tuko
tuko
| Kazo | Ununombro | Plurnombro |
|---|---|---|
| Nominativo | tuko | tukoj |
| Akuzativo | tukon | tukojn |
- Peco de teksaĵo, ordinare ortangula, por difinita uzo.
- La kapon de avino volvis tuko.
- Tablon ornamas ne tuko, sed kuko.
- Mi surmetis antaŭtukon antaŭ kuirado.
- Oni disponigas la necesan matracon, kusenon, littukon, kovrilon.
- Ŝi viŝis la okulojn kaj la vizaĝon per naztuko / poŝtuko.
- Salivtuko gardas la vestojn de infano de malpuraĵoj.
- La tablon kovris diverskolore brodita tablotuko.
- Prenu viŝtukon kaj viŝu la tablon.
 | Tradukoj |
 | Referencoj kaj literaturo |
