an

Gwelet ivez : -an, -añ

Gwelet ivez : ar, al, un, ur, ul

Ger-mell strizh

an /ãn/

1. Stumm ar ger-mell strizh dirak un anv-kadarn, pa grog gant ar c'hensonennoù [d], [t], [n], pe gant ur vogalenn (dirak al lizherenn "h" eta ivez).
   • An amzer.
   • An ti war lez an hent.
   • An hini eus du-mañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 132.)

An tamm hag al lom A zalc'h an den en e blom.

• ar ger-mell strizh: al, an, ar
• ar ger-mell amstrizh: ul, un, ur

Furm verb

an

1. Furm displeget ar verb mont er c'hentañ gour unan, en amzer vremañ.
   • Paour on ha memes tra ec'h an a-raok — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 361.)
   • Pa’z an war an douar bev am bez poan e pennoù ma daoulin. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 40.), — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 192.)
   • Peogwir ez an klañv pa'z an di. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.) (Ar stumm orin dastumet a ranke bezañ "ec'h an")
2. A-wechoù dan, adstumm war-lerc'h mar, ha mar dan.

• ez an
• ec'h an

Ger-mell amstrizh

an

1. un, ur, ul.
   • An elephant : un olifant.

• An apple a day keeps the doctor away. Un aval bemdez, ha ne vo ket ezhomm a vedisin goude.