus