Ming dinastia
| Ming Handia 大明 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1368 – 1644 | |||||||||
| Monarkia | |||||||||
 Ming dinastiaren garaiko Txina bere hedapenik handienean, Yongle enperadorearen erreinualdian. | |||||||||
| Geografia | |||||||||
| Hiriburua | Nanjing (1368–1421) Beijing (1421–1644) | ||||||||
| Biztanleria | 65.000.000 (1393) | ||||||||
| Azalera | Txina km² | ||||||||
| Kultura | |||||||||
| Hizkuntza(k) | Txinera | ||||||||
| Erlijioa | Budismoa, taoismoa, konfuzianismoa | ||||||||
| Historia | |||||||||
| |||||||||
Ming dinastia 1369tik 1644ra arte Txinan boterea izan zuen azken aurreko dinastia da. Yuan dinastiaren garaian sortu zen, Yuan dinastia mongoliarra erori ondoren. Kiangsu eta Zhejiang lurraldeetako ezegonkortasun sozialak Zhu Yunzhang errebeldeak boterea lortzea ekarri zuen, eta, 1369an Ming dinastia sortu zuen, Txinako historia guztian hegoaldeko lurretan sortu zen dinastia bakarra, Nanjing hartuz hiriburutzat. Bere semeak Beijingera eraman zuen gortea.
Ming dinastiako agintariek gobernu sistema tradizionala ezarri zuten. Funtzionario izateko, azterketa bat gainditu behar zen. Hala ere, dinastia berriak intelektual eta artista independenteei esetsi zien; Txou Wi eta Txao Yuan margolariak, adibidez, hiltzera kondenatu zituen.
Historialari batzuek giza historiaren gobernu diziplinatu eta egonkortasun sozialaren aro handienetako bat bezala deskribatzen dituzte Ming dinastiakoak[1]. Ming dinastiak 276 urtez gobernatu zuen herrialdea, eta, Txinan Han etniak gobernatutako azken dinastia izan zen. 1662ra arte iraun zuten Ming erregetzaren aldeko erregimen leial batzuek (hegoaldeko Ming izenez ezagutzen direnak), nahiz eta Pekin, Mingen hiriburua, Li Zicheng buru zuen matxinada batean erori zen 1644an. Li Zichengek Shun dinastia ezarri zuen, baina Qing dinastiak —Mantxuria jatorrikoak— azkar ordezkatu zuen.
Ming dinastiaren gobernupean, ontzidi itzela eta milioi bat laguneko armada iraunkorra osatu ziren[2]. Aurreko aldietan Txinatik espedizio komertzial eta diplomatikoak egin baziren ere, XV. mendean, Zheng He almirante musulmanaren tributu-flotak beste guztiak gainditu zituen, tamainari dagokionez. Eraikuntza-proiektu ugari egin ziren: besteak beste, Kanal Handia, Harresi Handia eta Hiri Debekatuaren sorrera Pekinen, XV. mendearen lehen laurdenean. Ming dinastiaren erregetzaren amaieran, 160 eta 200 milioi arteko biztanleria zela uste da[3].
Yongleren garaian, Txina munduko itsas potentziarik handiena bilakatu zen; Zheng Hek Asia eta Afrika inguruan bidaiak egin zituen, baina kostu ekonomiko handiegiarekin.
Hongwu enperadorea, 1368 eta 1398 artean agindu zuena, sistema zurrun eta mugigaitz batean saiatu zen beregainak izango ziren landa-komunitateen gizartea sortzen, hiriguneetako merkataritza-bizitzan parte hartu beharrik izango ez zutenak. Txinako nekazaritza-oinarria berreraikitzeak eta komunikazio-bideak (bide militarizatuen sistema baten bidez) hobetzeak, ustekabean, nekazaritzako soberakin handiak sortzea eragin zuen, zeina komunikazio-bideetatik hurbil zeuden merkatu arrakastatsuetan saldu ahal izan baitzen. Landa eta merkataritza kulturak hiriko moden eragina jaso zuen. Gizarteko mailarik altuenak, noblezia baxuarekin parekatuta, kontsumoan zentratutako kultura berri horren eragina ere jasan zuen. Tradizioetatik urrunduz, familia merkatariak, hala, administrazioaren eta burokraziaren baitan sartzen hasi ziren, eta nobleziaren ezaugarri kulturalak eta praktikak bereganatu zituzten. Gizartearen eta merkataritzaren bilakaera horrekin batera, pentsamendu filosofikoan, gobernu-erakundeetan, arteetan eta literaturan aldaketak izan ziren.
XV. mendearen hasieran, Beijing izendatu zuten inperioko hiriburu, eta jauregiak, marmolezko terrazak eta lorategiak egin ziren.
XVI. mende inguruan, Ming ekonomia suspertu zuen portugaldarrekin, somaliarrekin, espainiarrekin eta herbeheretarrekin izandako merkataritzak. Txina material, landare, animalia, janari eta aleen merkataritza global hasiberri batean murgildu zen, kolondar trukaketa izenez ezagutzen dena. Europako potentziekin eta Japoniarekin eginiko salerosketak zilar kantitate izugarriak ekarri zituen, eta horrek kobrea eta diru-papera ordezkatu zituen, Txinako trukerako bitarteko komun gisa. Ming dinastiaren azken hamarkadetan, Txinako zilarraren fluxuak behera egin zuen neurri handi batez, eta estatuaren diru-kutxak txikitu egin ziren. Hainbat faktorek eragin zuten Ming ekonomiaren kaltetzea: Izotz Aro Txikiak nekazaritzan eragindako kalteak, hondamen naturalak eta epidemiak. Agintarien higadurak eta mantenu eskasiak aukera eman zien Li Zicheng gisako buruzagi errebeldeei Mingen aginteari desafio egiteko.
Ming dinastian sortu ziren beste gauza askoren artean, XV. mendean sortu ziren mugarri motako adierazleak daude, hiriko sarreretatik gertu kokatuta zeudenak. Harrizko edo egurrezko egiturak ziren; inskripzioak edo erreferentzia-puntuak zituzten, eta pertsonak gidatzeko balio zuten.
