Llagu Michigan

Llagu Michigan
Situación
País	Estaos Xuníos
Estaos	Michigan
Tipu	llagu
Parte de	Lake Michigan–Huron (en)
Coordenaes	44°00′28″N 86°45′23″W / 44.007874°N 86.756451°O
	Llagu Michigan Llagu Michigan (los EE.XX.)
Datos
Altitú media	176 m
Superficie	57 750 km²
Conca hidrográfica	cuenca hidrográfica del Michigan (es)
Llonxitú	494 km
Fondura	281 m

El llagu Michigan ye unu de los cinco Grandes Llagos de Norteamérica. Ta arrodiáu pelos estaos d'Indiana, Illinois, Wisconsin y Michigan, que recibe'l so nome del llagu.

El llagu Michigan ye l'únicu de los Grandes Llagos que s'atopa dafechu dientro del territoriu de los Estaos Xuníos; los otros tán compartíos con Canadá. Con 57 750 km², una superficie similar a la de Croacia, ye'l mayor llagu perteneciente a un únicu país y el quintu a escala mundial. Llega a algamar una fondura de 281 m. El so volume ye de 4918 km cúbicos d'agua. Ta al mesmu nivel que'l llagu Furón, col que se coneuta al traviés de los estrechos de Mackinac.

Alredor de 12 millones de persones viven a lo llargo de la mariña del llagu Michigan. Munches d'elles son pequeños centros turísticos que viven de les ventayes qu'ufierta la guapura y oportunidaes de recréu del llagu Michigan. Estes ciudaes amonten la so población en temporada gracies a los llegaos de Chicago y Milwaukee.

Historia

Dalgunos de los primeros habitantes humanos de la rexón del Llagu Michigan fueron los indios Hopewell. La so cultura amenorgóse dempués de 800 dC, y mientres los próximos cien años, la rexón foi'l llar de pueblos conocíos como los indios silvícolas. A principios del sieglu XVII, cuando los esploradores europeos fixeron les sos primeres incursiones na rexón, atopar colos descendientes de los indios silvícolas: los Chippewa; Menomini; Sauk; Meskwaki; Winnebago; Miami; Ottawa; y los Potawatomi. Créese que l'esplorador francés Jean Nicolet foi'l primer non nativu americanu pa llegar al llagu Michigan, posiblemente en 1634 o 1638.^[1]

El llagu Michigan ta xuníu al traviés del estrechos de Mackinac col llagu Furón, y el cuerpu combináu d'agua dacuando ye llamáu Michigan-Huron (o tamién Huron-Michigan). Los estrechu de Mackinac yeren una importante ruta nativu americana y de comerciu de piel. Asitiada al sur de los estrechos esta la ciudá de Mackinaw City, Michigan, el sitiu de Fort Michilimackinac, una fortaleza francesa fundada en 1715, y nel llau norte esta St. Ignace, Michigan, sede d'una misión católica francesa pa los indios, fundada en 1671. En 1673, Jacques Marquette, Louis Jolliet y la so tripulación de cinco voyageurs métis siguieron el llagu Michigan a Green Bay y el ríu Fox, casi hasta la so cabecera, en busca del ríu Mississippi. L'estremu oriental de los estrechos yera controláu por Fort Mackinac en Mackinac Island, una base militar británica y depués estauxunidense de comerciu de pieles, fundada en 1781.^[2]

Col advenimiento de la esploración na zona a finales del sieglu XVII, el llagu Michigan convertir en parte d'una llinia de víes marítimes que diben del ríu San Llorienzo hasta'l Mississippi y dellí hasta'l Golfu de Méxicu.^[3] Coureur des bois franceses y voyageurs establecieron pequeños puertos y comunidaes comerciales, tales como Green Bay, nel llagu mientres los finales del sieglu XVII y principios del sieglu XVIII.^[4]

Nel sieglu XIX, el llagu Michigan xugó un papel importante nel desenvolvimientu de Chicago y el mediu oeste d'Estaos Xuníos al oeste del llagu. Por casu, el 90% del granu unviaos a Chicago mientres los años antes de la guerra civil llegaron sobre'l llagu Michigan, y namái en rares ocasiones per debaxo del 50% dempués de la Guerra Civil y la gran espansión del tresporte ferroviariu.^[5]

La primer persona en llegar al fondu fondu del llagu Michigan foi J. Val Klump, un científicu de la Universidá de Wisconsin en Milwaukee. Klump llegó al fondu al traviés de sumergibles como parte d'una espedición d'investigación en 1985.^[6]

