duk

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: dük, dûk, dúḵ, -duk, and -dük

Albanian

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

See medio-passive voice form duket (“it seems like, appears like”).

Noun

[edit]

duk

  1. virtue
  2. attribute

Verb

[edit]

duk (aorist duk, participle dukur), active voice

  1. it seemed
  2. it looked like
  3. it appeared

Conjugation

[edit]
conjugation of duk (active voice)
participle
(pjesorja) 		dukur
gerund — present
(përcjellorja — koha e tashme) 		duke dukur
gerund — perfect
(përcjellorja — koha e kryer) 		duke pasë dukur
infinitive — present)
(paskajorja — koha e tashme) 		për të dukur
infinitive — perfect)
(paskajorja — koha e kryer) 		për të pasë dukur
singular
(numri njëjës) 		plural
(numri shumës)
1st person
(veta e parë) 		2nd person
(veta e dytë) 		3rd person
(veta e tretë) 		1st person
(veta e parë) 		2nd person
(veta e dytë) 		3rd person
(veta e tretë)
indicative
(mënyra dëftore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		duk duk duk dukim dukni dukin
continuous present
(koha e tashme e vazhdueshme) 		po duk po duk po duk po dukim po dukni po dukin
imperfect
(koha e pakryer) 		dukja dukje dukte duknim duknit duknin
continuous imperfect
(koha e pakryer e vazhdueshme) 		po dukja po dukje po dukte po duknim po duknit po duknin
aorist
(koha e kryer e thjeshtë) 		duka duke duk dukëm dukët dukën
perfect
(koha e kryer) 		kam dukur ke dukur ka dukur kemi dukur keni dukur kanë dukur
past perfect I
(koha e kryer e tejshkuar I) 		kisha dukur kishe dukur kishte dukur kishim dukur kishit dukur kishin dukur
past perfect II
(koha e kryer e tejshkuar II) 		pata dukur pate dukur pat(i) dukur patëm dukur patët dukur patën dukur
future I
(koha e ardhme I) 		do të duk do të dukësh do të dukë do të dukim do të dukni do të dukin
future II
(koha e ardhme II) 		kam për të dukur ke për të dukur ka për të dukur kemi për të dukur keni për të dukur kanë për të dukur
future perfect I
(koha e ardhme e përparme I) 		do të kem dukur do të kesh dukur do të ke dukur do të kemi dukur do të keni dukur do të kenë dukur
future perfect II
(koha e ardhme e përparme II) 		kam për të pasë dukur ke për të pasë dukur ka për të pasë dukur kemi për të pasë dukur keni për të pasë dukur kanë për të pasë dukur
subjunctive
(mënyra lidhore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		të duk të dukesh të dukë të dukim të dukni të dukin
imperfect
(koha e pakryer) 		të dukja të dukje të dukte të duknim të duknit të duknin
perfect
(koha e kryer) 		të kem dukur të kesh dukur të ketë dukur të kemi dukur të keni dukur të kenë dukur
past perfect
(koha e kryer e tejshkuar) 		të kisha dukur të kishe dukur të kishte dukur të kishim dukur të kishit dukur të kishin dukur
conditional
(mënyra kushtore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		do të dukja do të dukje do të dukte do të duknim do të duknit do të duknin
perfect
(koha e kryer) 		do të kisha dukur do të kishe dukur do të kishte dukur do të kishim dukur do të kishit dukur do të kishin dukur
optative
(mënyra dëshirore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		duksha duksh duktë dukshim dukshi dukshin
perfect
(koha e kryer) 		paça dukur paç dukur pastë dukur paçim dukur paçi dukur paçin dukur
admirative
(mënyra habitore) 		unë ti ai/ajo ne ju ata/ato
present
(koha e tashme) 		dukam duke duka dukemi dukeni dukan
imperfect
(koha e pakryer) 		dukësha dukëshe dukësh / dukej dukëshim dukëshit dukëshin
perfect
(koha e kryer) 		paskam dukur paske dukur paska dukur paskemi dukur paskeni dukur paskan dukur
pluperfect
(koha e kryer) 		paskësha dukur paskëshe dukur paskësh dukur / paskej dukur paskëshim dukur paskëshit dukur paskëshin dukur
imperative
(mënyra urdhërore) 		— ti — — ju —
— Duk! / Dok!* — — Dukni! / Dokni!* —
imperative — negatory
(mënyra urdhërore — mohor) 		— ti — — ju —
— Mos duk! / Mos duk!* — — Mos dukni! / Mos dokni!* —

(*): Gheg forms

Antonyms

[edit]

Derived terms

[edit]
[edit]

Basque

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /duk/ [d̪uk]
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uk
  • Hyphenation: duk

Verb

[edit]

duk

  1. Informal second-person singular masculine (hik), taking third-person singular (hura) as direct object, present indicative form of izan.
  2. Masculine allocutive form of da.