Historia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Sorrera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Matxinada eta matxinatuen arteko lehia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Yuan dinastia (1271-1368), Kublai Khanek zuzendutako mongolen inbasioaren ondoren ezarria, Ming dinastiaren sorreraren aurrekoa izan zen. Hanen aurkako diskriminazio instituzionalaz gain, erresumin handia sortu zuena, Yuanen kanporatzea gertatu zen eskualdeetan ezarritako zerga altuengatik, inflazio altuagatik eta (ureztatze proiektuak bertan behera uztearen ondorioz) Ibai Horiaren uholde larriengatik. Ondorioz, nekazaritza eta ekonomia hondatuta zeuden, eta errebolta lehertu zen Ibai Horiko dikeak konpontzera deituak izan ziren ehunka mila nekazarien artean[4].
Han talde asko, horien artean «Turbante Gorriak», matxinadan altxatu ziren 1351n. Turbante Gorriak «Loto Zuria» elkarte sekretu budistan afiliatuta zeuden. Zhu Yuanzhang nekazari pobrea eta, aldi berean, monje budista zen. 1352an, Turbante Gorriekin elkartu zen, eta ospe handia lortu zuen komandante errebelde baten adopziozko alabarekin ezkondu zenean[5]. 1356an, Zhuren indarrek Nanjing hiria hartu zuten[6], geroago Mingen hiriburu bihurtuko zena.
Yuan dinastia desegin zenean, talde matxino askok elkarren aurka hasi ziren herrialdearen kontrola eskuratu, eta dinastia berri bat ezarri nahian. 1363an, Zhu Yuanzhangek bere etsairik behinena, Chen Youliang talde matxinoaren buruzagia, akabatu zuen Poyang aintzirako guduan, historiako itsas bataila handienetakoa izan zena. Bruloteen erabilerari esker (erregai sukoiez kargatutako ontziak), Zhuren 200.000 itsasgizonek matxinoen ontzidia garaitzea lortu zuten, kopuruz handiagoa izan arren. Garaipenak matxinoen azken fakzioaz akabatu zuen, eta horrek Yuanzhang Yangtse bailara aberatsaren jabe ukaezintzat utzi zuen Zhu, eta, hegoaldean, bere boterea sendotzea ahalbidetu zion. 1367an, Zhuren gonbidatu zela, Turbante Gorrien buruzagia, modu susmagarrian hil zen. Dagoeneko ez zegoen tronura igotzea galaraz ziezaiokeen inor, eta bere anbizio inperialen berri eman zuen bere armada Yuanen hiriburura, Dadura, (gaur egungo Pekin) bidaltzean, 1368an[7]. Yuan dinastiako azken enperadorea]] iparraldean babestu zen, Xanadun, eta Zhuk Ming dinastiaren sorrera iragarri zuen Daduko Yuanen jauregia suntsitu ondoren[7]. Hiriari Beijing[8] izena eman zioten, eta Zhu Yuanzhangek Hongwu izena hartu zuen. (Erabat militarra, txineraz).
Hongwu enperadorearen erregealdia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Hongwuk, berehala, herrialdeko azpiegiturak berreraikitzeko ahalegina egin zuen. Nanjing inguruan, 48 km-ko horma bat eraikiarazi zuen, baita jauregi eta administrazio zentro ugari ere[7]. Mingen liburuak dioenez, 1364az geroztik, Zhu zigor kode konfuziar berri bat idazten hasia zen, Da Ming Lü izenekoa, 1397an amaitu zena eta 653. urteko Tang kodearen elementu batzuk berreskuratzen zituena[9]. Hongwuk «weisuo» izeneko sistema militarra antolatu zuen, Tang dinastiaren «fubing» sistemaren antzekoa (618-907).
1380an, Hongwuk Hu Weiyong (胡惟庸) kantzilerra hiltzeko agindua eman zuen, balizko estatu kolpearen zurrumurruen ostean. Postu hori deuseztatu zuen, eta enperadore eta lehen ministro funtzioak bereganatu zituen, oinordeko gehienek egiten jarraitu zutena[10][11]. Bere ministro eta laguntzaileekin gero eta mesfidatiago, Hongwuk «Jinyi Wei» taldea sortu zuen, bere zaindariez osatutako sekretuzko polizia. Hongwuren agintaldiko hiru hamarkadetan izandako purga ugaritan, 100.000 pertsona hil izanaren erantzule izan zen, neurri batean[10][12].
Hego-mendebaldeko muga
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Qinghain, Salar herri musulmana Mingen boterearen menpe jarri zen bere borondatez, 1370. urte inguruan buruzagiek amore eman zutenean. Hala Bashi jeneralaren tropa uigurrek 1370eko hamarkadako Miao matxinadak baretu zituzten, eta, Changden (Hunan), kokatu ziren[13]. Hui tropa musulmanak ere Changden finkatu ziren, Mingen kanpainetan tribu aborigenen aurka zerbitzatu ostean[14]. 1381ean, Ming dinastiak hego-mendebaldeko (Yunnan) eremuak (Daliren erresumakoak izan zirenak) bereganatu zituen Hui musulmanek lurralde horiek konkistatu ondoren, zeinak Yuan dinastiari leial ziren mongolen kontrolpean baitzeuden. Yunnaneko gobernadore izendatu zuten Mu Ying jeneralaren Hui-ak eskualdean berrezarri ziren hura kolonizatzeko[15]. XIV. mendearen amaieran, 200.000 kolono inguru 1.416 km2 azaleran kokatu ziren, gaur egungo Yunnan eta Guizhou probintzietan. Geroago, milioi erdi kolono gehiago iritsi ziren. Migrazio horiek aldaketa sakonak eragin zituzten eskualdeko osaera etnikoan; izan ere, ordura arte, Han etniak populazioaren erdia baino gutxiago hartzen zuen. Biztanleriaren aldaketa masibo horien kontrako erresuminak eta horrek suposatzen zuen gobernuaren presentziak, yaoen eta miaoen errebolta ugari eragin zituen 1464 eta 1466 urteen artean. Horiek geldiarazteko, Guangxin zeuden 160.000 soldaduekin bat egin zuten 30.000 Ming soldadu-indarrek. Wang Yangming (1472-1529) aditu eta filosofoak, eskualdean gertatutako beste matxinada bat zapaldu ondoren, talde etniko indigenen administrazio bakar eta zentralizatua sortzearen alde egin zuen, tokiko talde horiek sinizatu ahal izateko[16].
