Saklayacak bir şey yok
| Makale serilerinden |
 |
Saklanacak hiçbir şey yok argümanı, bireylerin kendi yasa dışı faaliyetlerini ortaya çıkaracağından korkmadıkça, gözetim programlarından korkmak veya bunlara karşı çıkmak için hiçbir nedenleri olmadığını belirtir. Bu argümanı kullanan bir kişi, ortalama bir insanın "saklayacak hiçbir şeyi olmayacağı" için devlet gözetimi konusunda endişelenmemesi gerektiğini iddia edebilir.[1]
"Saklayacağın bir şey yok ise, korkacağın bir şey de yok" sloganı Birleşik Krallık kapalı devre televizyon programı için kullanılmıştır.[2]
Yaygınlık
[değiştir | kaynağı değiştir]Bu argüman, gizlilikle ilgili tartışmalarda yaygın olarak kullanılır. Hukuk bilgini Geoffrey Stone, argümanın kullanımının "çok yaygın" olduğunu söyledi.[2] Bir veri güvenliği uzmanı ve kriptograf olan Bruce Schneier, bunu "gizlilik savunucularına karşı en yaygın tepki" olarak nitelendirdi. The Privacy Advocates'in yazarı Colin J. Bennett, bir mahremiyet savunucusunun genellikle argümanı "sürekli olarak reddetmesi" gerektiğini söyledi.[3] Bennett, çoğu insanın "günlük yaşamlarını, gözetim süreçlerinin kendilerine değil, zalimlere ve yanlış yapanlara yönelik olduğuna inanarak yaşadıklarını" ve "egemen yönelimin, gözetim mekanizmalarının başkalarına yöneltilmesi olduğunu" açıkladı. bireysel davranışların rutin ve günlük hale geldiğini" söyledi.
Ana Viseu, Andrew Clement ve Jane Aspinal tarafından yapılan etnografik bir çalışma, daha yüksek sosyoekonomik statüye sahip bireylerin, meslektaşları kadar gözetim ile ilgilenmediğini ortaya koydu.[4] Gizliliği artıran teknolojiyle ilgili başka bir çalışmada,[5] Viseu ve diğerleri, kullanıcı gizliliğiyle ilgili bir uyumluluk fark ettiler. Her iki çalışma da bu tutumu gizleyecek hiçbir şey argümanına bağladı.
Birleşik Krallık hükûmeti için 2003 yılında yapılan nitel bir araştırma,[6] serbest meslek sahibi erkeklerin, sürveyansı bir tehdit yerine sıkıntı olarak algıladıkları bir argümana geçmeden önce "saklayacak bir şey yok" argümanını kullandıklarını buldu.[7]
Viseu ve diğerleri, argümanın "mahremiyet literatüründe pragmatik mahremiyet koruma stratejilerinin geliştirilmesine engel olarak iyi bir şekilde belgelendiğini ve bunun da 'mahremiyet' teriminin belirsiz ve sembolik doğasıyla ilgili olduğunu söyledi. kendisi."[5] Mahremiyetin soyut bir kavram olduğunu ve insanların mahremiyetleri bittiğinde bununla ilgilendiklerini açıkladılar. Ayrıca, mahremiyet kaybını, ozon tabakasının incelmesi ve küresel ısınmanın olumsuz gelişmeler olduğunu bilen insanlarla karşılaştırıyorlar, ancak "arabayı işe sürmenin veya saç spreyi sıkmanın ani kazanımları, çevreyi kirletmenin genellikle görünmez kayıplarından daha ağır basıyor."
Eleştiri
[değiştir | kaynağı değiştir]Edward Snowden, "Gizleyecek bir şeyiniz olmadığı için mahremiyet hakkını umursamadığınızı iddia etmek, söyleyecek bir şeyiniz olmadığı için özgür konuşmayı umursamadığınızı söylemekten farksızdır" dedi.[8] Ona göre, saklayacak bir şeyi olmamak, hükûmetin korumak zorunda olduğu gizlilik hakkından vazgeçmek anlamına geliyordu.
Daniel J. Solove , The Chronicle of Higher Education için bir makalesinde bu argümana karşı olduğunu belirtti. Bir hükûmetin bir kişi hakkında bilgi sızdırabileceğine ve o kişiye zarar verebileceğine veya bir kişi hakkındaki bilgileri, bir kişi fiilen yanlış bir şey yapmamış olsa bile hizmetlere erişimi reddetmek için kullanabileceğine inanıyordu. Bir hükûmet hata yaparak kişinin özel hayatına zarar verebilir.[2] Solove, "Doğrudan dahil edildiğinde, saklanacak bir şey yok argümanı tuzağa düşebilir, çünkü tartışmayı dar gizlilik anlayışına odaklanmaya zorlar. Ancak, gözetim ve ifşanın ötesinde hükûmet verilerinin toplanması ve kullanılmasının içerdiği çok sayıda gizlilik sorunuyla karşı karşıya kalındığında, saklanacak hiçbir şey yok argümanının sonunda söyleyecek hiçbir şeyi yoktur."