Usage notes

[edit]

Linguistically, this verb form can be seen as belonging to the reconstructed citation form edun instead of izan.

Danish

[edit]

Verb

[edit]

duk

  1. imperative of dukke

Indonesian

[edit]
Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Etymology

[edit]

From Dutch doek, from Middle Dutch doec, from Old Dutch *duok, from Proto-Germanic *dōkaz.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /dʊk̚/
  • Hyphenation: duk

Noun

[edit]

duk (first-person possessive dukku, second-person possessive dukmu, third-person possessive duknya)

  1. a piece of cloth:
    1. cloth menstrual pad.
    2. (surgery, colloquial) drape.
[edit]

Further reading

[edit]

Malay

[edit]

Etymology

[edit]

Clipping of duduk.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

duk

  1. Alternative form of duduk.

Further reading

[edit]

Mauritian Creole

[edit]

Noun

[edit]

duk

  1. Alternative spelling of douk

Middle English

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Old French duc, from Latin dux.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

duk (plural dukes)

  1. leader, guide, boss
  2. commander, general
  3. noble, lord (especially of high rank)
  4. duke (rank of nobility)
    • p. 1154, “AD 1129”, in Anglo-Saxon Chronicle (MS. Laud Misc. 636, continuation), Peterborough, folio 87, verso; republished at Oxford: Digital Bodleian, 2018 February 8:
      ſe an ƿæſ ᵹehaten petruſ · he ƿæſ munec of clunni ·⁊ ƿeaſ boren of þa ricceſte men of rome · mid him helden ða of rome ·⁊ ſe duc of ſicilie ·
      One was called Peter; he was a monk from Cluny who was descended from Rome's most powerful men. The people of Rome and the duke of Sicily sided with him.
[edit]

Descendants

[edit]
  • English: duke
  • Scots: duik, duke
  • → Breton: duk
  • → Cornish: duk
  • → Irish: diúc
  • → Manx: duic
  • → Scottish Gaelic: diùc
  • → Welsh: dug

References

[edit]

Norwegian Bokmål

[edit]
Norwegian Wikipedia has an article on:
Wikipedia no

Etymology

[edit]

From Old Norse dúkr and Middle Low German duk.

Noun

[edit]

duk m (definite singular duken, indefinite plural duker, definite plural dukene)

  1. a cloth, tablecloth, altar cloth, dropcloth etc.
  2. canvas, tarpaulin
  3. bandana, handkerchief
  4. metal sieve

Derived terms

[edit]

References

[edit]

Norwegian Nynorsk

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse dúkr and Middle Low German duk.

Noun

[edit]

duk m (definite singular duken, indefinite plural dukar, definite plural dukane)

  1. a cloth, tablecloth, altar cloth, dropcloth etc.
  2. canvas, tarpaulin
  3. bandana, handkerchief
  4. metal sieve

Derived terms

[edit]

References

[edit]

Old Javanese

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Austronesian *-Cuk.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

duk

  1. stab, thrust
  2. while
  3. (black) fibre of the sugar palm

Derived terms

[edit]

Adverb

[edit]

duk

  1. just while

Further reading

[edit]
  • "duk" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.

Pangutaran Sama

[edit]

Noun

[edit]

duk

  1. garbage

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “Ciszewski points to Bruckner Prace fil. VI page 625 and duczaja”)

Pronunciation

[edit]
 

Noun

[edit]

duk m inan

  1. (Far Masovian) hole in a tree caused by decay
  2. (Far Masovian) barrel for holding grain

Further reading

[edit]
  • Stanisław Ciszewski (1909) “duk”, in “Przyczynek do słownika gwary mazowieckiej”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 7, z. 1, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 205

Swedish

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse dúkr, from Proto-Germanic *dōkaz, from Proto-Indo-European *dwōg-, *dwōk-.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

duk c

  1. tablecloth; a piece of cloth used for protection of a table or for decoration

Declension

[edit]
Declension of duk
nominative genitive
singular indefinite duk duks
definite duken dukens
plural indefinite dukar dukars
definite dukarna dukarnas
[edit]

Further reading

[edit]

Uzbek

[edit]
Uzbek Wikipedia has an article on:
Wikipedia uz

Etymology

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

[edit]

duk (plural duklar)

  1. rapping, banging, tapping, thumping noise
  2. spindle
    Synonym: yig

Declension

[edit]
Declension of duk
singular plural
nominative duk duklar
genitive dukning duklarning
dative dukka duklarga
definite accusative dukni duklarni
locative dukda duklarda
ablative dukdan duklardan
similative dukdek duklardek

* Note: The type of possessive is not specified.

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=duk&oldid=82604071"