Hongwu enperadorearen erregealdia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Hongwuk, berehala, herrialdeko azpiegiturak berreraikitzeko ahalegina egin zuen. Nanjing inguruan, 48 km-ko horma bat eraikiarazi zuen, baita jauregi eta administrazio zentro ugari ere[7]. Mingen liburuak dioenez, 1364az geroztik, Zhu zigor kode konfuziar berri bat idazten hasia zen, Da Ming Lü izenekoa, 1397an amaitu zena eta 653. urteko Tang kodearen elementu batzuk berreskuratzen zituena[9]. Hongwuk «weisuo» izeneko sistema militarra antolatu zuen, Tang dinastiaren «fubing» sistemaren antzekoa (618-907).
1380an, Hongwuk Hu Weiyong (胡惟庸) kantzilerra hiltzeko agindua eman zuen, balizko estatu kolpearen zurrumurruen ostean. Postu hori deusestatu zuen, eta enperadore eta lehen ministro funtzioak bereganatu zituen, oinordeko gehienek egiten jarraitu zutena[10][11]. Bere ministro eta laguntzaileekin gero eta mesfidatiago, Hongwuk «Jinyi Wei» taldea sortu zuen, bere zaindariez osatutako sekretuzko polizia. Hongwuren agintaldiko hiru hamarkadetan izandako purga ugaritan, 100.000 pertsona hil izanaren erantzule izan zen, neurri batean[10][12].
Hegomendebaldeko muga
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Qinghain, Salar herri musulmana Mingen boterearen menpe jarri zen bere borondatez, 1370. urte inguruan buruzagiek amore eman zutenean. Hala Bashi jeneralaren tropa uigurrek 1370eko hamarkadako Miao matxinadak baretu zituzten, eta, Changden (Hunan), kokatu ziren[17]. Hui tropa musulmanak ere Changden finkatu ziren, Mingen kanpainetan tribu aborigenen aurka zerbitzatu ostean[18]. 1381ean, Ming dinastiak hego-mendebaldeko (Yunnan) eremuak (Daliren erresumakoak izan zirenak) bereganatu zituen Hui musulmanek lurralde horiek konkistatu ondoren, zeinak Yuan dinastiari leial ziren mongolen kontrolpean baitzeuden. Yunnaneko gobernadore izendatu zuten Mu Ying jeneralaren Hui-ak eskualdean berrezarri ziren hura kolonizatzeko[19]. XIV. mendearen amaieran, 200.000 kolono inguru 1.416 km2 azaleran kokatu ziren, gaur egungo Yunnan eta Guizhou probintzietan. Geroago, milioi erdi kolono gehiago iritsi ziren. Migrazio horiek aldaketa sakonak eragin zituzten eskualdeko osaera etnikoan; izan ere, ordura arte, Han etniak populazioaren erdia baino gutxiago hartzen zuen. Biztanleriaren aldaketa masibo horien kontrako erresuminak eta horrek suposatzen zuen gobernuaren presentziak, yaoen eta miaoen errebolta ugari eragin zituen 1464 eta 1466 urteen artean. Horiek geldiarazteko, Guangxin zeuden 160.000 soldaduekin bat egin zuten 30.000 Ming soldadu-indarrek. Wang Yangming (1472-1529) aditu eta filosofoak, eskualdean gertatutako beste matxinada bat zapaldu ondoren, talde etniko indigenen administrazio bakar eta zentralizatua sortzearen alde egin zuen, tokiko talde horiek sinizatu ahal izateko[16].
Harremanak Tibetekin
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
.
Mingen Liburuak, 1739an Qing dinastiak konpilatutako Ming dinastiaren historia ofizialak dio Mingek mandatu ibiltariak ezarri zituztela Tibeteko administrazioa gainbegiratzeko, Tibeteko Yuan dinastiako ofizial ohien tituluak berritzeko eta Tibeteko sekta budisten buruzagiei[22] printze-tituluak emateko. Hala ere, Turrel V. Wyliek aurreratzen du Mingen Liburuan enperadorearen ospea eta izen ona sustatzera zuzendutako zentsurak ezabatu egin zituela Ming garaiko erlazio sino-tibetarren xehetasunak[23].
Aditu modernoek eztabaidatzen jarraitzen dute ea Ming dinastia Tibeteko subirano benetakoa zen ala suzeratasun ahul bat ote zen, Jiaqing enperadoreak (1521-1567 bitartean gobernatu zuen) gortean budismoa jazarri zuenean (taoismoaren alde eginez) amaitu zena[23][24][25] Beste aditu batzuek diote Mingen gortearen eta Lama (budismoa) tibetarren arteko harremanen izaera erlijioso sakona ez dagoela oso argitua ikerketa modernoetan[26][27]. Beste batzuek, berriz, harremanen alderdi komertziala azpimarratzen dute, eta zaldi tibetarrak te txinatarrarekin trukatzeak nabarmentzen dute[28]Txantiloi:Sperling[29][30][31].
