[go: up one dir, main page]
Gaan na inhoud

Louis Slotin

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Louis Alxeander Slotin
Slotin se foto op sy Los Alamos-kenteken
Gebore (1910-12-01)1 Desember 1910}
Winnipeg, Manitoba, Kanada
Oorlede 30 Mei 1946 (op 25)
Los Alamos, Nieu-Meksiko
Vakgebied Fisikus en chemikus
Instelling(s) Los Alamos Nasionale laboratorium
Alma mater King's College in Londen
Bekend vir Kritiese toetse oor Plutonium en die samestelling van kernwapens, die Dollar-eenheid van reaktiwiteit

Louis Alexander Slotin (1 Desember 1910 - 30 Mei 1946) was 'n Kanadese fisikus en chemikus wat aan die Manhattan-projek gewerk het. Sy ouers was Joodse vlugtelinge uit Rusland. Hy is gebore in die North End woonbuurt van Winnipeg, Manitoba in Kanada. Slotin was akademies uitsonderlik en het op 16-jarige ouderdom universiteit betree.[1] Hy het sy B.S.-graad sowel as sy Meesters-graad aan die Universiteit van Manitoba verwerf en later sy doktorsgraad in fisiese chemie aan King's College in Londen in 1936 verwerf. Daarna het hy by die Universiteit van Chicago aangesluit as navorsingsgenoot om te help met die ontwerp van 'n siklotron.[2] In 1942 was hy uitgenooi om deel te neem aan die Manhattan-projek[2] Hy is oorlede na blootstelling aan bestraling tydens 'n eksperiment.

Die Manhattan-projek

[wysig | wysig bron]
Louis Slotin met die Gadget-bom tydens die Trinity-toets

Die Manhattan-projek was 'n navorsings- en ontwikkelingsonderneming gedurende die Tweede Wêreldoorlog wat die eerste kernwapens opgelewer het. As deel van die projek het Slotin eksperimente met uraan- en plutoniumkorrels uitgevoer om hul kritieke massawaardes te bepaal.[3] Kritieke massa is die kleinste hoeveelheid fissiele materiaal wat benodig word vir 'n volgehoue kernkettingreaksie. Na die Tweede Wêreldoorlog het Slotin sy navorsing aan die Los Alamos Nasionale laboratorium voortgesit. Op 16 Julie 1945 het Slotin die kern vir Trinity, die eerste atoomapparaat wat ontplof is, bymekaargemaak en het bekend geword as die "hoof persoon in beheer van kernwapens van die Verenigde State" vir sy kundigheid in die samestelling van kernwapens.[4]

Die Dollar-eenheid van reaktiwiteit

[wysig | wysig bron]

Slotin was die eerste wat die naam "dollar" voorgestel het vir die interval van reaktiwiteit tussen vertraagde en vinnige kritiek. Nul is die punt van selfonderhoudende kettingreaksie, 'n dollar is die punt waarlangs die vrygestelde, vertraagde neutrone nie meer nodig is om kettingreaksie te ondersteun nie, en betree die domein genaamd "vinnig krities". Stabiele kernreaktors werk tussen nul en 'n dollar; kernontploffings werk bo 'n dollar. Die honderdste deel van 'n dollar word 'n sent genoem.[5]

Slotin se dood

[wysig | wysig bron]

Harry Daghlian se dood

[wysig | wysig bron]

Op 21 Augustus 1945 het laboratoriumassistent Harry Daghlian, een van Slotin se kollegas, 'n kritiese massa-eksperiment uitgevoer toe hy per ongeluk 'n swaar wolframkarbiedsteen op 'n 6,2 kilogram plutonium-gallium-legeringsbomkern laat val het.[6] Die 24-jarige Daghlian is met 'n groot dosis neutronbestraling bestraal. Latere ramings het voorgestel dat hierdie dosis dalk nie alleen dodelik was nie, maar hy het toe addisionele vertraagde gammastraling en beta-brandwonde ontvang terwyl hy sy eksperiment uitmekaar gehaal het. Hy het vinnig met akute bestralingsvergiftiging ineengestort en 25 dae later in die Los Alamos-basishospitaal gesterf.[7]

'n Herskepping van die Slotin-voorval.