En 2007, una filera de piedres en paralelu a una antigua llinia de mariña foi afayáu por Mark Holley, profesor d'arqueoloxía subacuática na Northwestern Michigan College. Esta formación atopar a 12 m per debaxo de la superficie del llagu. Una de les piedres dizse que tien un gravado paecíu a un mammut. Hasta agora la formación nun foi autenticada.^[7]^[8]

Xeografía

El llagu Michigan ye l'únicu de los Grandes Llagos que s'atopa na so totalidá dientro de les fronteres de los Estaos Xuníos; los otros son compartíos con Canadá. Tien una superficie de 58 000 km²,^[9] lo que lo convierte nel llagu más grande dafechu dientro d'un país per superficie (el llagu Baikal, en Rusia, ye'l más grande por volume d'agua), y el quintu mayor llagu nel mundu. Tien 494 quilómetros de llargu y 190 quilómetros d'anchu con una mariña de 2640 quilómetros de llargu. La fondura media del llagu ye de 85 metros, ente que la so mayor fondura ye de 281 m.^[9]^[10] contién un volume de 4 918 km³ d'agua. Green Bay nel noroeste ye la badea más grande. Grand Traverse Bay nel nordeste ye otra gran badea.

Principales ciudaes

Chicago ye la ciudá más grande a veres del llagu Michigan.

Alredor de 12 millones de persones viven a lo llargo de la mariña del llagu Michigan. Munches pequeñes ciudaes del norte de Michigan centrar nun turismu que s'aprovecha de la guapura y les oportunidaes recreatives qu'ufierta'l llagu Michigan. Estes ciudaes tienen grandes poblaciones de temporada que lleguen dende Chicago, Milwaukee, Detroit, y ciudaes del interior de Michigan. L'estremu sur del llagu ye bien industrializáu. Les ciudaes a veres del llagu Michigan con poblaciones de más de 30.000 habitantes son:

Illinois

Indiana

Michigan

Wisconsin

Conexón al mar y agües abiertes

La vía marítima del San Llorienzo y la hidrovía de los Grandes Llagos abrieron los Grandes Llagos a buques oceánicos. Los portacontenedores oceánicos más amplios nun s'afaen al traviés de les esclusas nestes rutes, y polo tanto la unviada llindar nos llagos. A pesar del so gran tamañu, grandes sectores de los Grandes Llagos conxélense pel hibiernu, atayando la mayor parte de los embarques. Dalgunos ruempexuelos derruempen los llagos.

Los Grandes Llagos tamién tán coneutaos pola Canal d'Illinois hasta'l Golfu de Méxicu al traviés del ríu Illinois (de Chicago) y el ríu Mississippi. Una pista alternativa ye al traviés del ríu Illinois (de Chicago), el Mississippi, el Ohio y, de siguío, al traviés de la Hidrovía Tennessee-Tombigbee (combinación d'una serie de ríos y llagos y canales), a la badea de Mobile y el Golfu.

Les embarcaciones de recréu pueden entrar o salir de los Grandes Llagos al traviés de la Canal d'Erie y el ríu Hudson en Nueva York. La canal d'Erie coneutar a los Grandes Llagos nel estremu este del llagu Erie (en Buffalo, Nueva York) y nel llau sur del llagu Ontario (n'Oswego, Nueva York).

Sableres

Montrose Beach nel Lincoln Park de Chicago.

El llagu Michigan tien munches sableres. N'ocasiones referir a la rexón como la "tercer mariña" de los Estaos Xuníos, dempués de les del océanu Atlánticu y l'océanu Pacíficu. El sable ye nidiu y de color ablancazáu, conocíu como "sables que canten" pol chirrido (causáu pol altu conteníu de cuarzu) que se produz cuando se camina al traviés d'ella. Al traviés de la mariña hai munches dunes altes de sable cubiertes de yerba verde y 'cereces de sablera' (Prunus pumila) y l'agua ye de normal tresparente y fresca (ente 13 y 27 °C), inclusive a finales del branu. Por cuenta de los vientos occidentales predominantes tienden a movese les agües superficiales escontra l'este, hai un fluxu d'agua más caliente a veres del Michigan pel branu. Nes sableres del llagu Michigan nel norte de Michigan ye l'únicu llugar nel mundu, amás de dellos llagos del interior d'esa rexón, onde pueden atopase piedres Petoskey, la piedra del estáu.

Les sableres de la mariña oeste y l'estremu norte de la mariña este son de cutiu predreses, con delles sableres de sable por cuenta de les condiciones locales; ente que les sableres del sur y del este son típicamente de sable y cubiertes de dunes. Esto ye en parte por cuenta de los vientos dominantes del oeste (que tamién causen grueses capes de xelu na mariña oriental pel hibiernu).