Ming dinastiakoak XIV. mendean hasi ziren noizbehinkako esku-hartze militarrak egiten Tibeten; bien bitartean, tibetarrek Ming erasoen aurkako erresistentzia armatua antolatu zuten, arrakastaz[32][33]. Patricia Ebreyk, Thomas Lairdek, Wang Jiaweik eta Nyima Gyaincainek azpimarratzen dute Ming dinastiak ez zuela tropa iraunkorrik kokatu Tibeten[34][35][36], aurreko dinastian ez bezala (Yuan mongolak)[34]. Wanli enperadoreak (1572-1620), 1578an hasitako mongol-tibetar aliantzaren aurretik, mongol-tibetar harremanak berrezartzeko saiakera batzuk egin zituen, eta horrek eragina izan zuen mantxu jatorriko ondorengo Qing dinastiaren (1644-1912) kanpo politikan, eta Boneta Horien ordenako Dalai lamaren babesa suposatu zuen[23][23][37][38][39]. XVI. mendearen amaieran, mongolak erakutsi zuten dalai lamaren babesle armatuak zirela Amdo eskualdean instalatu ondoren. Horren ondorioz, Güshi Khanek (1582-1655) Tibet konkistatu zuen 1642an[23][40][41][42].
Harremanak europarrekin
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Jorge Álvares izan zen 1513ko maiatzean Perla ibaiaren deltan dagoen Lintin uhartera iristen lehena, baina Rafael Perestrello (Kristobal Kolonen lehengusua) izan zen Txinako hegoaldeko kostan lehorreratu eta Guangzhourekin merkataritzan jardun zuen lehen esploratzaile europarra, 1516an[43]Txantiloi:PfoundesTxantiloi:Nowell . 1517an, portugaldarrek espedizio komertzial handi bat bultzatu zuten Guangzhoun[43], eta ordezkaritza bat bidali zuten Manuel I.a Portugalgoaren izenean Zhengde enperadorearen gortera[43]. Enperadorea hil ondoren, harremanak berehala gaiztotu ziren, Malakako enbaxadoreek (gaur egungo Malaysian) erregea tronutik kendu izana leporatu zietenean portugaldarrei[43]. 1521ean eta 1522an, Txinako itsas indarrek Portugalgo ontziak kanporatu zituzten, eta atzeko kargako lehen kulebrinak (kanoiak) iritsi ziren Txinara[44].
Ming dinastiaren gainbehera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Wanli enperadorearen erregealdia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Wanli enperadorearen erregealdian (1572-1620), estatuaren diru-kutxak hustuz joan ziren, Korean Japoniaren aurkako Imjin gerraren kostu izugarriagatik eta arazo fiskal ugariengatik. Haren erregealdiaren hasieran, Wanli kontseilari gaituz inguratu zen, eta estatuko gaiak eraginkortasunez kudeatu zituen. Bere Idazkari Nagusi zen Zhang Juzheng-ek (1572 eta 1582 bitartean funtzioan) aliantzen sistema eraginkor bat martxan jarri zuen goi-funtzionarioekin. Hil ondoren, ordea, inork ezin izan zuen aliantza horien egonkortasuna ziurtatu, eta funtzionarioak elkarren aurkako taldeetan banatu ziren[45]. Lehia horien ondorioz, Wanli nekatu egin zen gorteko arazoez eta bere ministroen arteko liskarrez, eta nahiago izan zuen Hiri Debekatuaren harresien atzera erretiratu[46]. Funtzionarioek administrazioan zuten eragina galdu zuten, eunukoak enperadorearen eta bere menpekoen arteko bitartekari bihurtu baitziren. Estatu-arazoez eztabaidatu nahi zuen goi-mailako funtzionario orok eunuko boteretsuak konbentzitu, edo usteldu behar zituen bere mezua enperadoreari helarazteko[47].
Ekonomia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ming garaia hazkunde ekonomiko eta oparotasun kulturaleko garaia izan zen. Txinaren eta mendebaldeko potentzien arteko lehen merkataritza-harremanak gertatu ziren, bereziki Espainiako Inperioarekin. Haiek, Filipinetatik, beharrezko zilarrez hornitu zuten Txinako txanpona sortu ahal izateko, eta keinu horrek Amerikatik ateratako zilar espainiarra nazioarteko dibisa bihurtu zuen XVI. mendean; horrela, gainerako potentziek dibisa espainiarra erabili behar izan zuten erosketak egin ahal izateko. Portugaldar inperioarekin ireki zuen bere merkatua; horrela, hiru inperio horien artean, lehen globalizazio merkantilista bultzatu, eta Txinako merkatuaren irekierak fruitua eman zuen. Hain zuzen ere, Mingek luzaroan, eragotzi nahi izan zuten mendebaldeko potentziekiko eta Japoniarekiko merkataritzak jendartearen merkantilizazioa ekarriko zuen, Song dinastiarekin gertatutakoaren antzera.
Dinastia horren barruan kontuan hartu beharreko beste faktore bat da eunukoek XV. mendearen hasieran Ming dinastian egindako esplorazio ozeanikoetan egindako ekarpena. Geroago, eunukoak garai horretako barne politikaren parte izango dira, eta, beraz, gorte inperialen barruan izango duten eragina garrantzitsua izango da goraldian, Mingen gainbehera eta kolapsora arte.
Gizartea eta kultura
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Artea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ming dinastiak Inperioko Pintura Akademia zabaldu zuen berriro, baina, XV. mendearen lehen erdia arte, ez zen erabat indarrean sartu. Akademia berriak, baina, ez zuen zerikusirik Song garaikoarekin. Akademia artea maite zuten enperadoreen ardurapean egon zen, eta Ming garaiko akademiako paisajistek, berriz, aurreko aldietako pintoreak antzeratu baizik ez zuten egin, beren lanei ezaugarri berezirik eman gabe.
Akademia ofizialetik kanpo, taldeetan aritzen ziren pintore independenteak, Txe- Kiang-en eta Hang-txou-n. Estatuak haien kontra jo zuen, ez beren pintura lanen gaiengatik, paisaiak egiten jarraitzen baitzuten, beren independentziagatik baizik.
