จักรพรรดิอันโตนีนุส ปิอุส

อันโตนีนุส ปิอุส
อันโตนีนุส ปิอุส
	รูปแกะสลักหินอ่อนครึ่งตัวของอันโตนีนุส ปิอุส
จักรพรรดิโรมัน
ครองราชย์	11 กรกฎาคม ค.ศ. 138 – ; 7 มีนาคม ค.ศ. 161
ก่อนหน้า	ฮาดริอานุส
ถัดไป	มาร์กุส เอาเรลิอุส; และ ลูกิอุส เวรุส
ประสูติ	19 กันยายน ค.ศ. 86; ไม่ไกลจากลานูเวียม
สวรรคต	7 มีนาคม ค.ศ. 161; โลเรียม
พระราชบุตร	มาร์กุส เอาเรลิอุส (บุตรบุญธรรม); ลูกิอุส เวรุส (บุตรบุญธรรม);
พระราชบิดา	ไททัส ออเรลิอัส ฟุลวัส
พระราชมารดา	อาร์เรีย ฟาดิลลา

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

จักรพรรดิอันโตนีนุส ปิอุส หรือ ตีตุส เอาเรลิอุส ฟุลวุส โบอิโอนิอุส อาร์ริอุส อันโตนีนุส ^[1] (ละติน: Antoninus Pius; ชื่อเต็ม: Titus Aurelius Fulvus Boionius Arrius Antoninus; 19 กันยายน ค.ศ. 86 – 7 มีนาคม ค.ศ. 161) อันโตนีนุส ปิอุสเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันของราชวงศ์อันโตนิน ผู้เสด็จขึ้นครองราชย์ต่อจากพระราชบิดาเลี้ยงจักรพรรดิฮาดริอานุสเมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม ค.ศ. 138 จนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 161 โดยมีพระราชโอรสจักรพรรดิมาร์คัส ออเรลิอัสเป็นผู้ครองราชย์สืบต่อมา

อันโตนีนุส ปิอุสทรงเป็นจักรพรรดิองค์ที่สี่ในบรรดา “จักรพรรดิโรมันผู้ทรงคุณธรรมห้าพระองค์” (Five Good Emperors) และไม่ได้รับการขนานนามว่า “ปิอุส” จนกระทั่งเมื่อขึ้นครองราชย์เป็นพระจักรพรรดิแล้ว การที่ทรงได้รับนามเช่นนั้นอาจจะมาจากการที่ทรงบังคับให้สภาเซเนทแต่งตั้งให้พระราชบิดาเลี้ยงเป็นเทพ แต่หนังสือ “ชีวประวัติของจักรพรรดิโรมัน” (Augustan History) เสนอว่าอาจจะเป็นเพราะทรงช่วยให้วุฒิสมาชิกให้รอดจากการถูกประหารชีวิตโดยพระราชบิดาในปลายรัชสมัย^[2]