1907 Romanya Köylü İsyanı

1907 Rumen köylü isyanı
Comănești sokaklarındaki isyancıları sabote eden bir süvari devriyesi (Resimli London News)
Tarih 21 Şubat - 5 Nisan 1907 Bölge Romanya Krallığı Sonuç Siguranța'nın doğuşu
Taraflar
Romanya Krallığı Romanya Ordusu Romanya polisi ve Jandarma Büyük toprak sahipleri ve aracıları	Durumdan hoşnut olmayan köylüler
Komutanlar ve liderler
Carol I Gheorghe Cantacuzino Dimitrie Sturdza Alexandru Averescu	Trifan Roman Grosu Ion Dolhescu Grigore Roman (Flămânzi isyancıları adına)
Kayıplar
Ordu: 10 öldürüldü, 4 yaralı Bilinmeyen sayıda toprak sahibi ve kiralık katil öldürüldü veya yaralandı	419 (resmi olarak) - 11.000 (ortak tahmin) öldürüldü 10.000 tutuklandı

1907 Romanya Köylü İsyanı, 21 Şubat ve 5 Nisan 1907 tarihleri arasında Romanya'da gerçekleşen isyandır. Kuzey Boğdan'da başladı ve bu bölgede yerleştiği üç hafta sonra, hızla yayıldı ve Oltenya'ya kadar uzanan Eflak'a ulaştı. İsyanın ana nedeni, köylülerin, sadece birkaç büyük toprak sahibinin elinde olan toprak mülkiyetindeki adaletsizlik konusundaki hoşnutsuzluğudur.

"Muhafazakar Parti" hükûmetinin 12 Mart'ta düşmesinin ardından, yeni Liberal hükûmet isyanı Romanya Ordusu'nun yardımıyla isyanı şiddetle bastırarak bu süreçte binlerce köylüyü öldürdü.

1864 toprak reformları, köylülere daha önce yalnızca kullanma hakkına sahip oldukları toprağın bir kısmı için tam mülkiyet hakkı verdi.^[1] Ancak köylüler, bu reformlardan sonra bile yerel toprak ağalarına bağlı kaldılar.^[1] Ek olarak, köylü nüfusu hızla artarak mülklerin hızla küçülmesine yol açıyordu: 1896'da ortalama 3,42 hektarlık bir aile mülkünden 1905'te 3,27 hektara ve 1907'de 3,06 hektara azalmıştı.^[2] Devlet aynı zamanda büyük bir toprak sahibiydi, ancak toprağı satma politikaları çoğu zaman toprağa en çok ihtiyaç duyan yoksul köylüleri desteklemiyordu.^[1]

Köylüler, daralan mülklerini tamamlamaya ihtiyaç duyarak, büyük mülklere sahip olan toprak ağalarının sahip olduğu araziyi kullanmaya zorlandı.^[1] Nüfus arttıkça, köylüler toprak için gittikçe daha çaresiz hale geldi ve bu da kiraların hızla yükselmesine yol açtı.^[1] O zamanlar, köylüler Romanya nüfusunun % 80'ini oluşturuyordu ve bunların yaklaşık % 60'ı küçük ürünlere sahipti ya da hiç toprağı yoktu. Oysa büyük toprak sahipleri ekilebilir arazinin yarısından fazlasına sahipti.

"Ulusal Liberal Parti"'nin köylü kooperatiflerini teşvik etme politikası, birçok toprak ağasının köylülerin örgütlenmesinden korkması ve kooperatifler yerine tek tek köylülere kiralama yapmayı tercih etmesi nedeniyle başarılı olmadı. Muhafazakar Alanlar Bakanı Ion Lahovari'ye göre, bir toprak ağası kirasını ödemeyi reddeden bir köylüyü kovabilirdi, ancak 500 köylülük bir kooperatifi kovmak için bir alaya ihtiyaç duyulacağını ve hükûmetin bunu kabul etmeyi reddedebileceğini belirtti. ev sahibinin emri.^[3] Hal böyle olunca, 1907'nin sonunda, çoğu devletten kiralanan 11.118 37.344 hektarlık kira üyeliğine sahip sadece 103 köy kooperatifi vardı.^[4]

1900'e gelindiğinde, çoğu büyük toprak sahibi şehirlerde yaşamayı tercih etti ve mülklerinin idaresi ile uğraşmak istemedi. Bu nedenle, köylüler artık doğrudan toprak sahibinden kiralamadılar, ancak onu bir aracı kiraya verenden (arendaş) alt-kiralama yöntemine başladılar.^[1] Dünya pazarlarında tahıl fiyatının düşmesi, kiralayanların geçimlerini sağlamak için daha fazla kira talep edeceği anlamına geliyordu.^[1]

Kiralayanların birçoğunun, özellikle Kuzey Moldavya'da Yahudi kökenli olduğu göz önüne alındığında, isyanın suçu başlangıçta Yahudi aracılara verildi. İsyan hızla güneye doğru yayıldı, anti-Semitik karakterinin bir kısmını yitirdi ve temelde mevcut toprak kullanım sistemine karşı bir protesto haline geldi.^[5]

Ayaklanma, Fischer'in yerel köylülerin kira sözleşmelerini yenilemeyi reddetmesi nedeniyle Flămânzi köyünde Trifan Roman Grosu, Ion Dolhescu ve Grigore Roman tarafından yönetilen Mochi Fischer adlı topraklarda başladı. Fischer'in Avusturyalı-Yahudi ailesi, Moldavya'daki ("Fischerland" denilen) üç Romanya ilçesindeki ekilebilir arazinin yaklaşık % 75'ini kiralıyordu.