Ming dinastiaren lehen urteetan, Txien Txin (1369-1415) poeta gailendu zen kaligrafo gisa. Kaligrafia etzana (tsao) erabiltzen zuen, deszifratzen oso zaila, baina kaligrafia klasikoan (kai) ere oso trebea zen; enperadoreak berak eusten omen zion tintontziari bera lanean ari zela. Dena den, Ming garaiko kaligrafoen artean, hoberena Wen Txen-min (1470-1559) izan zen. Eragin handia izan zuen bere garaiko artisten eta intelektualengan. Kaligrafia klasikoa landu zuen dotoretasun handiz, eta, oraindik ere, haren ideogramak erabiltzen dituzte Txinako eskola umeek.
Ming dinastiaren garaian, portzelana asko egin zen, portzelana zuria marrazki urdinekin (kobalto urdina), batetik, eta bost koloreko portzelana deitua (gorri, urdin, berde, hori eta beltz), bestetik. Apaingarri gisa, jadezko tailek eta lakazko grabatuek ere arrakasta handia izan zuten garai hartan.
Erlijioa
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ming dinastian nagusi izan ziren sinesmen erlijiosoak izan ziren arbasoen gurtzaren, taoismoaren eta budismoaren arteko nahasketa tradizionalak. Txinatarrek Txinako erlijio tradizionalean bildutako jainko askorengan sinesten zuten.
Ming aldiaren amaieran, Europatik, lehen misiolari jesuitak iritsi ziren, hala nola Matteo Ricci eta Nicolas Trigault. Beste kongregazio batzuk ere iritsi ziren, hala nola domingotarrak eta frantziskotarrak.
Riccik Xu Guangqi matematikari, astronomo eta agronomo txinatarrarekin lan egin zuen Euklidesen elementuak matematikako greziar liburu-bilduma txinerara itzultzeko, 1607an. Txinatarrak txundituta zeuden astronomiari, zientzia kalendrikoari, matematikari, hidraulikari eta geografiari buruzko Europako ezagutzarekin. Monje europar gehienek beren burua elite heziaren kidetzat aurkezten zuten erlijio-figuratzat baino gehiago, txinatarren konfiantza eta mirespena lortzeko ahaleginean[48]. Hala ere, txinatar gehienak susmo txarrekoak ziren, baita kritiko ere kristautasunarekin, txinatarren sinesmenak eta praktikak ez zetozelako bat kristau-fedearekin[48]. Eztabaida horren unerik gorena, Nankingo 1616ko gertakari erlijiosoa izan zen; Konfuzioren tradizionalistek behin-behineko garaipena lortu zuten mendebaldeko misiolariak atzera bota zituztenean, mendebaldeko zientzia txinatar eredu garaiago batetik zetorrelako ustearen alde egin baitzuten. Hala ere, laster baztertu zen hori, eta Astronomia Koadro Inperiala zientzian hezitako mendebaldeko misiolariz bete zen[49].
Kristautasunaz gain, Kaifengeko juduek historia luzea izan zuten Txinan. Pekinen horietako batek kontaktatu zuenean jakin zuen hori Riccik, eta haren historia ikasi zuen[50]. Islama VII. mendetik egon da Txinan, Tang dinastiaren garaian. Ming aroan, musulmanen fedea zuten hainbat pertsona ospetsu izan ziren, horien artean Zheng He. Hongwu enperadoreak musulman asko izendatu zituen armadako komandante: Chang Yuqun, Lan Yu, Ding Dexing, Mu Ying...[51].
Ikus, gainera
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Edwin Oldfather Reischauer, John King Fairbank, Albert M. Craig (1960) A history of East Asian civilization, Volume 1. East Asia: The Great Tradition, George Allen & Unwin Ltd.
- ↑ Ebrey, Walthall & Palais 2006, 271 orr. .
- ↑ Biztanleria baxuena zenbatesteko, ikus, Fairbank, 2006, 128. or.; altuena zenbatesteko, berriz, ikus, Ebrey, 1999, 197 or.
- ↑ Gascoigne 2003, 150 orr. .
- ↑ Ebrey 1999, 190-191 orr. .
- ↑ Gascoigne 2003, 151 orr. .
- ↑ a b c d Ebrey 1999, 191 orr. .
- ↑ Naquin, Susan. (2000). Peking : temples and city life, 1400-1900. Berkeley : University of California Press ISBN 978-0-520-21991-5. (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).
- ↑ a b Andrew & Rapp 2000, 25 orr. .
- ↑ a b c d Ebrey 1999, 192-193 orr. .
- ↑ a b Fairbank & Goldman 2006, 130 orr. .
- ↑ a b Fairbank & Goldman 2006, 129–130 orr. .
- ↑ «Ethnic Uygurs in Hunan Live in Harmony with Han Chinese» en.people.cn (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).
- ↑ (Ingelesez) Shih, Chih-yu. (2004-01-14). Negotiating Ethnicity in China: Citizenship as a Response to the State. Taylor & Francis ISBN 978-0-203-21705-4. (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).
- ↑ (Ingelesez) Dillon, Michael. (1999). China's Muslim Hui Community: Migration, Settlement and Sects. Psychology Press ISBN 978-0-7007-1026-3. (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).
- ↑ a b Ebrey 1999, 197 orr. .
- ↑ «Ethnic Uygurs in Hunan Live in Harmony with Han Chinese» en.people.cn (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).
- ↑ (Ingelesez) Shih, Chih-yu. (2004-01-14). Negotiating Ethnicity in China: Citizenship as a Response to the State. Taylor & Francis ISBN 978-0-203-21705-4. (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).
- ↑ (Ingelesez) Dillon, Michael. (1999). China's Muslim Hui Community: Migration, Settlement and Sects. Psychology Press ISBN 978-0-7007-1026-3. (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).
- ↑ Zhang, Yuxin; Xiang, Hongjia; Information Office of the State Council. People's Republic of China (2002). Testimony of History. China: China Intercontinental Press. p. 73. ISBN 7-80113-885-6
- ↑ Wang & Nyima 1997, 39–41 orr. .
- ↑ Mingshi-Geography I «明史•地理一»: 東起朝鮮，西據吐番，南包安南，北距大磧。; Geography III «明史•地理三»: 七年七月置西安行都衛於此，領河州、朵甘、烏斯藏、三衛。; Western territory III «明史•列傳第二百十七西域三»
- ↑ a b c d e Wylie 2003, 470 orr. .