Privacy Rights: Moral and Legal Foundations kitabının yazarı Adam D. Moore, “hakların maliyet/faydaya veya sonuçsalcı türden argümanlara dirençli olduğu görüşüdür. Burada, gizlilik çıkarlarının güvenlik için takas edilebilecek türden şeyler olduğu görüşünü reddediyoruz."[9] Ayrıca gözetimin toplumdaki belirli grupları görünüş, etnik köken, cinsellik ve din temelinde orantısız bir şekilde etkileyebileceğini belirtti.
Bir bilgisayar güvenliği ve kriptografi uzmanı olan Bruce Schneier , Kardinal Richelieu'nun "Eğer biri bana en dürüst adamın eliyle yazılmış altı satırı verse, onlarda onu astıracak bir şey bulurdum" şeklindeki ifadesine atıfta bulunarak muhalefetini dile getirdi. bir eyalet hükûmetinin o kişiye şantaj yapmak için bir kişinin hayatında nasıl yönler bulabileceğine.[10] Schneier ayrıca asıl seçimin "güvenliğe karşı mahremiyet" yerine "özgürlüğe karşı kontrol" arasında olduğunu savundu.
Harvey A. Silverglate, sıradan bir kişinin ABD'de ortalama olarak bilmeden günde üç suç işlediğini tahmin ediyor.[11]
Filozof ve psikanalist Emilio Mordini, "saklanacak hiçbir şey yok" argümanının doğası gereği paradoksal olduğunu savundu. İnsanların "bir şeyi" gizlemek için "saklayacak bir şeyleri olması" gerekmez. Mordini, neyin saklanacağının da o kadar önemli olmadığını iddia ediyor. Bunun yerine, hem gizli hem de erişim kısıtlı olabilen mahrem bir alanın gerekli olduğunu savunuyor, çünkü psikolojik olarak konuşursak, başkalarına bir şeyler saklayabileceğimizin keşfiyle bireyler oluyoruz.[12]
Julian Assange, Jacob Appelbaum ile aynı fikirdeydi ve "Toplu gözetleme, toplu yapısal değişimdir. Toplum kötüye gittiğinde, dünyanın en yavan insanı olsanız bile sizi de beraberinde götürecektir.”[13]
Bir hukuk profesörü olan Ignacio Cofone, argümanın kendi terimleriyle yanlış olduğunu savundu, çünkü insanlar ne zaman ilgili bilgileri başkalarına açıklasa, aynı zamanda alakasız bilgileri de ifşa ediyorlar. Bu alakasız bilgilerin gizlilik maliyetleri vardır ve ayrımcılık gibi başka zararlara yol açabilir.[14]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]- Biometrics – Metrics related to human characteristics
- Information privacy law
- Mass surveillance – Intricate surveillance of an entire or a substantial fraction of a population
- National security – Security and defense of a nation state
- Optimism bias – Cognitive bias that causes someone to believe that they themselves are less likely to experience a negative event
- Right to privacy – Legal tradition restraining actions threatening individual privacy
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Solove, Nothing to Hide: The False Tradeoff Between Privacy and Security, p. 1. "If you've got nothing to hide, you shouldn't worry about government surveillance."
- ^ a b c Solove, Daniel J. "Why Privacy Matters Even if You Have 'Nothing to Hide' 17 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.."
- ^ Bennett, p. 97 18 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Best, p. 12.
- ^ a b Viseu, et al. p. 102-103.
- ^ OECD, "Appendix II: Can We Be Persuaded to Become Pet-Lovers?" p. 323 6 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ OECD, "Appendix II: Can We Be Persuaded to Become Pet-Lovers?" p. 326 27 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ "Just days left to kill mass surveillance under Section 215 of the Patriot Act. We are Edward Snowden and the ACLU's Jameel Jaffer. AUA. • /r/IAmA". reddit. 27 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2016.
- ^ Moore, p. 204 13 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
- ^ Schneier, Bruce.
- ^ Three Felonies a Day: How the Feds Target the Innocent. Encounter Books. 2011. ISBN 9781594032554.
- ^ Mordini "Nothing to Hide — Biometrics, Privacy and Private Sphere." pp.257-260
- ^ "Courage Foundation: Reddit AMA". 10 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2015.
- ^ Cofone (14 Aralık 2019). "Nothing to hide, but something to lose". University of Toronto Law Journal (İngilizce). 70 (1): 64-90. doi:10.3138/utlj.2018-0118. ISSN 1710-1174. 24 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2021.