Clotario IV
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 685 (Gregoriano)  valor descoñecido |
| Morte | 719 (33/34 anos) valor descoñecido |
| Rei dos francos Austrasia | |
| 717 – 719 ← Dagoberto III – Khilperico II → | |
| Actividade | |
| Ocupación | monarca |
| Outro | |
| Título | Rei dos francos (717–719) |
| Familia | Dinastía Merovinxia |
| Pai | Teodorico III, Rei franco |
| Parentes | Teodorico III, Rei franco, may be father Clothildis Doda, may be mother Khildeberto III, may be father |
| Descrito pola fonte | The Nuttall Encyclopædia >>>:Clotaire IV Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Granat |
Clotario IV, nado en 685 e finado contra 719, foi rei da Austrasia (717-718), foi instalado polo mordomo de palacio, Carlos Martel, como un aliado durante a guerra civil que ocorría.
Probabelmente fillo de Teodorico III (652 - 691) e de Clotilde de Herstal (nada c. 650 e morta o 3 de xuño de 699)
Traxectoria
[editar | editar a fonte]No 717, Carlos, volveu a Neustria cun exército para atacar a Khilperico II e o seu mordomo Raxenfrido, confirmando a súa supremacía cunha vitoria en Vincy, próximo a Cambrai. En Colonia, despois de botar do poder a Plectrude, proclamou a Clotario rei da Austrasia en oposición a Khilperico, ao que apoiaba Raxenfrido, non Carlos, para a mordomía. No 718, Khilperico foi novamente derrotado por Carlos, desta vez en Soissons. O rei fuxiu xunto co seu aliado, Odón o Grande, duque de Aquitania, para as terras do leste. Logo Odón abandonou a Khilperico e suplicou a paz. A cambio de recoñecemento da súa realeza sobre todos os francos, Khilperico entregou o seu reino á mordomía de Carlos, que gañou o monopolio dos asuntos reais.
No 718, ao que parece, Clotario morreu. No 719, Khilperico foi erguido sobre os escudos como rei. Debe ter sido por causa da morte de Clotario que Carlos aceptou recoñecer a Khilperico como rei. É posíbel que Clotario teña sobrevivido ata o 719, 720 ou 721.
Tamén é posíbel que Clotario fose fillo (ou neto) de Dagoberto II ou Khildeberto III, ou, talvez, nin sequera fose merovinxio, senón só un fantoche conveniente que serviu aos propósitos políticos de Carlos Martel na época. O seu reinado, se así pode ser chamado, foi completamente inconsecuente, pois nunca chegou a ter o poder real.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]
Faramundo (410-428) • Clodión (428-448) • Meroveo (448-457) • Khilderico I (457–481) • Clodoveo I (481–511) • Childeberto I (511–548) • Clodomiro (511–524) • Teodorico I (511–533) • Teodeberto I (533–548) • Teodebaldo (548–555) • Clotario I (511–561) • Cariberto I (561–567) • Gontrán (561–592) • Sixeberto I (561–575) • Khildeberto II (575–595) • Teodeberto II (595–612) • Teodorico II (612–613) • Sixeberto II (613) • Khilperico I (561–584) • Clotario II (584–623) • Dagoberto I (623–634) • Cariberto II (629–632) • Khilperico de Aquitania (632) • Sixeberto III (634–656) • Khildeberto, o Adotado (656–661) • Clodoveo II (639–657) • Clotario III (657–673) • Khilderico II (662–675) • Teodorico III (675–691) • Dagoberto II (675–679) • Clodoveo IV (691–695) • Khildeberto III (695–711) • Dagoberto III (711–715) • Khilperico II (715–721) • Clotario IV (717–720) • Teodorico IV, rei franco (721–737) • Khilderico III (743–751) |  | |