- ↑ Wang & Nyima 1997, 1–40 orr. .
- ↑ Laird 2006, 106–107 orr. .
- ↑ Norbu 2001, 52 orr. .
- ↑ Kolmaš 1967, 32 orr. .
- ↑ Wang & Nyima 1997, 39–40 orr. .
- ↑ Perdue 2000, 273 orr. .
- ↑ Kolmaš 1967, 28–29 orr. .
- ↑ Laird 2006, 131 orr. .
- ↑ Langlois 1988, 139, 161 orr. .
- ↑ Geiss 1988, 417–418 orr. .
- ↑ a b Laird 2006, 137 orr. .
- ↑ Ebrey 1999, 227 orr. .
- ↑ Wang & Nyima 1997, 38 orr. .
- ↑ Kolmaš 1967, 30–31 orr. .
- ↑ Goldstein 1997, 8 orr. .
- ↑ The Ming Biographical History Project of the Association for Asian Studies (1976), 23
- ↑ Kolmaš 1967, 34–35 orr. .
- ↑ Goldstein 1997, 6–9 orr. .
- ↑ Laird 2006, 152 orr. .
- ↑ a b c d Brook 1998, 160 orr. .
- ↑ Needham 1959, 369 orr. .
- ↑ Hucker 1958, 31 orr. .
- ↑ Spence 1999, 16 orr. .
- ↑ Spence 1999, 17 orr. .
- ↑ a b Ebrey 1999, 212 orr. .
- ↑ Wong 1963, 30–32 orr. .
- ↑ White 1966, 31–38 orr. .
- ↑ Lipman 1998, 39 orr. .
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/27 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
- Vega, Carlos-Luis de la. (1971). «Aspectos de la vida diaria en China durante la dinastía Ming» Boletín de la Asociación Espurteala de Orientalistas VII: 39-58. ISSN 0571-3692..
- Bowman, John Stewart. (2000). Columbia Chronologies of Asian History and Culture. Columbia University Press, 47 or..
- Fairbank, John King; Goldman, Merle. (2006). China: A New History. (2.. argitaraldia) Cambridge: Harvard University Press ISBN 978-0-674-01828-0..
- Andrew, Anita N.; Rapp, John A.. (2000). Autocracy and China's Rebel Founding Emperors: Comparing Chairman Mao and Ming Taizu. Lanham: Rowman & Littlefield ISBN 978-0-8476-9580-5..
- Atwell, William S.. (2002). «Time, Money, and the Weather: Ming China and the 'Great Depression' of the Mid-Fifteenth Century» The Journal of Asian Studies 61 (1): 83–113. doi:..
- Atwell, William S.. (2005). «Another Look at Silver Imports into China, ca. 1635–1644» Journal of World History 16 (4): 467–489. doi:..
- Broadberry, Stephen. (2014). China, Europe and the Great Divergence: a Study in National Accounting, 980–1850. Economic History Association.
- Brook, Timothy. (1998). The Confusions of Pleasure: Commerce and Culture in Ming China. Berkeley: University of California Press ISBN 978-0-520-22154-3..
- Chang, Michael G.. (2007). A Court on Horseback: Imperial Touring & the Construction of Qing Rule, 1680–1785. Cambridge: Harvard University Press ISBN 978-0-674-02454-0..
- Gilbert, Chen. (2 July 2016). «Castration and Connection: Kinship Organization among Ming Eunuchs» Ming Studies 2016 (74): 27–47. doi:..
- Crawford, Robert B.. (1961). «Eunuch Power in the Ming Dynasty» T'oung Pao 49 (3): 115–148. doi:..
- Definition of Ming. .
- Dennerline, Jerry P.. (1985). «The Southern Ming, 1644–1662. By Lynn A. Struve» The Journal of Asian Studies 44 (4): 824–825. doi:..
- Dillon, Michael. (1999). China's Muslim Hui community: migration, settlement and sects. Richmond: Curzon Press ISBN 978-0-7007-1026-3..
- Ebrey, Patricia Buckley; Walthall, Anne; Palais, James B.. (2006). East Asia: A Cultural, Social, and Political History. Boston: Houghton Mifflin Company ISBN 978-0-618-13384-0..
- Ebrey, Patricia Buckley. (1999). The Cambridge Illustrated History of China. Cambridge: Cambridge University Press ISBN 978-0-521-66991-7..
- Elman, Benjamin A.. (1991). «Political, Social, and Cultural Reproduction via Civil Service Examinations in Late Imperial China» The Journal of Asian Studies 50 (1): 7–28. doi:. OCLC .2057472.
- Elman, Benjamin A.. (2000). A Cultural History of Civil Examinations in Late Imperial China. University of California Press ISBN 978-0-520-92147-4..
- Engelfriet, Peter M.. (1998). Euclid in China: The Genesis of the izena Translation of Euclid's Elements in 1607 & Its Reception Up to 1723. Leiden: Koninklijke Brill ISBN 978-90-04-10944-5..
- Fairbank, John King; Goldman, Merle. (2006). China: A New History. Cambridge: Harvard University Press ISBN 978-0-674-01828-0..
- Fan, C. Simon. (2016). Culture, Institution, and Development in China: The economics of national character. Routledge ISBN 978-1-317-24183-6..
- Farmer, Edward L.. (1995). Zhu Yuanzhang and Early Ming Legislation: The Reordering of Chinese Society Following the Era of Mongol Rule. Brill ISBN 90-04-10391-0..
- Frank, Andre Gunder. (1998). ReOrient: Global Economy in the Asian Age. Berkeley; London: University of California Press ISBN 978-0-520-21129-2..
- Gascoigne, Bamber. (2003). The Dynasties of China: A History. New York: Carroll & Graf ISBN 978-0-7867-1219-9..
