αναστενάζω
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Νέα ελληνικά (el)
[επεξεργασία]
Ετυμολογία
[επεξεργασία]
- αναστενάζω < αρχαία ελληνική ἀναστενάζω
Προφορά
[επεξεργασία]
- ΔΦΑ : /a.na.steˈna.zo/
Ρήμα
[επεξεργασία]
αναστενάζω
- στενάζω, ανασαίνω εκπνέοντας βαριά (από πόνο, θλίψη, ανία, ηδονή, ανακούφιση)
- υποφέρω, δυσκολεύομαι
- Θα αναστενάξουν για να πληρώσουν το χαράτσι
- αναστατώνομαι, ταράζομαι
- Πίπτοντας χαμαί ο λέων, Εις εκειό το κρήμνισμόν του Κη εις εκειόν τον μουγκρισμόν του Έκαμε πολύν σεισμόν. Εκουνίσθηκαν τα όρη, Θάλασσαις αναστενάζουν("Εις την περίφημον Γαλλίαν και τον στρατηγόν Βοναπάρτην"
- υποφέρω τόσο πολύ που συμπάσχει κι η φύση, ακόμα και τα πανίσχυρα βουνά
Συγγενικά
[επεξεργασία]Κλίση
[επεξεργασία] Ενεργητική φωνή
| Εξακολουθητικοί χρόνοι | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| πρόσωπα | Ενεστώτας | Παρατατικός | Εξ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Μετοχή |
| α' ενικ. | αναστενάζω | αναστέναζα | θα αναστενάζω | να αναστενάζω | αναστενάζοντας | |
| β' ενικ. | αναστενάζεις | αναστέναζες | θα αναστενάζεις | να αναστενάζεις | αναστέναζε | |
| γ' ενικ. | αναστενάζει | αναστέναζε | θα αναστενάζει | να αναστενάζει | ||
| α' πληθ. | αναστενάζουμε | αναστενάζαμε | θα αναστενάζουμε | να αναστενάζουμε | ||
| β' πληθ. | αναστενάζετε | αναστενάζατε | θα αναστενάζετε | να αναστενάζετε | αναστενάζετε | |
| γ' πληθ. | αναστενάζουν(ε) | αναστέναζαν αναστενάζαν(ε) |
θα αναστενάζουν(ε) | να αναστενάζουν(ε) | ||
| Συνοπτικοί χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Αόριστος | Συνοπτ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | Απαρέμφατο | |
| α' ενικ. | αναστέναξα | θα αναστενάξω | να αναστενάξω | αναστενάξει | ||
| β' ενικ. | αναστέναξες | θα αναστενάξεις | να αναστενάξεις | αναστέναξε | ||
| γ' ενικ. | αναστέναξε | θα αναστενάξει | να αναστενάξει | |||
| α' πληθ. | αναστενάξαμε | θα αναστενάξουμε | να αναστενάξουμε | |||
| β' πληθ. | αναστενάξατε | θα αναστενάξετε | να αναστενάξετε | αναστενάξτε | ||
| γ' πληθ. | αναστέναξαν αναστενάξαν(ε) |
θα αναστενάξουν(ε) | να αναστενάξουν(ε) | |||
| Συντελεσμένοι χρόνοι | ||||||
| πρόσωπα | Παρακείμενος | Υπερσυντέλικος | Συντελ. Μέλλ. | Υποτακτική | Προστακτική | |
| α' ενικ. | έχω αναστενάξει | είχα αναστενάξει | θα έχω αναστενάξει | να έχω αναστενάξει | ||
| β' ενικ. | έχεις αναστενάξει | είχες αναστενάξει | θα έχεις αναστενάξει | να έχεις αναστενάξει | ||
| γ' ενικ. | έχει αναστενάξει | είχε αναστενάξει | θα έχει αναστενάξει | να έχει αναστενάξει | ||
| α' πληθ. | έχουμε αναστενάξει | είχαμε αναστενάξει | θα έχουμε αναστενάξει | να έχουμε αναστενάξει | ||
| β' πληθ. | έχετε αναστενάξει | είχατε αναστενάξει | θα έχετε αναστενάξει | να έχετε αναστενάξει | ||
| γ' πληθ. | έχουν αναστενάξει | είχαν αναστενάξει | θα έχουν αναστενάξει | να έχουν αναστενάξει |
| |