Slotin se dood

[wysig | wysig bron]

Op 21 Mei 1946, met sewe kollegas wat daarna gekyk het, het Slotin 'n eksperiment uitgevoer wat die skepping van een van die eerste stappe van 'n splitsingsreaksie behels deur twee halfsfere berillium rondom 'n 8,9 cm-plutoniumkern te plaas. In die eksperiment is dieselfde plutoniumkern gebruik wat Harry Daghlian bestraal het. Slotin het die boonste berilliumhemisfeer met sy linkerhand gegryp deur 'n duimgat aan die bokant, terwyl hy die skeersel van die halfsfere gehandhaaf het met behulp van die lem van 'n skroewedraaier met sy regterhand, en die wig wat normaalweg gebruik is, verwyder het. Die gebruik van 'n skroewedraaier was nie 'n normale deel van die eksperimentele protokol nie.[7]

Die skroewedraaier het gegly en die boonste berilliumhemisfeer het geval, wat 'n "vinnige kritieke" reaksie en 'n uitbarsting van harde bestraling veroorsaak het.[3] Die ander wetenskaplikes in die kamer het die blou skynsel van lugionisasie waargeneem en 'n hittegolf gevoel. Slotin het 'n suur smaak in sy mond en 'n intense brandende sensasie in sy linkerhand ervaar. Hy het sy linkerhand na bo geruk, die boonste berilliumhemisfeer op gelig en dit op die vloer laat val en die reaksie geëindig. Hy is toe reeds aan 'n dodelike neutronbestraling blootgestel.[1] Slotin is na die hospitaal gehaas en is nege dae later op 30 Mei oorlede.[8]

Na die voorval is kritieke toetsing van die kerns by Los Alamos met afstandbeheerde masjiene gedoen en die operateurs is op 'n veilige afstand geleë.[9]

Slotin is deur die Amerikaanse regering as 'n held beskou omdat hy vinnig genoeg gereageer het om die dood van sy kollegas te voorkom. Sommige fisici beweer dat dit 'n voorkombare ongeluk was. Die ongeluk en die nadraai daarvan is in verskillende fiktiewe en nie-fiksie verslae gedramatiseer, insluitend die film "Fat Man and Little Boy" in 1989 waarin John Cusack 'n fiktiewe karakter vertolk met die naam Michael Merriman gebaseer op Slotin, en die "Louis Slotin Sonata", 'n 2001-toneelstuk geregisseer deur David P. Moore.[10]

In 2002 is 'n asteroïde wat in 1995 ontdek is, ter ere van Slotin die naam 12423 Slotin gegee.[11]

Sien ook

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 Zeilig, Martin (Augustus–September 1995). "Louis Slotin and 'The Invisible Killer'". The Beaver (in Engels). 75 (4): 20–27. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Mei 2008. Besoek op 28 April 2020.
  2. ↑ 2,0 2,1 "science.ca Profile: Louis Slotin" (in Engels). GCS Research Society. 7 November 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2019. Besoek op 28 April 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 Martin, Brigitt (Desember 1999). "The Secret Life of Louis Slotin 1910–1946". Alumni Journal of the University of Manitoba (in Engels). 59 (3). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Oktober 2007. Besoek op 28 April 2020.
  4. ↑ Durschmied, Erik (2003). Unsung Heroes: The Twentieth Century's Forgotten History-Makers (in Engels). London, England: Hodder & Stoughton. p. 245. ISBN 0-340-82519-7.
  5. ↑ Paxton, Hugh C. (1983) (in Engels). A History of Critical Experiments at Pajarito Site (Report). Los Alamos. http://www.atomictraveler.com/LANLPajarito.pdf. Besoek op 28 April 2020. 
  6. ↑ Newtan, Samuel Upton (2007). Nuclear War I and Other Major Nuclear Disasters of the 20th Century (in Engels). Bloomington, Indiana: AuthorHouse. p. 67. ISBN 1-4259-8510-6.
  7. ↑ 7,0 7,1 Hoffman, Joseph G. (26 Mei 1948) (in Engels). Radiation Doses in the Pajarito Accident of May 21, 1946 (Report). Los Alamos Scientific Laboratory. LA-687. http://www.orau.org/ptp/Library/accidents/pajarito.pdf. Besoek op 28 April 2020. 
  8. ↑ Wellerstein, Alex (21 Mei 2016). "The Demon Core and the Strange Death of Louis Slotin". The New Yorker (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Julie 2018. Besoek op 28 April 2020.
  9. ↑ Jungk, Robert (1958). Brighter than a Thousand Suns: A Personal History of the Atomic Scientists (in Engels). New York: Harcourt Brace. p. 302. ISBN 0-15-614150-7. OCLC 181321.
  10. ↑ Berson, Misha (21 September 2006). "Louis Slotin Sonata: Tumultuous and bubbling drama". The Seattle Times (in Engels). Besoek op 28 April 2020.
  11. ↑ 12423 Slotin (1995 UQ16) (Engels). Jet Propulsion Laboratory. URL besoek op 28 APril 2020.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Louis_Slotin&oldid=2592110"