La zona riberana de Chicago ta compuesta de parques, sableres, puertos y marines, y desarrollos residenciales. Onde nun hai sableres o marines, piedres o revestimientos de formigón protexen la mariña de la erosión.

Tresbordadores

La xente puede cruciar el llagu Michigan pol SS Badger, un ferry que va de Manitowoc, Wisconsin, a Ludington, Michigan. El Lake Express, establecida en 2004, lleva a los automovilistes de tol llagu ente Milwaukee, Wisconsin, y Muskegon, Michigan.

Parques

El Serviciu de Parques Nacionales caltién el Sleeping Bear Dunes National Lakeshore y el Indiana Dunes National Lakeshore. Les partes de la mariña atópense dientro del Monte Nacional de Hiawatha y el Monte Nacional de Manistee. La seición Manistee Forestal Nacional de la mariña inclúi'l desiertu Nordhouse Dunes. La división del llagu Michigan de les Islles Michigan National Wildlife Refuge ta tamién dientro del llagu.

Hai numberosos parques estatales y locales asitiaos nes veres del llagu o n'islles dientro del llagu. Una llista parcial sigue.

Chicago Park District Beaches
Duck Lake State Park
Fayette Historic State Park
Fisherman's Island State Park
Grand Haven State Park
Grand Mere State Park
Harrington Beach State Park
Holland State Park
Hoffmaster State Park
Illinois Beach State Park
Indian Lake State Park
Indiana Dunes State Park
Ludington State Park
Leelanau State Park
Mears State Park
Muskegon State Park
Newport State Park
Orchard Beach State Park
Peninsula State Park
Racine Zoo
Saugatuck Dunes State Park
Silver Lake State Park
Traverse City State Park
Terry Andrae State Park
Van Buren State Park
Warren Dunes State Park
Wells State Park
Wilderness State Park

Pesca

Llagu Michigan ye'l llar d'una gran variedá d'especies de pexes y otros organismos. Orixinalmente foi'l llar del corégono de llagu, la trucha de llagu, la perca mariella, panfish, lobina, lobina de boca chica, amia, según delles especies de bagre. Como resultáu de les meyores na Canal Welland en 1919, una invasión de les llamprees de mar, y la sobresplotación provocó un amenorgamientu de les poblaciones de truches natives del llagu, causando l'aumentu na población d'otra especie invasora, l'alosa. Como resultancia, los salmónidos incluyendo delles cepes de la trucha marrón, la trucha arco iris, el salmón coho y el salmón chinook introduciéronse como depredadores de alosas pa menguar la so población. Esti programa tuvo tanto ésitu que la población introducida de la trucha y el salmón esplotó, lo que resultó na creación d'una gran pesquería deportiva pa les especies introducíes de salmón y trucha. El llagu Michigan ta abastecíu añalmente cola trucha arcu iris, la trucha marrón, el salmón coho y el salmón chinook, que tamién empezaron la so reproducción natural en dellos afluentes del llagu Michigan. Sicasí, delles especies invasores introducíes como les llamprees, gobio redondu, mejillón cebra y los moxones quagga siguen causausando grandes cambeos na claridá de l'agua y la fertilidá, dando llugar a cambeos importantes nel ecosistema del llagu Michigan, y amenaciando la vitalidá de les poblaciones de peces.

Pesca comercial

La pesca n'agües interiores de los Estaos Xuníos son pequeñes en comparanza coles pesquerías marines. Les pesquerías más grandes son desembarcar de los Grandes Llagos, por valor d'alredor de $13 millones en 2003.^[11] La pesquería comercial de güei de Michigan compónse principalmente de 150 operaciones de la tribu con llicencia de pesca comercial al traviés de la Chippewa-Ottawa Resource Authority (CORA) y tribus pertenecientes a la Great Lakes Indian Fish and Wildlife Commission (GLIFWC) que pesca'l 50 per cientu de la captura comercial de los Grandes Llagos n'agües de Michigan, y 45 empreses de pesca comercial con llicencia del estáu.^[12] La principal especie comercial ye'l corégono de llagu (Coregonus clupeaformis). La collecha añal amenorgar de colleches añales permediu de 5.000.000 kg de 1981 a 1999, a les colleches añales más recién de 3.600.000 a 4.300.000 kg.^[12]

Pesca deportiva

La pesca deportiva inclúi salmón, pescáu blancu, golíu, trucha de llagu y lucioperca. A finales de 1960, l'ésitu de los programes de repoblación del salmón del Pacíficu, llevaron al desenvolvimientu de la industria de pesca del llagu Michigan.^[13]