Ymir

Dä Artikel befasst sich mit dr mythologische Gstalt. Fier dr Saturnmond lueg Ymir (Mond).

De Ymir, identisch mit em Aurgelmir, isch in de nordische Mythologi s äldist Läbewese.

Er isch ä zwaigschlechtlicher Urzittriis gsi. Er isch entstande us de Vermischig vum Gletscheriis vu Niflheimr un us em Fir vu Muspelsheimr. Er het sich vu de Milch vu de Urchueh Audhumla ernährt. Wie er vu de Milch vu de Urchueh trunke gha het, isch er igschlofe un debi isch us sinem Schwaiß us sinere de Achselhöhli e Riis und e Riisin gwachse und sini baide Füess hen mitenand de Thrudgelmir zügt, e sexchöpfige Riis.

Die erste Götter Odin, Vili un Ve hän ihn umbrocht un us sine Körperdaile d Welt baut: Us sinem Flaisch isch d Erde worre, us em Bluet s Meer, us de Zähn Stai un Felse, us sinem Hoor d Baim, us sine Augenbraue Midgard un us sinem Schädel de Himmel. S Flaisch isch aber mädig worre un wo d Götter da bemerkt hen, hen si d Made gnoo un d Zwerge drus gmacht. Die vir Eckpunkt vum Himmel werre sit dem vu de Zwerge Nordri, Sudri, Austri un Vestri gstützt.

Zwüschet em Ymir und em indische Totegott Yama und em iranische Urkönig Yima bistönt Äänlichkait, wo uf e gmainsame indoeuropäische Uursprung hidüütet.

• Rudolf Simek: Lexikon der germanischen Mythologie. Stuttgart (3. Uflaag) 2006. ISBN 978-3520-36802-4