[go: up one dir, main page]

Mont d’an endalc’had

kelenn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : Kelenn

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1) Diwar colaenn en henvrezhoneg.
Meneget er C'hatolikon (quelenn).
Da geñveriañ gant ar gerioù celyn(en) en kembraeg, kelyn(en) en kerneveureg, cuileann en iwerzhoneg.
Anavezet evel anv-tiegezh : Quélen hag evel anv-lec'h : Botquélen, Coat-Quélen, Rosquélen.
(Anv-kadarn 2 ha verb) : savet moarvat diwar ken ha lenn.
Diwar quelen en krennvrezhoneg.
Meneget er C'hatolikon (quelenn).
(Furm verb) Savet diwar « kelenn- », pennrann ar verb « kelenn », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn 1

Kelenn.

kelenn /ˈkeː.lɛn/ strollder (unanderenn kelennenn)

  1. Gwez bihan (Ilex aquifolium), dezho delioù padus, dreinek ha frouezh ruz.
  2. Koad ar gwez-se.

Gerioù heñvelster


Deveradoù

Patrom:-kvr-


Troidigezhioù

Anv-kadarn 2

kelenn /ˈkeː.lɛn/ gourel (liester kelennoù)

  1. Ali, pe ali fur:
    • ... a bep korn e teued a voleadoù da c’houlenn kelenn digantañ... LAWI 9


Troidigezhioù

Verb

kelenn /ˈkeː.lɛn/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. kelenn un dra : deskiñ un dra (da un den)
    • Kelenn brezhoneg.
  2. kelenn un den: deskiñ (un dra) da un den
  3. kelaouiñ un den
  4. kelenn un den war un dra.
  5. kelenn un den e doujañs Doue
    • Kelennet e vint abred e doujañs Doue. Ar pevare Gourc'hemenn a Zoue, 1922, pajenn 1.

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Furm verb

kelenn /ˈkeːlɛn/

  1. Furm ar verb kelenn e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
    • Sotoc'h evit an den hen kelenn. Krennlavar.
  2. Furm ar verb kelenn en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
    • Kelenn brezhoneg dimp !

Krennlavar

Gwelet ivez

  • Ar pennad « kelenn » e-barzh Wikipedia Pennad war Wikipedia