Zijde (textiel)

Uitvinders hebben geprobeerd om zijde te imiteren. Textielsoorten die erop lijken worden wel kunstzijde genoemd. Viscose is een voorbeeld, maar dit is een totaal andere stof dan natuurzijde. Met een eenvoudige brandproef kan achterhaald worden of iets echte zijde of kunstzijde is. Echte zijde brandt zeer slecht, zelfs wanneer het uit elkaar gepluisd is. De aangestoken zijdevezels doven zeer snel. De meeste kunstzijdes branden echter zeer goed en een aangestoken vezel zal snel opbranden. Hierdoor is het dragen van kleding bestaande uit deze stoffen gevaarlijk op een plek waar vuur is, zoals bij een kampvuur.

Soorten zijden stoffen

• ruwe zijde: zijde die wel geverfd, maar niet gekookt is
• wilde zijde: zijde van een ander insect dan de zijderups
• ahimsazijde: zijde waarbij de zijderupsen niet gedood worden tijdens de productie
• damastzijde
• kripzijde (verbastering van Crèpezijde)
• tafzijde
• samit
• doupionzijde

• Kleding
• Zijdeschildering

China en India zijn de grootste producenten van zijde.^[2]

In de onderstaande tabel worden de belangrijkste zijdeproducenten weergegeven in ton zijde per jaar, de peildatum is 2015 (bron: International Sericultural Commission).^[3]

Italië was in de Middeleeuwen de belangrijkste Europese producent van zijde. Het eerste centrum om zijde te produceren in Italië was Catanzaro in de 11e eeuw. De zijde uit Catanzaro voorzag in de behoefte van bijna heel Europa en werd in Reggio Calabria verkocht aan Spaanse, Venetiaanse, Genuese en Hollandse handelaren. Vanaf de 16e eeuw werd Lyon het centrum van de Franse zijde-industrie.

Er zijn wereldwijd diverse gespecialiseerde zijdemusea. Daarvan was er één in Nederland gevestigd.

• Como, Italië—Opgericht in 1990.
• Grijpskerke, Nederland—Opgericht in 1994; Gestopt in 2014.
• Hangzhou, China—Nationaal Chinees zijdemuseum, opgericht in 1992.
• Largentière, Frankrijk.
• Macclesfield, Verenigd Koninkrijk.
• Okaya, Japan.
• Soufli, Griekenland.
• Tbilisi, Georgië.
• Yokohama, Japan—Opgericht in 1959.

 

Hofdames verwerken pasgeweven zijde (vroeg 12e eeuw) door Song Huizong, naar het origineel van Zhang Xuan^[4]

In de taal wordt zijde ook gebruik als aanduiding voor "waardevol" en/of "duurzaam", zoals:

• een zijden huwelijk, zie huwelijksverjaardag
• een zijden jubileum, zie jubileum

 

Zijderupsen worden voor de zijdeproductie levend in hun cocon gekookt. Dit wordt bekritiseerd door dierenrechtenorganisaties die dan ook oproepen geen zijde te kopen of te dragen. Er bestaat een zijdesoort waarbij de pop niet wordt gedood. Men wacht dan tot de vlinder helemaal ontwikkeld is en uit de cocon breekt. De lege cocons worden vervolgens verzameld. Een nadeel is dat dit arbeidsintensiever is en dus de prijs van diervriendelijke zijde opdrijft.^[5]