Angie Dickinson

Angie Dickinson

(1976)
Biografía
Nacemento	(en) Angeline Brown 30 de setembro de 1931 (93 anos) Kulm, Estados Unidos de América (pt)
Educación	Glendale Community College (en) Immaculate Heart College (en) Bellarmine-Jefferson High School (en)
Actividade
Ocupación	actriz de televisión, actriz de cinema, actriz
Período de actividade	1954 - 2009
Xénero artístico	Wéstern
Familia
Cónxuxe	Burt Bacharach (1965–1981)
Parella	Frank Sinatra John F. Kennedy
Fillos	Nikki Bacharach  () Burt Bacharach
Premios
(1975)  Golden Globe Award de melhor atriz em série dramática (pt) , premiado polo traballo Police Woman (pt) (1960)  Globo de Ouro de melhor atriz revelação do ano (pt)  estrela no Paseo da Fama de Hollywood
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Angeline Dickinson (de solteira Brown), nada en Kulm (Dacota do Norte) o 30 de setembro de 1931, é unha actriz estadounidense. Comezou a súa carreira na televisión, aparecendo en moitas series de episodios durante a década de 1950, antes de obter os papeis que a revelaron en Gun the Man Down (1956) con James Arness e o western Río Bravo (1959), polo que recibiu un Globo de Ouro como nova estrela do ano.

Na súa carreira de seis décadas, Dickinson apareceu en máis de cincuenta filmes, incluídos China Gate (1957), Ocean's 11 (1960), The Sins of Rachel Cade (1961), Jessica (1962), Captain Newman, M.D. (1963), Os asasinos (1964), The Art of Love (1965), A manda humana (1966), A queimarroupa (1967), Pretty Maids All in a Row (1971), The Outside Man (1972) e Big Bad Mama (1974).

Entre 1974 e 1978, Dickinson interpretou a sarxenta Leann "Pepper" Anderson na serie da NBC Police Woman, pola que recibiu o Globo de Ouro á mellor actriz de serie dramática e tres candidaturas aos premios Emmy. Como protagonista aparece no suspense erótico de Brian De Palma Vestida para matar (1980).

Durante os últimos anos da súa carreira, Dickinson apareceu en varios telefilmes e miniseries, ademais de interpretar papeis secundarios en filmes como Even Cowgirls Get the Blues (1994), Sabrina (1995), Pay It Forward (2000) e Big Bad Love (2001).

Angie estivo casada con Gene Dickinson, antigo xogador de fútbol americano entre 1952 e 1960. Durante este primeiro matrimonio fíxose amiga íntima de John Kenneth Galbraith e Catherine Galbraith. As súas longas visitas a eles e a xira cando Galbraith era embaixador estadounidense na India foron contadas amplamente nas memorias del tituladas Ambassador's Journal e A Life in Our Times.

Mantivo relacións con Frank Sinatra, Dean Martin e díxose que John F. Kennedy,^[1][2] o que ela negou^[3] ou rexeitou falar do tema.

Dickinson mantivo o apelido tralo divorcio. Casou con Burt Bacharach en 1965, matrimonio que durou quince anos, aínda que ao final deste pasaron un tempo separados durante o que saíron con outras persoas.^[4] A súa filla Lea Nikki, naceu un ano despois da voda. Nada tres meses antes de tempo, Nikki sufriu problemas de saúde crónicos, incluída discapacidade visual, e foi diagnosticada con síndrome de Asperger. Bacharach compuxo a música da súa canción "Nikki" para a súa filla, e Dickinson rexeitou moitos papeis para centrarse nela.

Dickinson e Bacharach finalmente levárona ao Wilson Center, residencia para o tratamento psiquiátrico para adolescentes en Faribault, Minnesota,^[5] onde pasou nove anos. Despois, Nikki estudou xeoloxía na Universidade Luterana de California, mais a súa pobre visión evitou que a tivese como carreira. O 4 de xaneiro de 2007, Nikki suicidouse por afogamento no seu piso de Ventura County. Tiña corenta anos.^[6][7]

Dickinson tivo unha relación con Glenn Ford na década de 1980.^[8] Durante varios anos nos noventa, Dickinson saíu co presentador de televisión Larry King.

Nunha entrevista en 2006 na NPR, Dickinson afirmou que era demócrata.^[9] Participou na campaña de Kennedy en 1960.^[10]

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Angie Dickinson