• ՄՀԱ՝ [vɑjˈɾɑɡ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վայ•րագ 

1. դաժան, անգութ, անգորույն, վայրագ թշնամի
2. կատաղի, մոլեգին, անզուսպ, հիշում եմ… բուքը վայրագ` սպիտակ ձմռան (Մ. Վեսպեր)
3. բիրտ, կոպիտ, գռեհիկ, աշխույժ, վայրագ ու անգութ թերթ էր (Վ. Շուշանյան)
4. վայրագություն արտահայտող` պարունակող, վայրագ հայացք

1. դաժան, անգութ, անգորույն, արյունարբու, դժնդակ, վայրի, վայրենի, գազանային, բարբարոսական, գիշախանձ (հնց․) (վայրագություն` դաժանություն կատարող` պարունակող)

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։