Innocenty VI

Urodził się w Monts, był profesorem prawa cywilnego oraz naczelnym sędzią w Tuluzie, gdzie swoją wiedzą oraz kompetencją zyskał sobie mocną pozycję pośród prawników^[1]. Pełnił funkcję biskupa Noyon i Clermont. W 1342 roku Klemens VI nadał mu godność kardynała prezbitera, a potem mianował go wielkim penitencjariuszem (1348) oraz kardynałem biskupem Ostii (1352)^[2].

Po śmierci Klemensa kardynałowie zebrani na dwudniowym konklawe w Awinionie zapragnęli zwiększenia roli Świętego Kolegium^[2]. W tym celu ułożyli i zaprzysięgli kapitulację, która zobowiązywała przyszłego papieża do liczenia się z nimi w wielu podstawowych kwestiach, a także niepowoływania nowych kardynałów, dopóki ich liczba nie spadnie do 16^[1]. Kardynałowie wybrali Stefana Auberta, który po uroczystości koronacyjnej przybrał imię Innocentego VI^[2].

Piąty papież niewoli awiniońskiej ogłosił nieważność kapitulacji wyborczej, która podważa zakaz dokonywania transakcji podczas konklawe^[1]. Potępił posiadanie więcej, niż jednego beneficjum i duchownym nakazał wrócić do miejsc urzędowania^[1]. Zreformował kurię, zmniejszając niepotrzebne wydatki^[2]. Poparł przełożonych zakonów, którzy usiłowali przywrócić rygory zakonne^[1]. Zwalczał franciszkańskich spirytuałów, nakazując inkwizycji ich aresztowanie, a w niektórych przypadkach, nawet spalenie na stosie^[1].

Chciał wrócić do Rzymu, co jednak uniemożliwiała mu sytuacja w Państwie Kościelnym^[2]. By uregulować sytuację w Rzymie, wysłał tam swojego legata, hiszpańskiego kardynała Egidio Albornoza, który zmodernizował administrację i podporządkował papiestwu większość terenów^[1]. Papież zdjął także ekskomunikę z Coli di Rienzi i uczynił go senatorem licząc, że pomoże mu przeciwstawić się arystokracji^[1]. Plany te zakończyły się fiaskiem, gdyż di Rienzi zginął podczas ulicznych zamieszek 8 października 1354 roku^[1].

5 kwietnia 1355 roku kardynał, jednocześnie biskup Ostii koronował, za papieską zgodą, Karola IV na cesarza, króla Czech, który wcześniej w 1346 roku został wybrany na króla rzymskiego^[1]. Nowy cesarz po sejmach w Norymberdze i w Metzu ogłosił Złotą Bullę^[2]. Dokument ten regulował sprawę wyboru króla niemieckiego bez konieczności zatwierdzania go przez papieża^[2].

Na arenie międzynarodowej papież poniósł kilka klęsk: nie udało mu się zapobiec wznowienia wojny stuletniej pomiędzy Francją i Anglią, a także notorycznie był zmuszany do nakładania kar kościelnych na Piotra I Okrutnego, za rozwód z żoną^[1]. Innocenty VI w celu obrony miasta Awinion przed grupami zbójców, zbudował fortyfikacje^[1].

 

Zmarł w Awinionie 12 września 1362^[2].

• Pope Innocent VI. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-02-26]. (ang.).