• ՄՀԱ՝ [ʃɔɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ շոր 

1. զգեստ, հագուստ
2. զգեստի կտոր
3. լաթ կտոր՝ պատառ, որ օգտագործում են իբրև ջնջոց՝ ոտքեր մաքրելու փռոց և այլն
4. երեխայի բարուրի կտորեղենը
5. ծածկոց, ծածկույթ ◆ Ինչ ես բաց պառկել, մի շոր գցիր վրադ։
6. (փխբ․) որևէ բան պատող շերտ, ծածկույթ ◆ Մայթեզրի ծառերն իրենց ձյունե շորերով ասես շարվել էին շքերթի։ (Ժիրայր Ավետիսյան)
7. (լեզվբ․) Հյուսիսային Ալթայում, Լեռնային Շորիայում (Տոմսկի և Կուզնեցկի շրջակայքում) բնակվող շոռերի լեզուն

1. զգեստ, հագուստ, հանդերձ
2. շրջազգեստ, դերիա
3. տե՛ս լաթ
4. տե՛ս թաթաշոր
5. տե՛ս ծածկոց, ծածկույթ

1. շոր կտրել - Արարատյան, Նոր Բայազետ, Կարին, Շիրակ, Մուշ, Ապարան՝ նոր շոր կարել տալ ◆ Էկավ մտավ թարզու դյուքանը ․․․ իրան խարսին ու թագավորին շոր էր կտրում։ Ահ
2. շորը շնորհքի համար է - Կարին, Շիրակ՝ շորը մարդուն արտաքին վայելչություն՝ շնորհք է տալիս
3. շորերը վրայից թափվել
   1. շորը վրան շատ լայն ու կախ ընկած լինել
   2. շատ նիհար լինել
4. շորին փորին անել - միայն հագնելու ու ուտելու ետևից ընկնել՝ ուրիշ բանի մասին չմտածել ◆ Պարտքը գլուխը կոխել ա (վրին դիզվել), դա հենց շորին փորին ա անում։ Սահակ Ամատունի ◆ Գժի նման աշխատում ենք, շորերիս ու փորերիս անում։ (Պերճ Պռոշյան)
5. շորով գիժ - խիստ բարկացկոտ, դյուրագրգիռ ◆ Շորով գիժ ա, խոսացնել չի ըլնում։ Սահակ Ամատունի
6. շորով պատիվ տալ - արտաքին կեղծ արժանիքների համար պատիվ տալ, արտաքինը հաշվի առնել՝ էականը՝ ներքինը՝ մտավոր արժանիքներն անտեսել ◆ Մենք մարդին շորով չենք պատիվ տալիս կամ ճանաչում։ (Պերճ Պռոշյան)
7. շորերս հին ա, խոսքս անգին ա - Մուշ, Ալաշկերտ՝ կարևորը շորերը չեն, կարևորը խելքը՝ իմացությունն է, մի կարծիր, թե հին շոր հագնողը հիմար է, վրաս ալրոտ տեսնելով, զիս ջաղացպան մի կարծեր
8. շոր-մոր - շոր ու նման բաներ, այն, ինչ պետք է հագնելու համար կամ այլ նպատակների գործածելու ◆ Փարին շահը տայիր, տղին շոր-մոր առնեիր։ (Ջավախեցի) ◆ Ըսավ ու շորեր մորերը հանեց։ Հժհք
9. դերվիշի շոր մտնել - դերվիշի նման հագնել, դերվիշի շոր հագնել ◆ Դերվիշի շոր մտավ Ալ Ռաշիդ թագավորը։ Հովհաննես Թումանյան
10. ոտաց շոր - տե՛ս ոտաշոր

1. Մալաթիա՝ աչքի բիժ

1. Սվեդիա՝ թորանոցի մեջ մնացած շիվ, որից օղին մզված է ◆ Շորը կովերը կուտեն։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

1. տե՛ս շոռ²
2. Հավարիկ՝ այն սևահողը, որի երեսը սպիտակում է՝ խոնավությունը չորացնելուց հետո

1. Վան, Պապեն՝ աղբյուրի մեջ բուսած բանջար

1. Խոտուրջուր՝ թույլ

1. շոր դառնալ - թուլանալ կախվել ◆ Ձեռս շոր դարձած ա (վատուժ, ընդարմացած)։

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։