Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ bagin (՞). հմմտ. բագ- «աստված» (< իրանական)։

վանկեր՝ բա-գին 

1. մեհյան, կուռքերի տաճար, օրինակ՝ Աշտիշատում եղած երեք Բագինները՝ Վահեվահյան, Ոսկեմոր, Ոսկեծին (Անահիտի) և Աստղիկի (Ագաթանգեղոս, § 813)։ ◆ Նուարդ արևն է հեզության ու բագնի հուր։ (Նաիրի Զարյան)
2. արձան, օրինակ՝ մեհյանների առջև Տիգրան II-ի կանգնեցրած Բագինները, որոնց գոհեր են մատուցվել և երկրպագություն արվել (Մովսես Խորենացի, գիրք 2-րդ, գլ. ԺԴ),
3. զոհարան կամ զոհասեղան գերեզմանի վրա. օրինակ՝ իր եղբոր՝ Մաժան քրմապետի գերեզմանի վրա Տիգրան I-ի շինած Բագինը (նույն տեղում, գլ. ԿԶ) ◆ Անկյուններում դրված էին բագիններ հիշեցնող, եռոտանի բրոնզե պատվանդաններ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
4. սրբազան կրակարան, օրինակ՝ Բագավանի Բագին, որի որմզդական հուրը Արտաշիրը հրամայել է անշեջ պահել (նույն տեղում, գլ. ՀԷ),
5. երբեմն ըմբռնվել է որպես կառուցվածքների կամ շինությունների խումբ կամ համալիր (օրինակ՝ Բագարանում)։
6. զոհասեղան (հեթանոսական), զոհարան
7. եկեղեցու զոհասեղան

Բագին, (պհլ. բագ–աստված), աստվածներին նվիրված շինվածք հեթանոսական Հայաստանում, հայկական լեռնաշխարհում շատ տեղանուններ են եղել՝ կազմված Բագին արմատով (օրինակ, Բագավան, Բագարան, Բագնայր, Բագինք են)։

• բագնատուն, ատրուշան, մեհյան, կռատուն, կրակատուն, տաճար, զոհարան, զոհանոց, զոհատուն, զենարան (կրոն․) (պատմ․)
• բախտանոց, պյուռիոն (հեթանոսական) (հզվդ․)
• զոհացեղան

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։