- Geiss, James. (1988). «The Cheng-te reign, 1506–1521» The Cambridge History of China: Volume 7, The Ming Dynasty, 1368–1644, Part 1. Cambridge and New York: Cambridge University Press, 403–439 or. ISBN 978-0-521-24332-2..
- Goldstein, Melvyn C.. (1997). The Snow Lion and the Dragon: China, Tibet and the Dalai Lama. Berkeley: University of California Press ISBN 978-0-520-21951-9..
- James M.. (1985). «Some Preliminary Remarks on the Travel Records of the Song Dynasty (960–1279)» Chinese Literature: Essays, Articles, Reviews 7 (1/2): 67–93. doi:..
- «Demographic, Political, and Social Transformations of China, 750–1550» Harvard Journal of Asiatic Studies 42 (2): 365–442. doi:..
- Herman, John E.. (2007). Amid the Clouds and Mist: China's Colonization of Guizhou, 1200–1700. Harvard University Asia Center ISBN 978-0-674-02591-2..
- Ho, Ping-ti. (1959). Studies on the Population of China: 1368–1953. Cambridge: Harvard University Press ISBN 978-0-674-85245-7..
- Ho, Ping-Ti. (1962). The Ladder of Success in Imperial China. New York: Columbia University Press ISBN 978-0-231-89496-8..
- Hopkins, Donald R.. (2002). The Greatest Killer: Smallpox in History. University of Chicago Press ISBN 978-0-226-35168-1..
- Hucker, Charles O.. (1958). «Governmental Organization of The Ming Dynasty» Harvard Journal of Asiatic Studies 21: 1–66. doi:..
- Jiang, Yonglin. (2011). The Mandate of Heaven and The Great Ming Code. University of Washington Press ISBN 978-0-295-80166-7..
- Kinney, Anne Behnke. (1995). Chinese Views of Childhood. University of Hawai'i Press ISBN 978-0-8248-1681-0..
- Kolmaš, Josef. (1967). Tibet and Imperial China: A Survey of Sino-Tibetan Relations Up to the End of the Manchu Dynasty in 1912: Occasional Paper 7. Canberra: The Australian National University, Centre of Oriental Studies.
- Kuttner, Fritz A.. (1975). «Prince Chu Tsai-Yü's Life and Work: A Re-Evaluation of His Contribution to Equal Temperament Theory» Ethnomusicology 19 (2): 163–206. doi:..
- Langlois, John D. Jr.. (1988). «The Hung-wu reign, 1368–1398» The Cambridge History of China: Volume 7, The Ming Dynasty, 1368–1644, Part 1. Cambridge and New York: Cambridge University Press, 107–181 or. ISBN 978-0-521-24332-2..
- Lane, Kris. (30 July 2019). Potosí: the mountain of silver that was the izena global city. .[Betiko hautsitako esteka]
- Leslie, Donald D.. (1998). The Integration of Religious Minorities in China: The Case of Chinese Muslims. The 59th George E. Morrison Lecture in Ethnology.
- Lipman, Jonathan N.. (1998). Familiar Strangers: A History of Muslims in Northwest China. Seattle: University of Washington Press.
- Maddison, Angus. (2006). Development Centre Studies The World Economy Volume 1: A Millennial Perspective and Volume 2: Historical Statistics. Paris: OECD Publishing ISBN 978-92-64-02262-1..
- Manthorpe, Jonathan. (2008). Forbidden Nation: A History of Taiwan. New York: St. Martin's Press ISBN 978-0-230-61424-6..
- Naquin, Susan. (2000). Peking: Temples and City Life, 1400–1900. Berkeley: University of California press, xxxiii or. ISBN 978-0-520-21991-5..
- Needham, Joseph. (1959). Science and Civilisation in China: Volume 3, Mathematics and the Sciences of the Heavens and the Earth. Cambridge University Press Bibcode: 1959scc3.book.....N..
- Needham, Joseph. (1965). Science and Civilisation in China: Volume 4, Physics and Physical Technology, Part 2, Mechanical Engineering. Cambridge University Press.
- Needham, Joseph. (1971). Science and Civilisation in China: Volume 4, Physics and Physical Technology, Part 3, Civil Engineering and Nautics. Cambridge University Press.
- Needham, Joseph. (1984). Science and Civilisation in China: Volume 6, Biology and Biological Technology, Part 2: Agriculture. Cambridge University Press.
- Needham, Joseph. (1987). Science and Civilisation in China: Volume 5, Chemistry and Chemical Technology, Part 7, Military Technology; the Gunpowder Epic. Cambridge University Press.
- Ness, John Philip. (1998). The Southwestern Frontier During the Ming Dynasty. University of Minnesota.
- Norbu, Dawa. (2001). China's Tibet Policy. Richmond: Curzon ISBN 978-0-7007-0474-3..
- Perdue, Peter C.. (2000). «Culture, History, and Imperial Chinese Strategy: Legacies of the Qing Conquests» Warfare in Chinese History. Leiden: Koninklijke Brill, 252–287 or. ISBN 978-90-04-11774-7..
- Peterson, Willard J.. (1986). «Calendar Reform Prior to the Arrival of Missionaries at the Ming Court» Ming Studies 1986 (1): 45–61. doi:..
- Plaks, Andrew. H. (1987). «Chin P'ing Mei: Inversion of Self-cultivation» The Four Masterworks of the Ming Novel: Ssu Ta Ch'i-shu (Princeton University Press): 55–182..
- Robinson, David M.. (1995). «Notes on Eunuchs in Hebei During the Mid-Ming Period» Ming Studies 1995 (1): 1–16. doi:..
- Robinson, David M.. (1999). «Politics, Force and Ethnicity in Ming China: Mongols and the Abortive Coup of 1461» Harvard Journal of Asiatic Studies 59 (1): 79–123. doi:..
- Robinson, David M.. (2000). «Banditry and the Subversion of State Authority in China: The Capital Region during the Middle Ming Period (1450–1525)» Journal of Social History 33 (3): 527–563. doi:..