Köylüler, işsiz kalacaklarından ve daha da önemlisi yiyeceksiz kalacaklarından korkarak, şiddetle hareket etmeye başladılar. Korkan Fischer, Çernivtsi'deki bir arkadaşına kaçtı ve köylüleri sözleşmeler imzalamadan bıraktı. İşsiz kalma korkusu, sözde Avusturya-Macaristan kışkırtıcılarının faaliyetleriyle birleştiğinde, köylüleri isyan etmeye yöneltti. Ayaklanma kısa süre sonra birçok toprak sahibinin mülklerinin tahrip edilmesiyle ve çok sayıda kiracının öldürülmesiyle veya yaralanmasıyla Moldova'nın çoğuna yayıldı. Muhafazakar hükûmet (Partidul Conservator) durumu idare edemedi ve istifa etti ve Dimitrie Sturdza'nın Liberalleri (Partidul Ulusal-Liberal) iktidara geldi.

18 Mart'ta olağanüstü hâl ilan edildi ve ardından 29 Mart'a kadar 140.000 askerin toplandığı genel seferberlik ilan edildi. Romanya Ordusu köylülere ateş etmeye başladı; binlerce köylü öldü ve 10.000'den fazlası tutuklandı.

Köylü ölümlerinin kesin sayısı bilinmiyor ve olayların gidişatı bile net değildir. Çünkü dönemim hükûmeti, katliamın boyutunu gizlemek için ayaklanmayla ilgili tüm belgelerin imha edilmesini emretti.

Tarihçi Markus Bauer, 419 ölümün çok az tahmin edilen resmi rakamından bahseder.^[6] Oysa öldürülen yaklaşık 10.000 köylünün basın tarafından dağıtılan ve geniş çapta kabul gören resmi olmayan bir rakamın doğru olduğu hiçbir zaman kanıtlanmamıştır.^[7][8] Aynı 419 ölüm rakamı İyon I. C. Brătianu tarafından Romanya Parlamentosu'nda belirtilmiştir.^[9] Başbakan Dimitrie Sturdza'nın elindeki veriler, 28 Mart ve 5 Nisan 1907 arasında 421 ölüm olduğunu göstermektedir. Aynı şekilde, yaklaşık 112 kişi yaralandı ve 1.751 gözaltına alındı. Constantin Mille, Adevărul ve Dimineața tarafından yönetilen gazeteler 12.000 - 13.000 kurban sayısı verdi. Kral Carol ile Bükreş'teki İngiliz büyükelçisi ile yaptığım bir sohbette "birkaç bin" rakamından bahsetmiştir.

Avusturyalı diplomatların verdiği rakamlara göre 3.000 - 5.000 arası köylü öldürülürken, Fransız Büyükelçiliği 10.000-20.000 arasında değişen ölü sayısından bahsetti. Tarihçiler rakamları 3.000-18.000 arasında koyuyor, en yaygın olanı 11.000 kurban olduğudur.^[10][11]

Ayaklanmada Ordunun sadece on üyesi öldürüldü: Yergöğü ili, Stănești'de bir subay, Teğmen I. Nițulescu,^[12] iki çavuş ve yedi asker. Dört kişi de yaralandı: Stănești'de bir subay, Kaptan Grigore Mareş, iki çavuş ve bir asker de yaralandı. Beşinci Dorobanți Alayı'nın ("Vlașca") yetmiş beş askeri askeri mahkemelere çıktı ve isyanla suçlandı; 61'i ömür boyu ağır şartlarda çalışma ve 14 ila beş yıl hapis cezasına çarptırıldı.^[13]

Olaylar Romanya vicdanında yankılanmaya devam etti ve Liviu Rebreanu'nun 1932'de basılan iki savaş arası dönemin en iyi romanlarından biri olan Răscoala'nın ("İsyan") konusu oldu. Răscoala kitabına dayanan bir film, Ayaklanma aynı zamanda Octav Băncilă'nın bir resmine ve Bükreş'te hala görülebilen anıtsal bir heykele de konu oldu.

• Eidelberg, Philip (1970). "The agrarian policy of the Rumanian National Liberal Party, 1900-1916". Rumanian Studies: An International Annual of the Humanities and Social Studies. Brill Publishers. 1. 
• Hitchins, Keith (1994). Rumania: 1866-1947. Oxford History of Modern Europe. Oxford University Press. ISBN 0-19-822126-6. 
• Eidelberg, Philip Gabriel (1974). The Great Rumanian Peasant Revolt of 1907: Origins of a Modern Jacquerie. Brill Publishers. ISBN 90-04-03781-0. 

• Caragea, Anton (2003). "1907: Răscoală sau complot? ("1907: Rebellion or Plot")" (Rumence). Magazin Istoric. 18 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2013. 
• (Rumence) Ion Luca Caragiale, 1907 din primăvară până'n toamnă 27 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ("1907 İlkbahardan Sonbahara")