- Robinson, David M.. (2008). «The Ming court and the legacy of the Yuan Mongols» Culture, Courtiers, and Competition: The Ming Court (1368–1644). Harvard University Asia Center, 365–421 or. ISBN 978-0-674-02823-4..
- Robinson, David M.. (2019). In the Shadow of the Mongol Empire: Ming China and Eurasia. Cambridge University Press ISBN 978-1-10-868279-4..
- Robinson, David M.. (2020). Ming China and its Allies: Imperial Rule in Eurasia. Cambridge University Press, 8–9 or. ISBN 978-1-108-48922-5..
- Schafer, Edward H.. (1956). «The Development of Bathing Customs in Ancient and Medieval China and the History of the Floriate Clear Palace» Journal of the American Oriental Society 76 (2): 57–82. doi:..
- Shepherd, John Robert. (1993). Statecraft and Political Economy on the Taiwan Frontier, 1600–1800. Stanford University Press ISBN 978-0-8047-2066-3..
- Shi, Zhiyu. (2002). Negotiating ethnicity in China: citizenship as a response to the state. 13 Psychology Press ISBN 978-0-415-28372-4..
- So, Billy Kee Long. (2012). The Economy of Lower Yangzi Delta in Late Imperial China: Connecting Money, Markets, and Institutions. Routledge ISBN 978-0-415-50896-4..
- Yingxing, Song. (1966). T'ien-Kung K'ai-Wu: Chinese Technology in the Seventeenth Century. University Park: Pennsylvania State University Press.
- Spence, Jonathan D.. (1999). The Search For Modern China. New York: W. W. Norton ISBN 978-0-393-97351-8..
- Elliot, Sperling. (2003). «The 5th Karma-pa and some aspects of the relationship between Tibet and the Early Ming» The History of Tibet: Volume 2, The Medieval Period: c. AD 850–1895, the Development of Buddhist Paramountcy. New York: Routledge, 473–482 or. ISBN 978-0-415-30843-4..
- Swope, Kenneth M.. (2011). «6 To catch a tiger The Eupression of the Yang Yinglong Miao uprising (1578–1600) as a case study in Ming military and borderlands history» New Perspectives on the History and Historiography of Southeast Asia: Continuing Explorations. Routledge ISBN 978-1-136-81964-3..
- Taagepera, Rein. (September 1997). «Expansion and Contraction Patterns of Large Polities: Context for Russia» International Studies Quarterly 41 (3): 475–504. doi:..
- The Great Ming Code / Da Ming lu. University of Washington Press ISBN 978-0-295-80400-2..
- Tsai, Shih-shan Henry. (1996). The Eunuchs in the Ming Dynasty. Albany: SUNY Press ISBN 978-0-7914-2687-6..
- Tsai, Shih-shan Henry. (2001). Perpetual Happiness: The Ming Emperor Yongle. Seattle: University of Washington Press ISBN 978-0-295-80022-6..
- Tsunami among world's worst disasters. .
- Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D. (December 2006). «East-West Orientation of Historical Empires» Journal of World-Systems Research 12 (2).
- Wang, Gungwu. (1998). «Ming Foreign Relations: Southeast Asia» The Cambridge History of China: Volume 8, The Ming Dynasty, 1368–1644, Part 2. Cambridge and New York: Cambridge University Press, 301–332 or. ISBN 978-0-521-24333-9..
- Wang, Jiawei; Nyima, Gyaincain. (1997). The Historical Status of China's Tibet. Beijing: China Intercontinental Press ISBN 978-7-80113-304-5..
- Wang, Yuan-kang. (2011). «The Ming Dynasty (1368–1644)» Harmony and War: Confucian Culture and Chinese Power Politics (Columbia University Press) doi:. ISBN 978-0-231-15140-5..
- Wang, Richard G.. (2012). The Ming Prince and Daoism: Institutional Patronage of an Elite. OUP ISBN 978-0-19-976768-7..
- White, William Charles. (1966). The Chinese Jews, Volume 1. New York: Paragon Book Reprint Corporation.
- Who invented the toothbrush and when was it invented?. The Library of Congress.
- Wills, John E. Jr.. (1998). «Relations with Maritime Europe, 1514–1662» The Cambridge History of China: Volume 8, The Ming Dynasty, 1368–1644, Part 2. Cambridge and New York: Cambridge University Press, 333–375 or. ISBN 978-0-521-24333-9..
- Wong, H.C.. (1963). «China's Opposition to Western Science during Late Ming and Early Ch'ing» Isis 54 (1): 29–49. doi:..
- Wylie, Turrell V.. (2003). «Lama Tribute in the Ming Dynasty» The History of Tibet: Volume 2, The Medieval Period: c. AD 850–1895, the Development of Buddhist Paramountcy. New York: Routledge ISBN 978-0-415-30843-4..
- Xie, Xiaohui. (2013). «5 From Woman's Fertility to Masculine Authority: The Story of the White Emperor Heavenly Kings in Western Hunan» Chieftains into Ancestors: Imperial Expansion and Indigenous Society in Southwest China. UBC Press ISBN 978-0-7748-2371-5..
- Xu, Xin. (2003). The Jews of Kaifeng, China : history, culture, and religion. Jersey City, NJ: KTAV Publishing House ISBN 978-0-88125-791-5..
- Yaniv, Zohara; Bachrach, Uriel. (2005). Handbook of Medicinal Plants. Psychology Press ISBN 978-1-56022-995-7..
- Zheng, Yuan. (1994). «Local Government Schools in Sung China: A Reassessment» History of Education Quarterly 34 (2): 193–213. doi:..
- History of Ming. .
- Zhang, Wenxian. (2008). «The Yellow Register Archives of Imperial Ming China» Libraries & the Cultural Record 43 (2): 148–175. doi:..
- Zhang, Yuxin; Xiang, Hongjia. (2002). Testimony of History. China: China Intercontinental Press ISBN 978-7-80113-885-9..
- Zhou, Shao Quan. (1990). «明代服饰探论» 史学月刊 (6): 34–40..
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q9903
Multimedia: Ming Dynasty / Q9903